Ο Γιος του Κηπουρού (#1 ΠΛΟΥΣΙΟΠΑΙΔΑ)

Κεφαλαιο 5.

Το αμάξι έκανε θόρυβο παρόλο που πήγαινε με 40.

Ναι.Εδώ στην Πολιτεία δεν κάνει να τρέχουμε.

Βασικά δεν κάνει να φωνάζουμε,να λερωνουμε και γενικά να δείξουμε κάθε είδος διασκέδασης.

Όχι ότι το σνόμπαρω το μέρος.Είναι εντάξει.Ούτε κλοπές ούτε τίποτα.Ησυχία όσο δεν πάει άλλο.

Αλλά ρε παιδάκι μου την θες και την ησυχία λίγο.

Ο Παύλος δίπλα μου δεν μίλαγε έτσι δεν μίλησα και εγώ.Το ράδιο ανοιχτό και έπαιζε μια μουσική αλλά δεν ακούγονταν τι ακριβώς.

Κοιτάω τα παπούτσια μου και είναι βρώμικα από τον κήπο.Το ίδιο και τα ρούχα μου.
Και μετά κοιτάω τον Παύλο και είναι όχι λες και πάει κολυμβητήριο αλλά λες και θα βγει.

Στο κολυμβητήριο μέσα στην Πολιτεία έχω έρθει μόνο μια φορά.Με τον μπαμπά μου.Πολύ παλια.

Γενικά προτιμάω την θάλασσα.

Όταν έβγαινα και με τους φίλους μου από το σχολείο ποτέ δεν βγαίναμε στην Πολιτεία.
Για προφανούς λόγους.
Επειδή δηλαδή εδώ είναι όλα πανάκριβα και εγώ πήγαινα σε δημόσιο σχολείο.

«Φτάσαμε»λεει ο Παύλος και μετά συνηδητοποιησα ότι είχε σταματήσει μπροστά από το κολυμβητήριο.

Βγαίνει έξω έτσι βγαίνω και εγώ.
Μην μιλήσω για το αμάξι του.
Μην μιλήσω.

Όλα αυτά τα «των πλουσίων»εγώ τα έχω δει από μικρός έτσι δεν μου λένε κάτι.Ακριβά ρούχα,ρολόγια,αμάξι.Έχω μεγαλώσει με αυτά.

Μπαίνει μέσα και εγώ τον ακόλουθω.Φτάνουμε στα δοκιμαστήρια,εκεί που είναι να ντουλάπια και ανοίγει ένα και βάζει μέσα έναν σακο.
Μετά βγάζει ένα μπλε μαγιό και απλώνει το χέρι του για να μου το δώσει.

Το παίρνω.
Εδώ που φτάσαμε.

Ας κάνω μια βουτιά και μετά φύγω.

«Άλλαξε και εγώ θα είμαι έξω»λεει μετά και βγάζει την μπλούζα και πάει έξω αφού ήδη φόραγε το μαγιό του.

                                        ***

Το σκέφτηκα καλά.
Ναι.Το αποφάσισα.
Θα πω ψέματα ότι με πήρε η μαμά μου και μου είπε ότι πρέπει να γυρίσω σπίτι επείγον.

Βγαίνω έξω με το μαγιό έτοιμος να πω ένα τόσο δα μικρό ψεματάκι αλλά βλέπω ότι δεν είναι μόνος.