Dedin ki;
Işıkları kapa.
Kim olduğunu bilmeyeyim.
Ben siyah saçlarının arasında esen o hafif meltemim.
*
Aşkın geceye bulansın,
Yalnızca bu seferlik,
Matmazel Noir,
Saçlarını sal parmaklarımın uçlarına.
Rüzgar onu ilk gördüğünde ne olduğunu anlamad...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Kimsenin bana yaklaşmasına izin vermeyeceğim. Dünya üzerinde varlığımı bitireceğim
Tamino-Persephone
NEHİR~
Uyuyamıyordum.
Tükenme Nehir.
Hiç tanımadığım birinin bana cümleleriydi bunlar. Günlerce aklımdan çıkmamıştı. Bir gece ansızın bilinmeyen bir numaradan mesaj almıştım. Bir anonime ümit bağlamak istemiyordum.
Ancak içimi kemirip duran yalnızlık, sevilmeme duygusu korktuğum kadar büyümüştü.
Sabah Yıldızı adını taktığım numarayla konuşmaktan zevk alıyordum. Onu hissediyordum ki bu garipti.
Bu kadar mı düştün Nehir Dicle Sezer? Zihnimden geçen Dicle ismiyle yüzümü buruşturdum. O adımı sevmiyordum. Dicle bana kötü şeyler yaptırıyordu.
İçeriden yükselen kavga sesleri ile yorganı kafama örtttüm. Annem ile babam tekrar kavga ediyordu. Babam sakin ancak tehlikeli bir tipken annem öfkeliydi.
Kavganın sebebini biliyordum.
İhanet, annem aldatıldığından şüpheleniyordu. Ve haksız değildi. Babamın sevgilisini görmüştüm, anneme hiç benzemiyordu. İçime atmıştım, ağzımı açmamıştım. Beni ilgilendirmiyordu, içinde yaşadığım cehenneme bir katkısı olmayacaktı.
Aynanın karşısına geçip çıkarmadığım makyajımı silmek için uğraştım bir süre. Kız kardeşimin kapıyı açmasıyla tarağı tuvalet masasının üzerine koydum.
"Irmak?" Dedim ona dönerken. Irmağın sarı saçları düzgün bir şekilde toplanmıştı. Aramızda bir yaş vardı. Birbirimize benzemiyorduk, o çok güzel barbie bebeğe benzeyen bir kızken ben gotik versiyonu gibiydim. Uzun tırnaklarımla yanağıma yapışan saç telimi düzelttim.
"Abla? Korkunç görünüyorsun." İç geçirip beyaza çalan fondötenimi elime aldım. Mosmor olan göz halkalarımı kapatmaya başladım.
"Teşekkür ederim Irmak sen her zamanki gibi güzelsin." Gülümsediğinde düzgün beyaz dişleri parladı.
"Sana bir şey söylemek istiyorum ama." Ağırlığını bir ayağından diğerine verdiğinde kolej eteği dalgalandı. Benden farklı bir okula gidiyordu ancak annemlere benim okuluma geçmek istediğini söylemişti. Annemler ise düşüneceklerini söylemişti.
Irmak ailenin parlak çocuğuydu. Ben ya da ağabeyim Nihat lanetli gibiydik. Ağabeyim on sekizine basar basmaz evi terk etmişti. Müzik yapmak istiyordu ancak ailem üniversite okuması için onu zorluyordu. Ne düşündüğümü sorduğunda istediğini yap yeter ki beni bok çukurunda bırakma demiştim.
