love knows no obstacles.

Bölüm 6

Wilhelm: Seni seviyorken bunu yapamam.

Wilhelm: Evet deli gibi davranıyorum ama seni sevdiğimden.

Wilhelm: Anlamıyorum, neden prensim ve böyle görevlerim var.

Wilhelm: Senin için ailemi bile karşıma alabilirim.

Wilhelm: Sadece tek bir kelime istiyorum senden.

Wilhelm: Eğer gerçekten benimle kaçmaya varsan.

Wilhelm: Her şeyi arkamda bırakmaya hazırım.

Wilhelm: Mesajlarımı görebileceğini biliyorum.

Wilhelm: Hemen yanıt vermesen de olur.

Wilhelm: Seni bekliyorum.

Gözlerindeki yaşları elinin tersiyle itti Simon. "Oğlum geliyor musun?" Kendisine seslenen annesine cevap vermek için olağan gücünle boğazında birikmiş olan suyu zorla da olsa yutkundu.

"Geliyorum anne." Diyerek yüzüne sahte gülümsemesini takındı. "İnce giyinmişsin."

Simon pencereden kafasını çıkartıp baktı. "Havanın böyle olabileceğini düşünemezdim."

Annesi güldü ve işaret parmağıyla gösterdi. "Git ve kalın montunu giy." Simon gülerek başıyla onayladı.

Montunun cebinden telefonunu cüzdanını çıkartırken bildirim gelmişti gözleri ister istemez gelen bildirime kaydı.

"Wilhelm.." Dedi sessiz ve usulca, ona geri yazmak istese de görmemezlikten geldi mesajları.

Daha kalın montunu giyip telefonunu tekrar montun cebine koydu cüzdanını da arka cebine attı.

"Hazırım gidebiliriz." Demişti.

***

"Wilhelm, tüm gün ders çalıştın biraz hava almak istemez misin?" Annesinin sorusuna gülümsedi.

"Hayır gerek yok lütfen beni rahat bırak anne." Hala annesiyle en son konuşmalarından bu yana.

Kızgın ve sinirliydi Kristina bu durumları yaşamış olsa bile oğluna bunu yapmak zorunda değildi.

Kocasının homofobik olmasını geçti Wilhelm'i gerçekten evlatlıktan reddedebilirdi.

"Peki iyi çalışmalar." Kadın daha fazla kapıda durmadan kapıyı çekip gitmişti.

Wilhelm kafasını kitaplara yeniden gömdü.