#ព្រឹកបន្ទាប់
នាពេលព្រឹកព្រលឹមអាកាសធាតុមិនអំណោយផល ផ្ទៃមេឃនៅតែខ្មៅងងឹតមីដេរដាសហើយមិនប៉ុន្មានភ្លៀងក៏បង្អុរចុះមកប៉ះដំបូលផ្ទះលាន់សូរប្រាវៗបង្កើតបានជាតន្ត្រីយ៉ាងពិរោះដែលជាអំណោយពីធម្មជាតិ ថេយ៉ុងកម្រើកខ្លួនបើកភ្នែកយឺតៗមើលមុខជុងហ្គុកដែលនៅគេងនៅឡើយយ៉ាងស្ងៀមស្ងាត់។ ប្រអប់ដៃតូចលើកអង្អែលមុខសរលោងរបស់ជុងហ្គុកថ្នមៗ គេធ្លាប់គិតថាមុខជុងហ្គុកគឺទាក់ទាញគ្រប់កន្លែងមិនថាបបូរមាត់ ខ្ទង់ច្រមុះ ត្របកភ្នែក ថ្ងាស រោមចិញ្ចើមឬក៏ថ្ពាល់ទន់ៗនេះឡើយ។
"សុំទោសដែលអោយរង់ចាំយូរមនុស្សល្អរបស់អូន"គេញញឹមខ្ជឹបមាត់ហើយរំកិលខ្លួនខិតលើហើយថើបអូសលើខ្ទង់ច្រមុះជុងហ្គុកមកដល់ត្របកភ្នែក។
"លួចថើបបងផងហ្អេស៎?"ជុងហ្គុកស្រវាស្រសោបកាយថេយ៉ុងមកអោបហើយផ្អឹបមុខទល់និងកញ្ចឹងកថេយ៉ុងទាំងមិនខ្ចីបើកភ្នែក។
"យ៉ាងម៉េចប្រពន្ធថើបមិនបានឬ?"
"បានននន!"ជុងហ្គុកនិយាយបង្អុសសម្លេងធ្វើឫកពារគួរអោយស្រលាញ់លេងអោយថេយ៉ុងខ្នាញ់ជាខ្លាំង គេសើចហើយថើបញក់ញីសព្វផ្ទៃមុខរបស់ជុងហ្គុកឥតចន្លោះទើបចុងក្រោយក៏អូសមកថើបទងត្រចៀកមួយដង្ហើមធំហើយងើយមកថើបសក់ទន់រលោងមានក្លិនក្រអូបនោះសើរៗ។
"អូនខ្នាញ់បងណាស់"ថេយ៉ុងរំកិលខ្លួនខិតចុះក្រោមហើយក្រសោបអោបជុងហ្គុកយ៉ាងណែនហាក់កំពុងចង់ប្រាប់គ្រប់គ្នាថាជុងហ្គុកជាស្វាមីគេ ជារបស់គេតែម្នាក់គត់។
"ក្មេងអូននេះ!"
"ពិតមែនហើយម្សិលមិញអូនមិនទាន់បានសួរនាំបងចំពោះវត្តមានបងនៅពិធីមង្គលការគ្មានកូនក្រមុំរបស់អូននោះទេណា"
"គ្មានអីពិបាកទេបងគ្រាន់តែប្រើលុយតិចតួចប៉ុណ្ណោះ"ម្រាមដៃវែងលើកអង្អែលសក់ថេយ៉ុងយឺតៗ សក់ទន់រលាស់រលោងបូករួមទាំងក្លិនខ្លួនក្រអូបប្រហើរដូចផ្កានេះកំពុងពង្វក់គេអោយឈ្លក់វង្វេងជាខ្លាំង។
"ចុះម៉េចក៏បងដឹងថាអូនមានការចងចាំ?"
"លីជុងប្រាប់! ពេលនោះបងចង់មកជួបអូនខ្លាំងណាស់ប៉ុន្តែត្រូវអត់ធ្មត់រង់ចាំពិធីមង្គលការមកដល់"
YOU ARE READING
អ្នកប្រុសសំណព្វ💫(បន្តពីAccចាស់ Completed)
Actionស្នេហាពាន់ឆ្នាំដែលបន្តមកពីអតីតជាតិ...
