"Anne benim kırmızı boğazlı kazağım nerede." Annesinin klasik cevabı gecikmemişti.
"Nereye koyduysan oradadır Simon." Simon gözlerini devirerek etrafı detaylıca ararken saatin geçeceğini düşünmemişti.
"Simon başka gün giyersin onu geç kalacağız." Simon yine gözlerini devirip dolabından krem renginde olan boğazlı kazağını geçirdi üzerine oduncu gömleğini giydi toprak tonlarındaki montunu giydi.
"Oldu mu?" Dedikten sonra Sara başıyla onayladı çantalarını alıp evden sonunda çıktılar.
Yol boyunca müzik dinledi okulun kapısından girerken Sara Simon'ın omzuna dokundu.
Simon Sara'ya dönüp baktığında yan tarafında olan kişiyle göz temasında bulundu.
"Wilhelm!" Dedi Wilhelm hızlı adımlarla Simon'ın yanına geldi. "Sana geleceğim demiştim."
Simon gülümsedi ve sımsıkı sarıldı Wille, "Biliyorum demiştin, ama imkansızdı."
Wilhelm güldü ve Simon'ın elini tuttu, "Gel benimle sana bir şey göstereceğim."
Heyecanlı bir şekilde Simon başıyla onayladı beraber okulun az ötesinde kulübe vardı.
"Buraya girmemiz yasak değil miydi?" Wille kafasıyla onayladı. "Bazen unutuyorsun, benim kim olduğumu."
Simon güldü buna karşılık, "Haklısın." Demekle yetindi. "Will.. inanamıyorum sana, bu ortamı yaparken ciddi miydin?"
Wilhelm gülümsedi buna kendi de biliyordu ki az bir süre Simon'ın yanında olabileceğini.
"Zamanım yok evine de gelemem, görünmüş olurum yoksa buralarda."
Simon başıyla yine onayladı. "Evet o açıdan doğru söylüyorsun, peki burada ne yapacağız."
"Sara'ya söyledim bugün hocadan senin yerine izin alacak." Simon'ın yüzü daha da güldü.
"Yaa. Öyle mi şapşal." Wille yine güldü Simon'da eşlik etti. "Bizi kimse izlemez değil mi?"
"İşimi garantiye aldım, perdeler kapalı bak." Simon Wilhelm'in dediğine daha da gülmüştü.
"Gülmeyi keser misin artık." Dedi ciddi ses tonuyla ama kendisi de gülmeye başladı.
"Annen nasıl izin verdi?" Wilhelm bu sorunun karşısında ayakta durmak yerine oturdu koltuğa.
"Tehdit ettim." Simon şaşkın bir biçimde bakıyordu ve kendisi de Wilhelm'in yan tarafına oturdu.
"Ama kısa süreliğine buradayım işte, akşama buradan gitmek zorundayım."
"Yani anca bu kadar süreliğine gelebildin?" Wilhelm Simon'ı onayladı.
"Bu ilişki ikimize de zarar verecek." Diyerek lafa atıldı Simon. "Devamını duymak falan istemiyorum."
Diyerek sinirle ayağa kalktı Wilhelm. "Ama bu şeyler bir gün başımıza gelecek tekrar."
Wilhelm ellerini saçlarına geçirip hafifçe çekti. "Bunları seninle aştığımızı sanıyordum."
Dedi dişlerini bastırarak gülümsedi ve Simon'ın gözlerinin içine baktı. "Sadece.. annenin bir, ihtimal haklı olabileceğini düşündüm."
"Ama o haklı değil." Simon beklemiyordu böyle bir cevap Wilhelm tekrar yanına oturdu ve Simon'ın ellerini ellerine geçirdi Will.
"Evlen benimle." Dedi Will söylediği şey Simon'ın yüreğini hoplatmıştı. "Ne?" Dedi sadece ne diye kala kalmıştı.
"Evlenelim.. belki de, bizim için en hayırlısı bu olur." Simon güldü ve hemen ayağa kalktı.
"Sensiz geçen günlerimi düşünemiyorum Simon."
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
