ၿငိမ္းခန္႔အလုပ္ဆင္းေနရမယ့္ အလုပ္ထဲမွာစိတ္မပါေပ။ သူေငြလိုေနသည္။ လစာထုတ္မယ့္ရက္ကလည္းလိုေသးသည္။ ဘယ္လိုလုပ္ရမလဲမသိ။ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုေခြၽတာလြန္းလို႔လည္း အစာအိမ္ေရာင္သည့္အထိပင္။
မမနွင္းပို႔ခိုင္းသည့္ဖုိင္ေတြကိုလက္မွာပိုက္လို႔ ကိုေခတ္အခန္းဆီေလ်ွာက္လာခဲ့သည္။
"ၿငိမ္းခန္႔ ၿငိမ္းခန္႔..."
"ဟင္ ဟင္ ေၾသာ္ ကိုေခတ္...
ကိုေခတ္အခုခ်ိန္မွcompanyတာလား..."
"အင္း မင္းကိုေခၚေနတာ...
ဘာေတြေတြးလာတာလဲ? ကိုယ္ေခၚေနတာကိုျပန္မထူးဘူး..."
"အာ ဒီလိုပါပဲ မၾကားမိလို႔ပါ...
ကိုေခတ္ေနာက္က်တယ္ေနာ္..."
"အိမ္မွာခန္႔ေနမေကာင္းျဖစ္ေနလို႔ေလ...."
"ဟုတ္လား...
ဟုိေန႔က ကြၽန္ေတာ္ေၾကာင့္ထမင္းစားခ်ိန္လြန္သြားလို႔လား..."
"မဟုတ္ပါဘူး ရင္ျပည့္ၿပီးအန္ေနလို႔..."
"ဟုတ္လား အခုေရာသက္သာလား..."
"သက္သာပါတယ္...
သူအိပ္မွကိုယ္လည္ထြက္လာတာ..."
"ကိုေခတ္ကကိုခန္႔ဘုန္းထည္ကိုအရမ္းခ်စ္တာပဲ..."
ၿငိမ္းခန္႔ေျပာလိုက္ေတာ့ ေခတ္ကရယ္သည္။
ကိုခန္႔ဘုန္းထည္ကကံေကာင္းလိုက္တာ...
"မင္းအခု ဘယ္ကိုသြားမလို႔လဲ?..."
"ကိုေခတ္ဆီေလ...
မမနွင္းက ဖုိင္ေတြပို႔ခိုင္းလိုက္လို႔..."
"ေၾသာ္ ေအးေအး...
ငါတခါတည္း လက္မွတ္ထိုးေပးလိုက္မယ္..."
ေခတ္လက္မွတ္ထိုးၿပီးသည့္အခ်ိန္မွသာ ၿငိမ္းခန္႔ ေခတ္အခန္းထဲကထြက္လာလိုက္သည္။
"ၾကာတယ္ေနာ္ ေခတ္နဲ႔ဘာေတြေျပာေနလို႔လဲ?..."
ၿငိမ္းခန္႔မမနွင္းရဲ႕ရံုးခန္းထဲဝင္သည္နွင့္ မမနွင္းကေမးလာသည္။
"လက္မွတ္ထိုးၿပီးတဲ့အထိေစာင့္ေနလု႔ိပါ.."
"အဲ့တာပဲလား..."
"ဟုတ္..."
"ၿငိမ္းခန္႔ မင္းကိုတို႔ဘာေၾကာင့္လစာေပးထားလဲဆိုတာမင္းသိတယ္ေနာ္..."
YOU ARE READING
Bittersweet Love (ခ်ိဳခ်ိဳခါးခါးအခ်စ္) (Completed)
Romanceအခ်စ္ကတခါတရံမွာခ်ိဳၿပီး တခါတရံမွာေတာ့ ခါးသက္သက္ေလးနဲ႔ဗ်...
