A Sinful Pleasure (Island Of Sin #2)

27

"Paul, uuwi na ako." I stand up and  put my phone in my cute sling bag.

Malakas ang buhos ng ulan at walang gaanong sasakyan ang dumaraan. Ang iba ay nakita kong huminto sa harap ng ibang establishments m

I wonder if there's a taxi here or any public transportation. I didn't notice. At noong nandito pa ako noon ay palagi naman akong sakay sa sasakyan ni Raven o di kaya ay kay June. Kaya wala akong alam kung may public transportation ba rito. I'm really willing to look one, even I'm not sure if there is, just to get back home.

I'm suddenly feel regretful. It's not my intention na mapahamak si Raven. 'Yong narinig kong sinabi sa kabilang linya kanina, I think I deserve those words. I'm not born to please them, but hearing them saying that even I didn't do something to hurt them, hurts me.

Wala na naman akong paki roon. Ang inaala ko ay si Raven. Malakas ang hangin at malalaki ang hangin. I can't reach him. Panay ang tawag ko sa kaniyang cellphone ngunit operator lang ang sumasagot.

"Malakas pa ang ulan, April. Ihahatid kita kapag mahina na ang ulan," si Paul sa gilid ko.

Humarap ako sa kaniya. Ngumiti ako sa kaniya.

"Thanks, Paul. But there's an emergency on the mansion. Kailan kong pumunta roon kahit malakas la ang ulan."

He look at the road, then to me.

"But the road is slippery right now. Hindi rin ganun ka visible ang daan dahil malakas ang ulan. We can meet accident."

I shook my head. Nasa bukana na ako ng establisemento. Paul already paid the bill a while ago. Lumingon ulit ako sa kaniya habang ang cellphone ay nasa tenga parin.

"It's really important. I can't just stay here and wait until the rain stops."

Hindi ko alam kung kailan titigil ang ulan. Alam kong wala rin naman akong maitutulong kong makakarating ako roon. But I think I can do something, or think something to look Raven. And besides, hindi naman siya aalsi kung hindi lang sa kagagawan ko.

Hindi parin makontak si Raven. I texted him instead.

Me:
Raven, where are you na? Please replied back or call me. Malakas ang alon and you're not answering our calls. Nag-alala ako.

I sent some messages after that. Nagtext rin ako kay Akira kung naka-uwi naka uwi naba si Raven but she replied na hindi pa. Dumaan ang isang crew ng establisemento.

"Excuse me? Is there a taxi here or any transportation?"

"Mayroon naman po, Miss ngunit malakas pa ang ulan. Matatagalan ka."

Paul is on my side. "I'll ride you home. Ako ang nag-aya sa yo kaya ako rin ang maghahatid."

I nodded without hesitation. Sabay kaming lumabas dalawa. Medyo nabasa ako ng ulan but I didn't care to wipe my it even when we enter the car. Kahit na gusto kong madaliin si Paul ay hindi ko ginawa. He started the engine. Mahina lang ang pagpapatakbo niya dahil malakas ang buhos ng ulan at hindi namin halos makita ang daan.

I started to contact Raven again. His phone is still cannot be reach. Nagtext ulit ako baka sakaling mabasa niya at makapagreply. I ignore my negative thoughts and tried to calm down myself.

Sa loob ng sasakyan ay wala akong ginawa kundi ang kontakin si Raven. Humina ang ulan ng malapit na kami sa mansiyon.

"May nangyari bang masama sa mansiyon?"

I continue dialing Raven's phone even if he's still not answering it.

"What did you ask, Paul?" I ask while phone is in my ear.