"ေခတ္ေလး ကိုယ့္ဘာသာခ်ိဳးမွာလား...
ပါပါးခ်ိဳးေပးရမွာလား..."
"သားဘာသား..."
"ကိုယ့္ဘာသာခ်ိဳးမယ္ဆို ျမန္ျမန္သြက္သြက္ေလးခ်ိဳး...
ေနာက္က်ရင္မေကာင္းဘူး...
ေခတ္ ဘုန္းေနတေခတ္ ဘယ္ေရာက္ေနတာလဲ?...
ျမန္ျမန္လာခ်ိဳးေလကြာ...
မင္းတို႔သားဖေရခ်ိဳးၿပီးမွငါခ်ိဳးမွာ..."
သားကိုေရခ်ိဳးဇလံုထဲထည့္ေပးၿပီး ေခတ္ကိုလွမ္းေခၚလိုက္သည္။
"လာပါၿပီကြာ အက်ႌကိုေသခ်ာေ႐ြးေနရလို႔..."
"ေ႐ြးမေနနဲ႔ ငါထုတ္ေပးတာပဲဝတ္...
အခ်ိန္မရွိေတာ့ပါဘူးဆိုမွ...
မင္းေရခ်ိဳးၿပီးရင္သားကိုပါတခါတည္းေခၚလာခဲ့...
အဝတ္အစားေတြထုတ္ထားမယ္..."
"ၿပီးေရာ ၿပီးေရာ.."
"ပီးေရာ ပီးေရာ ဟီး..."
သူအေဖေျပာတဲ့အတိုင္းလိုက္ေျပာၿပီးရယ္ေနတဲ့ေခတ္ေလးကိုငံု႔နမ္းလိုက္ၿပီး အျပင္ကိုထြက္လာခဲ့သည္။
"ေခတ္ေလး မင္းပါပါးပြစိပြစိနဲ႔ေတာ္ေတာ္စကားမ်ားတယ္ေနာ္..."
"မ်ား မ်ား...
ပါပါးကေရွာရယ္..."
"ဟက္! ဘာမွလည္းမဆိုင္ဘူး...
မင္းပါပါးဒီေလာက္ရုပ္ဆိုးတာကို မင္းပဲေခ်ာတယ္ေျပာတယ္..."
"နိုး ေရွာရယ္ ပါးကရမ္းေရွာ..."
"ဟား ဟား ေခတ္သစ္ဘုန္းရာ..."
ေခတ္အသဲယားလြန္းလို႔ ေခတ္ေပါက္စကိုယ္ကို ဆပ္ျပာေတြတိုက္ေပးလိုက္သည္။ ဆပ္ျပာျမႇပ္ေတြကၾကားက ေပကလပ္ေပကလပ္နဲ႔ၾကည့္ေနသည္။ ပံုစံကခန္႔နဲ႔တပံုစံတည္းပင္။ သူနဲ႔တူတယ္သာအမ်ားကေျပာၾကေပမယ့္ သားရဲ႕တခ်ိဳ႕ပံုစံမ်ားကခန္႔နဲ႔တူသည္။ အင္းေပါ့ေလ သူတို႔၂ေယာက္ရဲ႕သားပဲ သူတို႔နဲ႔ထူးဆန္းတာမွမဟုတ္တာ...
"သား ေဖေဖေန႔လယ္ကေျပာထားတယ္ေနာ္...
ပါပါးကိုေပးစရာရွိတယ္ဆိုတာေလ..."
"ဟုုတ္..."
"အဲ့တာ ေရခ်ိဳးၿပီးရင္ေဖေဖနဲ႔အတူသြားယူမယ္ေနာ္...
မင္းပါပါးကိုမသိေစနဲ႔ေနာ္..."
"ဟုတ္..."
"လိမၼာလိုက္တာ ေဖ့သားက..."
တြင္တြင္ညိတ္ျပေနတဲာေခါင္းလံုးလံုးေလးကိုငံု႔နမ္းလိုက္ေတာ့ သားဆီကရယ္သံတိုးတိုးလးကိုၾကားရသည္။
YOU ARE READING
Bittersweet Love (ခ်ိဳခ်ိဳခါးခါးအခ်စ္) (Completed)
Romanceအခ်စ္ကတခါတရံမွာခ်ိဳၿပီး တခါတရံမွာေတာ့ ခါးသက္သက္ေလးနဲ႔ဗ်...
