Dünya Ellerimde 'Vatan Uğruna' (Tamamlandı)

34.Bölüm:'Kara Sevda'

İyi okumalar dilerim.

Dört aydır İstanbuldaydım. Sonunda evime geldim. Hem ailemle zaman geçirmek istediğimden hem de her iki kolumun ağrısından bölüm gecikti. Kusura bakmayın. 🖤🖤

34.Bölüm: Kara Sevda

🔫🔫

Hayatımın başlangıcı olan gün ile hayatımın sonunu getiren günün aynı gün olacağını tahmin etmezdim.

"Acıdım."

On dokuz Eylül benim için bir cehennem olmuştu.

"Yirmi sekiz yıllık hayatım boyunca en büyük hatam sen oldun."

Artık kalbimi sıkan bir el yoktu. Çünkü kalbimi söküp almıştı.

"Aşk zannettiğin duygunun aslında basit bir ilgi olduğunu farkedeceksin."

Sözler mi daha ağır gelmişti, yoksa gözlerindeki ifade mi?

"Ben seni hiç sevmedim!"

"Sus!" dedim, başımın her iki tarafına vurarak. "Lütfen, sus!" Poyraz'ın kullandığı her bir kelime aklıma kazınmıştı. Bozuk plak gibi sürekli tekrarlanıyordu. Susmuyordu.

Yağmur yağmaya devam ederken benimde içimde fırtınalar kopuyordu. Duvara tutunarak yürüyordum. Gözüm elimdeki kana ilişince midemin bulandığını hissettim. Elimle ağzımı kapatınca kan kokusu daha çok tetikledi. Kendime engel olamayıp bulunduğum yerde midemi boşalttım.

Apartmana doğru ilerledim. Ayak ucumdan saç telime kadar, her yerim, titriyordu. Apartman kapısını zorlukla itip trabzana tutunarak merdivenleri çıktım. Üst katlardan sesler geliyordu.

"Asena?!" Kendi katıma ulaştığım gibi ismim kullanılmıştı. Kim konuşuyordu? "Bu ne hâl?" Ne vardı hâlimde? Son basamağı da çıkınca biri kolunu belime sardı. Gözlerimi sahibine çevirdim. Batu'nun yeşil gözleri dolmuştu. "Benim... çantam, Güney'in arabasında kaldı." dedim. "Bizim eve gidelim." dedi Batu. Sesi çatallaşmıştı. Adım atmak istemiştim ama başım dönmeye başlamıştı. Batu, diğer elini dizlerimin arkasına koyup beni kucağına almıştı. Başımı omuzuna yaslayıp gözlerimi kapattım.

"Yoruldum."

Gözyaşlarımın kalmadığını düşünmüştüm. Ama akmaya devam ediyordu. Ve canımı çok acıtıyordu. Kollarımı Batu'nun boynuna doladım. "Bana acıdığı için yanımda kalmış." dedim, ağlayarak. Batu bir cevap vermedi. Yanımızda başka birileri var mıydı, bilmiyorum. Gözlerimi açmak istemiyordum.

Gözlerimi kapatınca oluşan karanlıktan daha korkunçtu, yaşadıklarım.

Bir yere oturttuldum. Batu ellerimi tuttu. Tuttuğu gibi iki tarafa çevirip bıraktı. "A- Asena? Bu kan ne?" Gözlerimi açtım. Tişörtümün ucundan tutup yukarı doğru kaldırmıştı. "Benim kanım değil." dedim. Gözleri fal taşı gibi açılmıştı. Yutkunup dizlerinin üstünde oturdu. "Kimin kanı?" demişti, korka korka.

"Geçenlerde köşedeki markete gittim. Oradaki amcalar konuşurken duymuştum. Şerefsizin biri genç kızları taciz ediyormuş. Eve gelirken benim karşıma da çıktı. Kolumdan tutup çekti. Karşı çıkmadım. Ara sokaklardan birine götürdü. Kimse yoktu. Bir şeyler dedi ama hatırlamıyorum. Kolumu bıraktığı gibi başından tutup duvara vurdum. Her taciz ettiği kız için bir kez daha vurdum. Sonra bırakıp geldim."

Anlatırken daldığım duvardan bakışlarımı alıp Batu'ya çevirdim. "Sana bir şey yaptı mı?" dedi. Başımı iki yana salladım. "Öldü mü?" diye sormuştu, çekinerek. Dudaklarımı bilmem der gibi büzdüm. "Cebinden telefonu çıkarıp polisi aradım. Bilinci açıktı o sıra. Serbest kalırsan seni bulur öldürürüm dedim. Bir daha vurdum duvara. Bayıldı." dedim. Doğrulup yanıma oturdu. Başımı göğüsüne yasladı. "Ben ilgileneceğim onunla. Sen neden bu saate kadar dışarıdaydın?" dedi.