A Life Without You [Completed, Published Under Ukiyoto Publishing]

29.

Noah Clight Sebastian

I was staring at her angelic face as tears kept on streaming down through my cheeks. Labis ang takot na nararamdaman ko ngayon. Mas lalo pang dumoble nang madatnan 'kong nagkakagulo sa kwarto ni Stella kahapon.

Turns out she passed out due to the intense pain she felt.

Nguni't bago pa man ako makalapit ay pinigilan na kami ng mga nurse na makapasok roon. Tita Sydney and Sam was kicked out of the room. Nang makalabas sila ay tulala lamang at nanatiling nasa isang direksyon ang mga paningin.

Nakarating agad ang balita kay Luis, kaya sampung minuto lamang ang nakalipas ay nakarating na ang mga ito agad, ganoon rin si Ginger at Brye.

Ngayon ay naghihintay kaming muli na magising siya, I was thanking him over and over for saving her again. I spent sleepless night thinking about her, kahapon nang makaalis ako ay sinabihan ko si Ate Lilac na balitaan ako agad sa mga nangyayari sa loob ng hospital.

At ito ako ngayon, nakaupo at nakatulala sa mala-anghel niyang pagmumukha. Kung pwede lang na sana ako na lang nasa kalagayan niya nguni't hindi eh. Hindi ko na alam ang susunod 'kong gagawin na hakbang. Gusto 'kong magkaayos kaming dalawa, gusto ko pa siyang makasama. Hindi pa ako handa sa posibleng mangyayari sa kaniya.

Napatingin ako sa kamay niyang mapuputi, at hinawakan iyon. Tulad nang dati ay pinaulanan ko ito ng halik. I am praying for her safety. For her to wake up soon. Hindi ko na kaya pang maghintay para makausap siya.

Gulat akong napatingi sa mga kamay naming magkahawak nang humigpit ang pagkakahawak niya roon. I stared at her with longingness. She slowly open her eyes.  Nang tuluyan niyang mabuksan ay tumingin ito sa akin. I caressed her cheeks and she just gave me a warm smile.

"Noah," it felt like decades since I heard her again saying my name. Lagi noyang napapagaan ang loob ko sa tuwing sinasabi nito ang pangalan ko.

"Hey, baby... is there anything wrong?" Kuro ko pero umiling lamang siya.

"I-I had dream, it was... it was a wonderful dream..." aniya at sabay-sabay na pumatak ang mga luha.

"What is it, hmm?" I wiped her tears using my hands. Ang sabi ko pa naman ay ayaw ko siyang nakikitang umiiyak pero ngayon ay hinahayaan ko na lamang dahil sa ganoong paraan niya na lamang nailalabas ang mga saloobin niya.

"G-gumaling na raw ako," she forced a smile, her voice was shaking and all I can hear was her sobs.

How I wish that dream was true. Mapait siyang napangiti.

"Pero, nagising na lang ako na hanggang ngayon narito pa rin ako, napapagod na akong lumaban, Noah. Napapagod na ako."

"Shhh... it's fine. I'm always here okay?" I said.

"You are, but sooner or later... I cannot be always there for you." Mariin akong napapikit, tama siya. Maaring palagi nga akong nasa tabi niya pero darating at darating pa rin ang araw na kailangan niyang lumisan at iwan akong mag-isa.

"Don't say that, you're still here see? You did not left us even if you were tired enough to fight."

"I didn't left because I still have something to say to you before I go." She mumbled.

"What is it, baby?"

"Will you promise me that you are not going to cry when I'm already gone? Will you promise me that you won't miss me?will you please forget me and find someone new who's willing to spend her life, build a family and have kids with you until you get old? Will you promise that day after I die?"