Being A Yakuzas' Wife

B.A.Y.W #6

/MERRY‘S POV/
"Merry, ayos ka lang?"

Pilit akung ngumiti sa kaibigan.
"0o nga. Ikaw ha? Ang kulit mu ata ngayun?" Hindi ku alam kung nakakailang beses nang nai tanung ng kaibigan kung ‘ayus lang ba ako.’

"Umm, pero mukha kasi talagang hindi okey. Ilang araw ka nang ganyan. Mugto ang mata at napapatulala. Mag-undertime ka nalang kaya."

Itinigil ku ang ginagawa.
"Anu ka ba? Ayos lang ako, wag mu kung alalahanin." At para mag tigil na ang kaibigan, pinasigla ku ang tinig at binago ang topic.

"Paanu, bukas na lang ulet. Ingat!" Paalam ku sa kaibigan at lumakad na palayo matapos naming mag sara.

Napa buga ako ng hangin ng may humint0ng kotse sa tabe ko. Walang imik na pumasok aku sa gawi ng passenger seat.
Nangalumbaba pagka tapos.

"Misis, gusto mu bang kumain?"

"Ayoko." Walang gana kung sagot.

"Pero pasado alas otso na."

Hindi ku na lang sya inimik. Maya maya napansin kung bahagya kaming bumilis ang takbo namin. Na aking ipinag taka dahil ang dame na naming sinuotang kalye.

"Ced—shit!" napa tigil ang anu mang sasabihin ko ng bigla nya kung hilahin payuko kasabay ng pag ulan ng bala kung saan.
Nabasag ang salamin sa likod maging ang sa side mirror.

"Shit!" Paulit ulit na murang narinig ko mula sa katabi.
"Misis, yumuko ka lang dyan sa pwesto mu, okey at kumapit kang maige."

"S-sige." sinikap kung maging mahinah0n. Maingat akung umayos sa kinauupuan at kumapit sa dashboard. Eto na naman ang pakiramdam na nakaka nerbyos. Napa pikit aku ng madiin ng maalog ang sasakyan buhat sa likod. Matutuluyan na ba ko this time?

Pag tingen ku sa kasama, ang lawak pa ng pag kakangiti nito.
"Cedrick!" Nanlaki ang mga mata ku ng makitang natatapatan na kame ng isang pulang kotse. Bukas ang bintana niyun at naka umang ang mga baril ng mga sakay niyun sa amin.

Pero biglang pumireno ang lalaki, pasalamat nalang aku at naka hawak aku sa dashboard plus the seatbelt. Lumagpas samin ang kotse.

"Aww!" Tumama naman ang ulo at balikat ku sa pinto ng wala anu anung biglang nag drift paikot ang lalaki pabalik. Pero mabilis parin syang mag patakbo. Nanlalaki ang mga mata ko at pigil ang hininga ng ilang muntik muntikan na kameng mabangga kaka over take. Lumipad pag may humps na nadadaanan. Susme! Hindi nga aku mamamatay sa tama ng bala, sa aksidente naman sa karsada. Dapat ku bang ipag pasalamat na wala akung sakit sa puso? At ang lalake, tuwang tuwa pa at napapa mura sa sobrang saya.

"Were here!" Anunsyu nito.

Napa kurap aku ng sunud sunud. Mabiles pa din ang tibok ng puso ku. Chineck ang katawan kung buo pa ako.
Ah-ah! Grabe! As in!

Napa ling0n aku ng bumukas ang pinto sa tabi ko.
"Ayos ku lang ba, Misis?"

"0-oo. Humihinga pa naman." Narinig ku syang bahagyang tumawa. Nangingig pa ang mga kamay kung kinalas ang seatbelt. Lumabas.

"Pasensya na. Kailangan eh." Umagapay ito sa paglakad. Kaso yung tuhod ku yatay pagod na kaya, kusang bumaluktot.

"Aaa-" naagapan ku naman ang pag bagsak ko dahil nahila ku pa ang polo ng lalaki kaso agad ding bumigay iyun. Huli na kung saluhin ng lalaki kayat pati itoy nabuway pareho kaming natumba.

"Aray! Naka kadalawa kana, ah!" Hinawakan ku naman yung nuo ku dahil sa pag kakauntog ng lalaki. Ang sakit futcha!

"A-Boss!" Napa tayo agad ang lalaki. Pag ling0n ku, nakita ko ang lalaking kinaiinisan.