"ခန္႔...."
"နွိုင္းပါလား မေတြ႕တာၾကာၿပီေနာ္..."
"ဟုတ္ ဒီရက္ေတာတြင္းတစ္ေယာက္တည္းအလုပ္ရႈပ္ေနတာ..."
"ဟုတ္လား..."
နႈိင္းက သူနဲ႔အတူထိုင္ခိုင္းတာေၾကာင့္ ခန္႔ နႈိင္းနဲ႔အတူဝင္ထိုင္လိုက္သည္။
"ခန္႔ မ်က္နွာလည္းမေကာင္းဘူး...
ဘုန္းေနတေခတ္နဲ႔စကားမ်ားလို႔လား..."
"ဟုတ္ နည္းနည္းပါ..."
ခန္႔ ေခတ္နဲ႔မေခၚမေျပာဘဲေနလာတာ ဒီေန႔နဲ႔ဆို၂ရက္ရွိၿပီ။ ေခတ္ဘက္ကစကားေျပာေပမယ့္ ခန္႔ကေတာ့မသိခ်င္ေယာင္သာေဆာင္ေနလိုက္သည္။ သူေခတ္ကိုလြယ္လြယ္ေလးအေလ်ာ့မေပးခ်င္။ ဒီလိုကိစၥမ်ိဳးကိုအလြယ္ေလးေလ်ာ့ေပးလိုက္ရင္ ေနာက္ဆိုသူ႔ေခါင္းေပၚ-်ီးတက္ပါသည့္ လုပ္ရပ္မ်ိဳးပါလုပ္လာနိုင္သည္။ နဂိုကတည္းက သူကပိုခ်စ္ရသူမို႔ ေခတ္အေပၚေျပခ်င္ေနတဲ့စိတ္ေတြကိုမနည္းတင္းထားရသည္။
"ခန္႔ ခန္႔ ဘာေတြေတြးေနတာလဲ?..."
"sorry နႈိင္း ကြၽန္ေတာ္အေတြးလြန္သြားတယ္..."
"ကြၽန္ေတာ့္ကိုရင္ဖြင့္ခ်င္လား..."
နႈိင္းေမးလိုက္ေတာ့ ေခတ္ကသက္ျပင္းအႀကီးႀကီးခ်သည္။
"နႈိင္း နႈိင္းသာဆိုကေလးမရနိုင္ရင္အငွားကိုယ္ဝန္ေဆာင္နဲ႔ကေလးယူမလား..."
"ဗ်ာ...
ခန္႔ ဘာကိုေျပာခ်င္တာလဲ?..."
"ေခတ္မိဘေတြက ကြၽန္ေတာ္တို႔ကိုကေလးယူဖို႔ေျပာေနတယ္ အငွားကိုယ္ဝန္ေဆာင္နဲ႔..."
"ေၾသာ္..."
"အဲ့တာကလည္း ကြၽန္ေတာ္ၾကည့္မရတဲ့အမ်ိဳးသမီးနဲ႔မွတဲ့ေလ..."
"ေၾသာ္ ခန္႔ကလက္ခံလိုက္လား..."
"ဟင့္အင္း ကြၽန္ေတာ္လံုးဝသေဘာမတူနိုင္ဘူး နႈိင္း...
ကေလးမရွိဘူးဆိုတာနဲ႔ပဲ ကြၽန္ေတာ္တို႔အိမ္ေထာင္ေရးကပ်က္စီးသြားနိုင္လား..."
"အဲ့လိုလည္းမေတြးပါနဲ႔ခန္႔ရယ္...
ဘုန္းေနတေခတ္ကိုေသခ်ာေျပာၾကည့္ပါဦး...
သူလည္းသေဘာမတူဘူးမဟုတ္လား..."
"သူကသူ႔မိဘဘက္ကပဲပါတာ...
ကြၽန္ေတာ့္ဘက္ကိုနည္းနည္းမွမေတြးေပးဘူး...
ကြၽန္ေတာ္အရမ္းစိတ္ညစ္တာပဲ..."
YOU ARE READING
Bittersweet Love (ခ်ိဳခ်ိဳခါးခါးအခ်စ္) (Completed)
Romanceအခ်စ္ကတခါတရံမွာခ်ိဳၿပီး တခါတရံမွာေတာ့ ခါးသက္သက္ေလးနဲ႔ဗ်...
