love knows no obstacles.

Bölüm 5

Felice gittiğinde ailesi ile biraz oturdu Wilhelm annesi bayan Kristina gülümsedi oğluna.

"Babanla biraz yalnız kalmamıza izin verebilir misin?" Wilhelm ayağa kalkmadan önce annesi ile babasına bakış gönderdi.

Ve kafasıyla onaylayıp ayağa kalkıp hızlı ve seri bir şekilde odasına girdi.

Eline telefonunu alıp Simon'u aradı görüntülü ama bir türlü ulaşamamıştı.

-Aradığınız numaraya ulaşılmıyor- 'Kahretsin.' Dedi sinirli bir şekilde telefonunu yatağına fırlattı.

"Neden ben prensim ki, keşke de olmasaymışım." Kendi kendine söylene dursa da artık göz kapakları söylenmesine müsaade etmedi.

-Sabah

Gözlerini açtığında perdesini açan hizmetçiyle karşılaştı. "Günaydın efendim, aileniz sizi sofra da bekliyor."

Wilhelm yatağında daha fazla oyalanmadan üzerindeki yorganı çekip kalktı.

Kadına çıkması için söyleyeceği sırada kadın anlayıp çıktı kapıyı kapatıp. "Davranışlarımdan anlamayan bir tek ailem var."

Kendi kendine söylenmeleri bitmek bilmiyordu çünkü çok kızgındı içine atarsa patlayabilirdi.

Sinirle güldü ve üzerine siyah boğazlı kazağını giydi ve altına koyu mavi pantolonunu da.

Diğer gerisi de öyle dışarı da kahvaltı yapan ailesine katılmak istemese de zorunluydu.

Annesine söz vermişti her şey için eğer babasına söylerse boku yerdi. "Günaydın."

Annesi babası ağzındaki yemeklerini bitirip gülümsediler. "Günaydın oğlum." 2x

- Room Time

"Wilhelm.." Diyerek kapıyı tıklatıp açan annesiyle göz göze gelmişti. "Efendim?"

Kadın gülümseyip içeri girip kapıyı kapattı. "Dersini böldüğüm için üzgünüm ama, sana bir şey demek istiyorum."

Wilhelm kalemini elinden bırakıp sandalyesini annesinin oturduğu yere döndürdü.

Yüz yüzeydiler tamamen. "Seni dinliyorum anne." Kadın burukça gülümsedi.

"Felice güzel bir kız değil mi?" Wilhelm başıyla onaylamıştı sadece.

"Peki ya onunla çıkar mıydın?" Wilhelm söylenilen sözden ötürü yüzünde oluşan somurtkanlık bundan kaynaklıydı.

"Anne.." Dedi sadece ve yutkunup elini saçlarına götürdü. "Felice benim çocukluk arkadaşım ama onu hiç kız gözüyle görmedim."

Bayan Kristina başıyla onayladı ve ciddi bir ses tonla. "Seni uyarıyorum, sömestr bittiğinde Simon ile beraber görülürsen."

Diyerek duraksadı. "Seni evlatlıktan veliaht prenslikten def ederim." Wilhelm gülümsedi.

"Dilediğini yap anne ben, artık bundan sonrasına takılmıyorum."

Kadın daha fazla bir şey demeden ayaklandı ve odadan çıktı gitti.

Masaya önünü döndüğünde kafasını iki kez masaya vurdu ve başını kaldırdığında.

"Neden normal birisi olmak varken bir prens olabildim?"  Eline kalemi tekrar alıp çözeceği teste bir şeyler karaladı.

Simon: Beni arama demiştim.

Simon: Beni meşgul etme demiştim.

Simon: Neden ikimiz için her şeyi zorlaştırabiliyorsun.

Simon: Hele kendini.. neden sürekli tehlikeye atıyorsun.

Simon: Aşk mı desem yoksa senin yaptığın.

Simon: Çılgınlık mı bilemedim.

Simon: Lütfen kendi iyiliğin benim iyiliğim için.

Simon: Bunu ikimize de yapmayı kes.

Simon: Hoşça kal.