Ep 17

1.4K 123 8
                                    

Zawgyi

သင္တန္းကုိသြားတတ္ေတာ့စုိင္းကေရာက္နွင့္ေနၿပီျဖစ္သည္။

''ေနာက္က်တယ္ ေစာေစာျပန္သြားတာမလား´´

စုိုင္းသင္တန္းကစာအုပ္ကုိသာစုိက္ၾကည့္ေနၿပီးေမးလာသည္။

''အင္း ေမေမၾကဳိခုိင္းတဲ့သူကုိသြားၾကဳိေပးေနရလုိ႔´´

''မၾကဳိက္ဘူး´´

''ဟမ္´´

''မင္း ႏြယ့္အသားကုိထိတာမၾကဳိက္ဘူး
အနည္းဆုံးေတာ့ငါလာတဲ့အထိေစာင့္ေနသင့္တယ္´´

ခြန္းပုိင္စုိင္းကုိေသခ်ာၾကည့္လုိက္ေတာ့မ်က္နွာရဲ႕အလုိမက်မူေတြနဲ႔ေဒါသထြက္ေနတဲ့အရိပ္အေယာင္ေတြကပါအထင္းသား။

''ငါကေတာ့ၾကဳိက္တယ္´´

''ဘာ! မင္း..´´

စုိင္းကုိမထိတထိေျပာလုိက္ေတာ့ေဒါသထြက္ကာအက်ီၤေကာ္လံစကုိလာေစာင့္ဆြဲသည္။အၾကည့္ခ်င္းဆုံးေနခုိက္ျမင္ေနရသည့္စုိင္းရဲ႕ခက္ထန္ေနတဲ့စူးရွတဲ့မ်က္လုံးတစ္စုံ။

ဝဲတတ္လာတဲ့မ်က္ရည္ေတြကုိဥေပကၡာျပဳဖုိ႔စုိင္းလက္ကုိပုတ္ခ်လုိက္သည္။

''မင္းမ်က္လုံးထဲမွာ ႏြယ့္တစ္ေယာက္တည္းျမင္ေနလား´´

''ေအးျမင္ေနတာ ႏြယ္တစ္ေယာက္တည္းကုိ
ငါခ်စ္တဲ့သူမလုိ႔မင္းလာမထိနဲ႔ခြန္းပုိင္ ငါ့ေဒါသကထိန္းခ်ဳပ္ရခက္တယ္´´

''ေျပာင္းလဲသြားတယ္ စုိင္း ´´

အရင္တုန္းကစုိင္းနဲ႔အခုစုိင္းနဲ႔ရဲ႕ကြာျခားမူကႀကီးမားလုိက္တာငါ့နွလုံးသာေလးေတာ့ဒဏ္ခံႏုိင္ပါအုန္းမလားကြာျခားမူႀကီးမွာ။

ခ်စ္လုိ႔နာက်င္တာဘဲနာက်င္ပါေစဆုိတဲ့စကားကငါ့အတြက္မ်ားေျပာခဲ့တာလားစုိင္း။ေဒါသကုိထိန္းခ်ဳပ္မထားနဲ႔မင္းကုိထိခုိက္မွာစုိးတယ္။

မင္းေပးတဲ့အရာမွန္သမ်ွကငါ့့အတြက္အမွတ္တရေတြပါ။နာက်င္စရာေပးလဲရတယ္ေပ်ာ္႐ႊင္စရာေပးေလးရတယ္။ငါကလက္ခံၿပီးသားမလုိ႔ေလ။

စုိင္းခြန္းပုိင္နဲ႔အၾကည့္ခ်င္းဆုံေနရာမွမ်က္နွာမလႊဲမီ။နားလည္ေအာင္ၾကဳိးစားၾကည့္ေနတာခြန္းပုိင္ရဲ႕မ်က္လုံးထဲကမ်က္ရည္ေတြကုိ။

Love is blind(completed)Where stories live. Discover now