***
Bir hafta boyunca Asuka'nın hayatı çok sessizdi. Kendini çok huzurlu hissediyordu. Yüzündeki izler geçmişti. Bol bol dinlenmişti.
Esneyerek kalktı yattığı yerden. Bu bir haftada aklını başına toplamıştı. Artık boyun eğmek yoktu. Bir hafta boyunca telefonu kapalı olduğu için kimseyle muhattap da olmamıştı.
Babannesine olanları anlatıp ondan yardım istemişti. Tabiki babannesi yardım etmişti. Eski evinin anahtarlarını vermişti. Bu ev iş yerine yaklaşık on dakika yürüme mesafesindeydi. Okula ise yarım saat.
Genç kız mutluydu. Artık istediği gibi arkadaş yapabilirdi. Dövüş dersleri de alırsa iş tamamdı. sonuçta her saniye yanında bıçak taşıyıp millete sokamazdı.
Genç kız yatağını toplayıp bahçeye çıktı. Babannesi arkadaşlarıyla alışverişe çıkmış olmalıydı. Salıncağa oturup sallanmaya başladı. Çok seviyordu salıncakları. Aşıktı resmen...
***
Gitme zamanı geldiğinde babannesinden zor ayrılmıştı. Trende asık suratıyla dışarıyı izledi yol boyunca.
İndiğinde iç çekerek ilerledi. Keşke babannesi olsaydı, ona kek yapabilirdi. Ellerini kapşonlusunun cebine sokup telefonu çıkardı.
Telefonu açtığında mesajlar ardı ardına düştü. İyi tarafından bakmak gerekirse Toman tarafından havalı bir şekilde öldürülecekti. Kötü taraftan ise ölecekti.
Kimsenin mesajına bakmadan adımlarken Baji'yi aradı. Açılan telefonla beklemedi. "Lütfen bana beni öldürmeyeceğinizi söyle." Sesi alay doluydu ama öldüreceklerini düşündüğü konusunda haklıydı.
Baji'den gelen gülme sesi arkadaki motor seslerini bastırıyordu. "Mikey'in senin için daha iyi planları var. Kesinlikle ölmek isteyeceksin."
"Tüh o zaman geri dönsem iyi olur." Yalancı bir üzüntüyle konuştu. Özlemişti sanırım arkadaşlarını. Sonuçta ilk defa arkadaşları oluyordu.-tabi ki Ren ve Daichi'yi saymazsak.-
"Nerdesin?" Sesi ciddileşmişti.
"Tren istasyonundan çıkıyorum." Kaşlarını çatıp bakışlarını etrafta gezdirdi. Gelecek miydi?
"Geliyorum bekle." Baji'nin keskin sesiyle ayakları olduğu yerde durdu. İstemsizce bedeni itaat etmişti.
"Pekala bekliyorum." Köşede gördüğü banka oturup telefonu kapattı. Baji'yi özlemişti. Aslında herkesi özlemişti fakat garip bir şekilde Baji'yi düşününce kusma isteği oluyordu.
Yüzünü buruşturup yayıldı oturduğu yere. Kesinlikle Baji'yi düşünmemeliydi. En kısa zamanda da hastalığı için hastaneye gitmeliydi.
Yarım saat sonra genç kız telefonuyla uğraşırken omzunu sıkan elle kafasını kaldırdı.
Baji'yi beklerken yüzünde damar atmasına rağmen gülümseyen Mikey ile karşılaştı. Evet genç kızın hayatı kararmıştı. "Asuka-chan! Umarım iyi bir tatil geçirmişsindir." Dedi ve dişlerini sıktı.
Asuka ayağa kalktı. "Öldürmeyeceksin beni değil mi Mikey-kun?" Alaylıydı sesi.
"Ölmek çok kolay olur Asuka-chan. Ben saçlarını kesmekle başlamak istiyorum." Dedi sırıtarak.
Genç kız omuz silkip saçlarını savurdu. "Kesebilirsin, saçlarımı sevmiyorum." Dedi açıkça.
Mikey şaşırdı. Yumuşacık ve gayette güzel saçları vardı, niye beğenmiyordu ki? "Eh?! Güzel saçların var nasıl beğenmezsin Asuka-chan?!"
Mikey'in çıkışmasıyla Asuka kaşlarını çattı. "Çok sıkıca ve sıradan. Her neyse benim gitmem lazım." Diyerek arkadaşlarına baktı.
"Ama yeni buluştuk Asuka-chan?" Diye sızlandı Mikey.
"Maalesef Mikey, eve gitmem gerekiyor." Diyerek geri geri yürümeye başladı. "Ama söz veriyorum yarın tamamen boş olucam."
"Sözünü tutsan iyi olur Asuka-chan!" diyerek el salladı Mikey...
***
