Queen Series 1: Amira Zaine Legazpi

Diecinueve

Wasted

Wala sa sarili si Jethro habang nagmamaneho paalis sa bahay nila Amira. Hanggang ngayon ay hindi parin tinatanggap ng kanyang isipan na ayaw na siyang makita ng dalaga. Na hanggang ngayon ay hindi parin siya nito mahal, na kayang-kaya siya nitong bitawan. Pero ano ng aba ang magagawa niya kung iyon ang desisyon ng dalaga. Wala naman siyang magagawa dahil hindi niya kayang pigilan ito sa kung anong gusto nitong mangyri. At hindi rin niya ito makakayang makita na napipilitang pakisamahan siya kung sakaling pinigilan parin niya ito.

“Hello.” Sagot niya sa taong tumawag sa kanya.

“Hey, Jet. Do you want to drink?” tanong ng tumawag sa kanya na pinsan niya palang si Hero.

“Why do you want to drink? You have a problem, man?” pilit na pinapasigla ni Jethro ang kanyang boses para hindi mahalata ng kanyang pinssan na mayroon din siyang problema. Bumuntong hininga ang kausap niya bago ito sumagot na para bang sobrang nassaktan talaga.

“Yeah, a heart problem. Why does loving someone can hurt you like this? I hate this feeling.” Sagot ng kanyang pinsan na halata ang sakit at panginginig sa boses nito.

“I’ll go to your condo. Wait for me.” Imbis na umuwi sa Bulacan at doon uminom ng mg-isa ay iniliko ni Jethro ang kanyang kotse  pabalik upang puntahan ang kanyang pinsan.

Isang oras ang binyahe niya patungo sa condo ni Hero at nadatnan niya itong nagsisimula na palang uminom dahil malapit na nitong mapangalatian ang isang bote ng beer na nasa harapan nito.

“You didn’t even ait for me you brute. So, what’s your heart problem?” tanong ni Jethro kay Hero at nagsimula naring uminom.

“She didn’t want me back. She still hates me, Jane…Jane doesn’t love me anymore.” Sagot ni hero habang pigil na pigil ang mga luhang nagbabadyang pumatak galling sa kanyang mata.

“I thought you two are okay?” nagtatakang tanong ni Jethro dahil sa nakikita niyang sitwasyon ng dalawa ay okay naman ang mga ito sa isa’t-isa at nakikita din niyang mahal pa nito ang isa’t-isa.

“She’s just treating me like that for our son. Pero kahit ipinaliwanag ko ang lahat sa kanya, kahit nalaman na niya ang rason ko at mga paghihirap para lang makasam siya ay hindi na niya ako matatanggap pa.

“I was a jerk. Kug hindi ko sana siya isinuko. Kung hindi ko lang sana siya pinag salitaan ng hindi maganda ay hindi siya mawawala saakin. But what can I do? It’s all done. Nagawa ko na eh, nasaktan ko na siya at nabitawan ko na kung anong meron kami. I deserve it isn’t?” dagdag pa ni Hero at hindi na ng niy napigilan ang mga luha niya sa pagptak. Nanginig ang kayang blikat habang inaalala ang nakaraan nila ni Jane. Simula sa kung paano niya ito nakilala, sa kung paano naging sila hanggang sa paanong hindi niya ito kayang ipaglaban kaya bumitaw nalang siya sa relasyon nilang hindi niya kayang panindigan.

Sobra-sobra ang pagsisisi niya na nagging duwag siya dahil lang sa mga salitang sinabi sa kanya ng ina nito. Ngayong ay hindi na siya kailangan ni Jane, na kung hindi lang ito naawa sa kanya ay maging ang anak niya ay hindi nito ipapakilala sa kanya.

“I think you deserve it too. It’s your karma for not fighting your love for her, for hurting your girl.” Seryosong sagot ni Jethro at tyaka nilagok ang isang bote ng beer.

“F*ck karma. How about you? Kamusta kayo ni Amira? I still can’t imagine that Amira will have a boyfriend.” Natatawang saad ni Hero dahil sa pagkakakilala niya sa kaibigan ni Jane ay ayaw nito sa salitang pag-ibig at kalat din nuon sa kanilang university ang pagiging bitter niya.

“She…left me.” Pumiyok ang boses ni Jethro ng sagutin niya si Hero, nramdaman din niya ang kung anong nagbabara sa kanyang lalamunan dahil sa pagpipigil niya ng kanyang luha.

“We are both broken hearted then, kaya ka naman pala pumayag na makipag inuman saakin. So, what happen?” tanong ni Hero.

“She’s tired that’s what she said. Maybe tired of me?” malamig na saad ni Jethro.

“Hindi mo pinigilan?”

“I tried to, but then I realized that if she is feeling tired because of me why would I stop her from letting go? If she can’t love me. Why would I force her? I love her, Hero. So damned much that if she left me for any unvalid reason I’d still wait for her even if it took years for me to wait.” Sensirong sagot ni Jethro tyaka pinunasan ang isang butyl ng luha sa kanyang pisngi.

Katahimikan ang namutawi sa knilang dalawa tila wala ng gusting magsalita at dinama nalang pareho ang mga sakit sa puso na dinadala ng bawat isa. Nagtuloy-tuloy lang sila sa pag-inom ng alak at parehong nakatulala sa kawalan.

Hindi na sila muling nag-usap dahil pareho na silang nagging abala sa mga alak na nasa kanilang harapan na akala mo ay nagpapaligsahan sa kung sino ang mas maraming maiinom hanggang sa parehas na nilang hindi kaya at nakatulog na sila sa kung saan sila naka pwesto.

Kinabukasan nang magising silang dalawa ay parehong masakit ang kanilang mga ulo kaya agad na pumasok si Hero sa banyo para maligo at si Jethro naman ay naghanap ng gamot na pwede niyang inumin para mawala ang pag-ikot ng kanyang paligid.

Ilang oras pa ang pinalipas ni Jethro bago niya napag pasyahang maligo narin at nang hiram nalang siya ng masusuot na damit kay Hero. Matapos niyang maligo ay agad siyang tumawag sa isang restaurant at nagpa deliver ng makakain nila dahil gutom na gutom na siya at wala siyang panahon para magluto pa.

Maya-maya lang dumating na ng ang pagkain nila at agad nila iyong nilantakan hanggang sa mabusog silang dalawa.

“Let’s get wasted again.” Pag-aaya ulit ni Hero kay Jethro dahil hindi parin niya makalimutan ang sakit na nararamdaman niya at alam niyang nawawala lang iyon sa kanyang isip kung iinom siya hanggang sa makatulog siya.

“Yeah, let’s get wasted until we puke.” Natatawang sagot naman ni Jethro at sabay na silang bumaba sa convenient store sa baba ng condo ng pinsan niya para bumili ng mga inuming alak.

“That’s gross, man.” Natatawa ring sagot ni Hero.