•Göğün Acı Feryâdı'nın devam kitabıdır.•
Bulutların ötesinde, garamdan kalelerle korunan bir ülke varmış. Bu ülkenin rüyaların gerçeklere karıştığı, acıların bile acıdığı, hislerin derinlere kazındığı şehrinde; gönlünde avuttuğu hüzünlerle ün salmış...
Yolculuğumuz başlasın! İkiz Ervah Turizm iyi yolculuklar diler gfoshdjshs
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
-6-
Masal Treninde Huzur Yolculuğu.
Bir tutam fırtına çektim içime, kastı kavurdu, dolandı sineme.
Senelerdir eser durur, taktığım göğsümde. Kimi zaman öyle hiddetli savrulur kimi zaman da yaprak kımıldatmaz yerinden. Ama varlığını asla unutturmaz, üfler kulağıma kulağıma.Korkusu basar o fısıltının getirdiği kelimelerle, ayrılığın.
Lâkin artık umursamaz bu canım, gönlüm. Çünkü kollarının arasında hasretimi avuttuğum bir adam sarmaktaydı bedenimi şu an. Âsaf, belime doladığı ellerini hiç gevşetmeden parmaklarını hafifçe tenime bastırıyordu, geçip gitmeyecek bir ânınkatrelerini ruhumuz emerken.
Başım, göğsüne yaslıydı. Bir elim yüreğinin darbelerinden zevk alırcasına orada pineklemeyi sürdürüyordu. Yağmur, son hızla içimize işlemek istiyor gibi göğün delik bağrından akın akın üzerimize inmekteyken Âsaf, başını boynumdan çekti. Belimde olan ellerini gevşetti. Kalbinin üzerinde olan elimin sırtını, avucunun içine bastırarak yavaşça, parmaklarımızı birleştirdi.
Asfaltın tenine değdikçe ortaya çıkan melodi, bizi içinde saklamaya devam ediyordu.
İncitilmiştik ama yine de unutmamıştım. Yazdığım mektuplar, semadan akıyordu şimdi. Her bir kelimesi mızrak gibi eşeliyordu toprağı, düştüğü denizin dibini. Çarpıyordu zarlarıma dalgaların salınış sesleri, yutkunuşları. İstanbul, âhsevdâma yataklık eden İstanbul, tutunduğumdalımla ağırlıyor nihayet bizi.
Ensesindeki elimi de ağırca eline düşürdüğünde geriye doğru adımladı. Elimin birini bıraktı, kollarımız onun emriyle yukarı kalktıklarında etrafımda dönmemi istediğini anladım. Yüzümde, damlaların süslediği neşeli bir gülüş yerini koruyorken istediği gibi döndüm etrafımda. Kahkahalarım, kaburgalarımın kemikten zırhlarını aşmış, boğazımdan yukarıya tırmanmışlardı. Âsaf'ın -gönlümdeki kuşların konmak istedikleri- kirpiklerine üşüşen, mutluluk seyircisi olan aşkımızın siluetinin,kahkahama alkış tuttuğunu işitiyordum sanki bir yandan da.
