Being A Yakuzas' Wife

TEASER!!

/DEVON LAIRE's POV/

Mariin nyang nahampas ang handle ng wheel chair. Sinapo ng dalawang mukha at duon ibinuhos lahat nang sama ng loob.

Pagdaka ay malalim ang pinaka walan nyang buntong hininga. Saka pinalis ang luha sa mukha.

Ilang beses syang napa kurap upang pigilan ang pag bagsak nang mga luha. Kahit kelan mula nang magising sya sa pagkaka coma at malaman ang kalagayan nang asawa ay hindi nya hinayaang lamunin sya ng kamisarablehan. Ang dami nang nawala sa kanya. Maraming nagalit pero may umunawa.

Ilang buntong hininga pa ang kanyang pinakawalan upang tuluyang pumayapa ang nararamdaman. Saka pinalis ang luha sa mukha.

Narito sya sa simenteryo. Halos kulang isang buwan na mula nang magising sya. Sa bahay nang magulang sya tumutuloy upang matingnan ang kanyang kalagayan.

Fxck this life!

Heto sya ngayun, sini sisi ang sarili sa lahat ng mga nangyare.

Ang daming nangyari habang ilang buwan syang wala malay.

Bakit ba ang tagal nyang nagising!?

"B-Boss?" Ni hindi nya nilingon si Kris na nasa likuran lamang nya.
"Boss. Kailangan na po nating umalis. Baka malate po kayu sa flight nyo."

Kailangan nyang pumunta ng America.

Muling humapdi ang kanyang mga mata nang maalala ang sinabi ni Black Hawk. Kailangan ayusin muna nya ang sarili bago nito ibalik sa kanya ang mga anak.

Dumaan na ang mga kaarawan ng kambal ngunit hindi man lang sya naka punta.

Hindi pa sila nag kikita ni Wallace ngunit ayun sa mga kapatid at kay Kris dumadalaw ito sa kanya nuong mga panahong wala pa syang malay.

Intack na ang OASIS. Sa ngayun ay si Lyon muna ang pansamantalang namamahala ruon. Si Charles naman ang muling namamahala sa kumpanya. Na minsan ay hinahalinhinan rin ng kanyang panganay na kapatid.

Huminga sya nang malalim. Inayos at hinimig ang sarili.

"Kay Merry... anung balita sa kanya?"

Narinig nya itong napa buntong hininga.

"Still negative, boss."

Sumasakit ang ulong hinilot iyun habang napapa buntong hininga.

Tumunog ang phone na nasa bulsa ko.
Its Charles.

"Devon!! Nasaan ka?" Ni hindi ako umimik hinayaan ko lang ang ama sa pag sasalita.

"Nag aalala kami, anak. Kasama mo ba si Kristopher? Hindi rin kasi sya sumasagot."

"Were on our way to the airport."
Natahimik ang nasa kabilang linya. Maya mayay napa buntong hininga ito.

"Please anak. Ayusin mo ang sarili mo. Makakatulong iyun para sa asawa at mga anak mo."

Napa hugot sya nang hininga. Napa tingin sa paligid. Hindi nya gustong umasa. Na makaka lakad pa syang muli. Na kusang makikilala na sya nang asawa kung muli syang makaka lakad.