•Göğün Acı Feryâdı'nın devam kitabıdır.•
Bulutların ötesinde, garamdan kalelerle korunan bir ülke varmış. Bu ülkenin rüyaların gerçeklere karıştığı, acıların bile acıdığı, hislerin derinlere kazındığı şehrinde; gönlünde avuttuğu hüzünlerle ün salmış...
Merhabalar, 2022 yılının ilk bölümü ile geldik. Umarız ki beğenirsiniz. Bölüme geçmeden evvel yıldıza dokunmanızı rica eder, okuyacak gözlerinize şimdiden sağlık olmasını dileriz.❤️
Dipnot: Bölüm bol bol ÂsaFerah barındırmaktadır, kalbinize sahip çıkınız!
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
-2-
Cerihalar Şifâlarını Bulana Dek Kanar.
"Bu dünyaya tutunmam için bir dal, elin."
Ruhumu kara toprağın buzdan farksız tenine serdim. Acılarım kabrimi kazdı, soğuk bedenimi kucakladı. Bir dilek döktüm kalbimin dilinden. Buzu tuz eyledi, yarama bastı.
Ben, acımadan acıdım. Kendime en okkalı düşman oldum. Ağyarlarla doluydu her tarafım, uyandım, tekrar baktım. Aynalarda kendimle karşılaştım.
Çok sevmek bile, hislerimi karşılayacak bir ifade olamadı. Öyle sevdim ki kimse böyle sevmemeliydi.
Tenimde gezinen ızdırap verici uyuşukluklukkımıldamayanuzuvlarımıtitretiyordu. Gözlerim, hazin hazin doluyken Âsaf'ıncamın ardında görünen yüzünden çekemiyordum bakışlarımı. Yokluğundaki sızı, varlığının akılalmazkavruğunailişmiştive yüreğimin göğüs kafesime ağır gelmesine neden oluyordu.
Bize biçilen acıdan nefes alamıyordum. Hak ettiğimiz bu değildi, biliyordum. Zorluğunu bildiğin bir şeyi yaşamak daha zor geliyordu.
Gözlerimi tekrar yumduğum saniyeler boyu, bedenimin düyadaki varlığını sürdürmeye çalışmasının sinyalleri yavaş yavaş yükleniyordu. Etrafıma bakma ihtiyacı güttüğümde bir hastane odasında olduğumu yeni kavrıyordum. Yaşananları tahayyül etmeye çalışırken hatıraların zehriylekırışançehremidikkatle seyrededuranadamı buldu, yenidenkahvelerim. Buruşturduğum derim anında gevşedi. Kötü şeyler yaşamıştık. Ben, canımı kaybettiğimi sanmış, binbir türlü senaryoyu yazıp oynamış ve hepsinden birer ceriha edinmiştim. Ve en sonunda, artık dayanamayan bünyem, şifa bulmak adına, kendini sağlığa kavuşturmak için çabalıyordu.
Âsaf'tan haber alamadığım, sesini duyamadığım her ân, hastalıktan gereğinden fazla nasibini almış bir iskeletle dönüşmüş, yaşamı ruhuma dar etmiştim.
