GÖĞÜN KAYIP ŞEHRİ

On - Sarmaşıklar Gibi

KÖFN, Bi' Tek Ben Anlarım.

Merhabalaar!

Nasılsınız? Hayat nasıl gidiyor?

Yorum yaparsanız mutlu oluruz. Oy vermeyi unutmayın!

Keyifli okumalar.

💙

-10-

Sarmaşıklar Gibi.

Boş bir kağıda, yıldızlara takılan düşlerimin görünmez mürekkebiyle kazıdım adını.

Uğruna yanan can kafesimse yüklenmiş körkütük bir aşkı; harfleri ezelde saklı.

Yer yarılır, içinden fışkırır gömmeye çalıştığım yaşlar. Evvelden ayrılığın titrettiği kalbime doluşurlar hunharca. Ama tek farkları artık cefa vermezler bana. Hepsinin altından birer gül bitmiş olur zira.

Giz sevdâ, elimden avucumdan kayan bir damla yıldız tozuyken gökten topladığım ışıltılardan da daha güzeline, onun gözlerinde rastlamıştım.

Boynuna sıkı sıkıya doladığım kollarımı biraz gevşetip irislerinde kendimi görmeyi amaçladım. İstediğim gibi, kalbinin aynası olan hâreleri beni yansıttığında gülümsedim.

"Bir rüyada değiliz, değil mi?" Bu, ona sürekli sorduğun bir soruydu. İnanması güçtü çünkü.

Belimdeki ellerini, havanın esintisini bedenime çarpmasına engel olmak isterce aşağı yukarı oynattı. "Değiliz sevgilim, olsaydık çoktan uyanmış olurduk." Göğsünün altındakinin yangınının vurduğu sinesine yasladım avuçlarımı, o ise devam etti. "Rüyalarım bile sana hasret geçti benim," Ufak rüzgar, saçlarımı kestiği sakallarına doğru savurmaya çalıştı. "Orada bile sensizliğe mahkumdum." Dudaklarını her araladığında arasından çıkanlar gözlerime yaş, kalbime taş yuvarlıyordu.

Çektiklerimizin sonu gelmişti ama nasıl gelmişti? Bir biz biliyorduk.

Deli gibi sevmek, ucu kör bir iğneyle dikiş yapmaya benzerdi. Kavuşturamazdı iki ucu birbirine.
Ama sevdâ usanmaz bir savaşçıydı. Gide gele sivrilirdi. Yıprandığı yanına kalsa da sonucu, sarardı yaraları.

Çehresine dokundum. Baş parmağımı da göz çukuruna misafir eylemiştim. Kirpiklerine değen benanlarımın fırçası, gökkuşağının kartelasındaki en sevinçli renge boyandı. "Kavuşamadıysak kabustur ki onlar."