MASUM -GAY

37. "Sevgi" FİNAL

Bu şekilde (kalın ve italik) yazdıklarım bölüme dahil değildir. İsterseniz direkt geçebilirsiniz.

Sevgiyle bakıyordu ona. Hani anlatmak için deriz ya; pek şefkatli bakardı diye? Ya da deriz ki, aşkla bakardı.

Ne bu aşk? Neyin nesi?

Yeter mi ki onun bakışlarını anlatmaya?

Demez mi, ben çocuğum gibi de severim.
O zaman da; şefkatle bakıyor.

Siz yine dersiniz tabii; aşk sadece sevgiliye beslenmez.

Aşk; birinin diğerine duyduğu karşı konulmaz sevgisidir. Yüreğinin tâ derinliklerinden gelir. Karşı koymak, ters teper hep. Uzaklaştıkça özlem başlar, sûkunet ayrılır bedenden. Nerede, der. Nerede benim âşk duyduğum kişi?

Öyle midir gerçekten?

Şairler demiştir, aşk böyledir diye. Yazarlar demiştir, aşk şöyledir diye. Biri aya benzetmiştir, biri güneşe. Biri kış gibi demiştir biri yaz.

Niçin birinin bir dediği diğerini örtmez bilir misiniz?

Çünkü, anlatamamışlardır, efendim.

Bilememişlerdir, neyin ne olduğunu. Kimisi aşkı tahmin etmiştir, kimisi hayal. Kimisi inanmayarak yazmıştır, kimisi de varlığını haykırarak.

Herkesin aşkı aynı mıdır ki? Biri böyledir derken karşıdaki demez mi? Aşk bu kadarcık değildir, diye.

Biri şöyledir derken ya da? Karşşıdaki demez mi, aşka bu kadarı pek değil midir?

Ben de anlatamam ki efendim. Onun sevdiğine olan bakışlarını hayal ederim. Yazar yazar silerim. Okur okur beğenmem. Kendim de derim; bu kadarı az, bu kadarı çok.

Bilmem ki aşkı; yazarım sadece.

Bana göre aşk bile değildir ki, bu bakışlardaki hisler. Şefkattir, sevgidir, tutkudur. Kıyamaz gibi bakar sevdiğine. Çok mutlu olsun, diye nidalar vardır gözlerinde. Mutlu yaşasın, ben olayım-olmayayım o her daim mutlu olsun.

Bilmem ki, efendim. Yeter mi aşk demek?

Kendini önemser insan; fıtratında vardır; 'Ben, hep ben, illaki ben'.

Ben bilmem.

Bu bakışlar öyledir ki, ben mutsuz da olsam onun gülüşü bozulmasın. Ben çekeyim çilelerini, ben alayım yaralarını, ben yaşayayım acılarını ki o gülsün. Onun gülüşü bedeldir ya yaşayacaklarıma?

Ben artık yazamıyorum, efendim.

Görüyorsunuz ya? Ben de anlatamıyorum. Yazıyorum lâkin hissetmiyorum. Belki hissetmem bile, kim bilir?

Pek güzel olmaz mıydı? Siz seversiniz ya da sevdiğiniz. Sizi, bu kişi gibi sarıp sarmalar. Ya da dert-sevinç ortağınız olur. Yanındayım der, seninleyim der. Öyle bir hissettirir ki sevgisini, öyle bir tattırır ki size; hakikat midir diye şaşar kalırsınız. Hissettiğim gerçek midir? Sahi mi söylersiniz?

Pek doğru ya! Var mıdır böylesi? Ben inanmam. İnanamam çünkü. Gerçek değildir ki. Gerçek olsa, onca şiir onca yazar demez mi? Aşk budur, diye.

Siz en iyisini bilirsiniz. Öyle ya? Çok gezecek, çok okuyacak, aşkın insanla tanışacaksınız.

Biri size der elbet. Biri anlatır, biri gösterir, biri inanmaz.