Yakut Pençe / Opal'ın Yansıması +18

Özel Bölüm - Değersiz Değer

Dipnot: Değer karakteri rezil bir karakterdir, onu güzellemek amacıyla yazılmamıştır. Tam tersine rezilliğini göstermek için yazılmıştır ama bir miktar karaktere üzülebilirsiniz.

Diğer bölümü bitirmeden atmayacaktım ama sıkıldım, o yüzden atıyorum lsppwpeşe

Multimedia Değersiz Değer.

Değer

Yirmi yıl önce annemin rahminde var olmuştum. 8 ay boyunca onun karnında durmuş, sonra sabırsızca rahminden ayrılmak istemiştim. Doğduğum anda ise asla güçlü bir bebek olamamıştım. İlk adımlarım zorlu atmış, hastalıktan hastalığa koşmuşum. Sonra bir gün iyileşti diye düşünürlerken lösemi tanısı konulmuştu. Annem aylarca başımda ağlamış, babam elimi tutmuştu. Bu yüzden hiçbir zaman babamın kötü birine inanmamıştım. Yine de ona karşı kırgınlıklarım yok değildi. Hastalıklarımdan ötürü hep beni zayıf bir çocuk olarak görmüştü. Haklıydı da.

Hastalığı atlatıp okuluma geri döndüğümde Gece'yi görmüştüm. Benim sıramda oturuyor, benim sıramda gülüyordu. Ondan ilk başta nefret etmiştim, sırama doğru gitmiş, onu kovmuştum. Ve bunun için ağlamıştı. Ağladığı için onunla daha çok dalga geçmiştim. Öğretmenimiz kızmıştı bana. Gece ile oturmak zorunda kalmıştım ama hiç anlaşamıyorduk. Bir gün ben annemin yaptığı brownieleri yerken beni izlemişti, ona inat ağzıma kadar doldurmuştum ve kaçınılmaz olarak boğazımda kalmıştı.

Gece sırtıma vurmuş, bir yandan da öğretmene haber vermeleri için çocuklara bağırmıştı. Hayatımı kurtarmıştı. Ondan sonra yakın arkadaş olmuştuk. Benim evime gelirdi, arka bahçede oynardık. Sonra ben onun evine giderdim. Yasemin bize arada sırada süt ve kurabiye getirirdi. Arada sırada Lider abim bizi pikniğe götürürdü, Gece hep abime güzel güzel bakardı. Kıskanırdım abimi. Bana da böyle bakmasını isterdim.

Ona mektup bile yazmıştı. Bana verdiği on mektup vardı, dokuzunu parçalara ayırmıştım, bir tanesine ise abim ulaşmıştı. Okuduğunda şaşırmamıştı. Neden şaşırsın ki?

Sonra Gece arkeolojiye sarmış bense kameraya sarmıştım. Okulumuza her hafta gelen konuklar sayesinde olmuştu bu. Bir şeyler gömmeye başlamış, ben de babamın aldığı kameralarla onu çekmeye başlamıştım. Bazen bundan hoşlanmasa da ses çıkarmıyordu. Eğlendiğimi biliyordu. İyi bir kızdı Gece, herkesin arkadaş olmak isteyeceği türden biriydi ama bana yetmiyordu. Ona kapılmıştım yavaş yavaş. Bir gün okulda onu bir erkekle konuşurken görmüştüm. Sınıfın en yakışıklı çocuğuydu. Gece'yi doğum gününe çağırmıştı. Bir şeyler yapmak zorundaydım. Bu yüzden eve gelir gelmez düşünmeye başladım.

Mektup yazmaya çalıştım, olmadı, şiir denedim, o da olmadı, resme bile girmiştim. Hepsinin sonucu boktandı. İlham gelir diye balkona çıkıp yıldızlara baktım, sonra arka bahçedeki gülleri gördüm. Gece onlara hep hayranlıkla bakardı, hatta bir keresinde koparmak istemiş, babam ona kızmıştı. Alt tarafı bir güldü diye düşünmüştüm. Kafamda bir plan yapıp yatağıma gitmiştim. Sabah erkenden kalkıp Gece için gül koparmıştım, parmağım kanamıştı ama umurumda bile değildi. Okula geldiğimdeyse ona hemencecik çıkma teklifi etmiştim ve kabul etmişti. O an mutluydum.

Ortaokulu bitirip liseye geçtiğimizde aynı sınıftaydık, yan yana oturuyor, teneffüslerde vakit geçiriyorduk. Her şey çok güzeldi, yine pikniğe gidiyorduk, yine bir şeyleri gömüp çıkarıyorduk. Yavaş yavaş bana yetmemeye başladı, daha fazlasını istiyordum. İçimde kıpırtılar vardı. İlk öpücüğümü ondan on beş yaşında almıştım. Doğum günümdü ve beni öpmesini istemiştim, yanağımdan öpmüştü önce ama bunu istememiştim. Dudağından ben öpmüştüm, yüzüme bir süre bakmış, sonra da koşa koşa lavaboya gitmişti.