Ο Γιος του Κηπουρού (#1 ΠΛΟΥΣΙΟΠΑΙΔΑ)

Κεφαλαιο 6.

Σηκώνω το χέρι και τους χαιρετάω όλους και γυρνάω από την άλλη και αρχίζω να περπατάω μέχρι το σπίτι.

Μου πρότειναν να με πετάξουν σπίτι αλλά δεν ήθελα.Αρκετά άκουσα τις χαζές συζητήσεις τους.
Βαριέμαι να μιλάω για σκάφη αφού δεν ξέρω τίποτα από αυτά.

Δεν κάνω δυο βήματα όταν ακουω το όνομα μου.
Γυρνάω και είναι εκείνη.
Έτρεχε προς το μέρος μου.

«Μάιρα;Τι κανείς εδώ;Δεν έφυγες με τα παιδιά;»ρωτάω.
Εκείνη ήταν λαχανιασμένη από το τρέξιμο μέχρι εδώ.
«Είπα να έρθω τώρα για αυτό το βιβλίο για τα λουλούδια που λέγαμε.Αν δεν έχεις πρόβλημα»λεει.

Πρόβλημα ;Εγώ;Στο να περάσω και άλλο χρόνο μαζί της;
Αν και θα έπρεπε να έχω,όχι.Δεν έχω.

Και θα έπρεπε επειδή....από που να αρχίσω;
Ότι ειναι φίλη του Παύλου;Ότι την ξέρω από μικρή;Ότι ειναι πλούσια;Ότι φεύγω σε δυο μήνες;
Είναι πολλά.

«Κανενα πρόβλημα»λέω και έρχεται δίπλα μου και αρχίζουμε να περπατάμε στον ήσυχο δρόμο της Πολιτείας.

Πήγα να ρωτήσω τον εαυτό μου πως έγινε αυτό.Πως και μου αρέσει η Μάιρα.Αλλά μετά σκέφτομαι ότι πως γίνεται να μην σου αρέσει η Μάιρα.

Είναι όμορφη,έξυπνη,αστεία,με κάτι πράσινες ματαρες.Τρελενομαι να κάνω συζήτηση μαζί της αρα ναι.Δεν θα έπρεπε να ρωτάω τον εαυτό μου.

«Τι σκεφτεσαι;»ρωτάει.

Εσένα.

«Τίποτα.Γενικά πράγματα.»
«Ξέρω τι σκεφτεσαι»λεει μετά.

Ξέρει;
«Ξέρεις;»ρωτάω.
Τι;Τόσο πολύ φαίνεται;

«Ξέρω.Ξέρω ότι σου φάνηκε περίεργο το σημερινό.Εσυ στην ίδια παρέα με εμάς...»λεει.
Αυτό εννοει;

«Ναι ναι.Αυτό σκεφτόμουν.»λέω ψέματα.

Σηκώνει τα χέρια της και με τα δάχτυλα της φτιάχνει την κόκκινη κορδέλα που είχε στα μαλλιά.
«Εμένα αν και πρώτη φορά δεν μου φάνηκε ξένο.Ταιριαξες αμέσως»λεει και ρίχνει ένα χαμόγελο.
«Δεν θα έλεγα ότι ταίριαξα αλλα εντάξει.Καλά πήγε.Ίσως επειδή ελειπε ο Ορφεας»δεν μπορώ να κρύψω την αντιπάθεια μου για αυτόν.

«Ξέρω ότι ίσως ο Ορφεας φαίνεται...»ξεκινάει.
«Μαλακας»την διακόπτω και με κοιτάει

Αφού μαλακας είναι.
Με όλη την σημασία της λέξης.
Νομίζει ότι είναι καλύτερος από εμάς επειδή έχει λεφτά.
Δεν πάει έτσι όμως.

«Δεν είναι τόσο κακός όσο φαίνεται αν τον γνωρίσεις»λεει.
«Αμφιβάλλω»

Αναστενάζει.
«Μεγάλωσε χωρίς την μαμά του ξέρεις.Για αυτό κάποιες φορές απαντάει χώρος να σκεφτεί.Αλλά δεν είναι κακός όχι»λεει.