love knows no obstacles.

Bölüm 24

Wilhelm: Eve vardım, 

eee anlat bakalım ben yokken neler yaptın?

Simon: Bir şey yapmadım, sen ne yaptın?

Wilhelm: Var bir şeyler.

Simon: Nerden anladın?

Wilhelm: Kısa süre de hal ve tavırlarını çözdüm diyelim

Simon: Pekala anlatıyorum

Wilhelm: Seni dinliyorum bebeğim

Simon: Tüm ciddiyetimi bozdun şu an

Wilhelm: Ah pekala!

Wilhelm: Haydi seni dinliyorum

Simon: Felice hemen bizden sonra tuvalete geçti

Simon: Ağladı hem de baya

Wilhelm: Bunda suçlu birisi olan ben değilim.

Wilhelm: Hatta ikimiz de suçlu değiliz.

Simon: Bunu biliyorum.

Simon: Ama o bilmiyor

Wilhelm: Anlamıyorsa anlayacağı dilden konuşalım.

Simon: Nasıl yani?

Wilhelm: Şaka

Simon: Of.. ben de dayanamadım gittim burnumu soktum

Wilhelm: Niye bunu yaptın?

Simon: İkimiz için.

Wilhelm: Bunu anladım ama hani zaten orada beraber konuşmuştuk

Simon: Olan oldu

Wilhelm: Peki ne dedin?

Simon: Hayatına devam etmesini rica ettim bir de bütün bu olanları unutmasını

Wilhelm: Hahahah

Simon: Ne oldu?

Wilhelm: Takıntılı manyak, seni beni mi unutur?

Wilhelm: August'tan bir farkı olduğunu düşünmüyorum

Simon: Emin misin?

Simon: Bana öyle gelmiyor Felice

Wilhelm: Az çok tanıyorum kendisini

Wilhelm: Elinden oyuncağını aldığım zaman benim oyuncaklarımı atardı göle

Wilhelm: O kadar hain.

Simon: Siktir gerçekten

Wilhelm: Korkma hallederiz 

Wilhelm: Kimse biz söylemeden öğrenmeyecek ilişkimizi.

Simon: Peki benim şimdi gitmem gerek.

Simon: Sonra konuşuruz olur mu?

Wilhelm: Tamam konuşuruz <3

Simon: <3

Wilhelm telefonunu bir kenara koyup odasından çıktı ve etrafta ailesine bakındı.

İçeride olmadıklarını anladığında bahçeye göz gezdirdi terasta annesiyle babasını hararetli bir şekilde konuşmasına şahit oldu.

Yavaş adımlarla oraya yürüdü vardığında annesiyle babası susmuştu. "Lütfen konuşun ben geldim diye susmayın."

Annesi gülümsedi ve içtiği meyve suyundan tat aldı. "Bir şey yok dün babanın işleri hakkında konuşuyorduk."