Dünya Ellerimde 'Vatan Uğruna' (Tamamlandı)

58.Bölüm:'Benim Sevgilim'

İyi okumalar dilerim.

Dokuz dakika erken attım. Çok romantik biriyim. (Çarpılacağım)

Bol yorum yapmayı ve beğenmeyi unutmayın. Yorumlara cevap vereceğim. Sohbet ederiz.

58.Bölüm: Benim Sevgilim

🔫🔫

Kader ağlarını bizim kavuşmamız için örmüş olmalıydı. Karşımıza birçok engel çıkmasına rağmen her düşüşümüzde birbirimize tutunup ayağa kalkmıştık. Şimdi yan yanaydık. Artık ben-sen değil bizdik. Daha güçlüydük.

"Asena'm..." Burnumu saçları arasına gömüp kokusunu çektim içime. "Çocukken yanağıma kondurduğun öpücük sayesinde tüm acılarım geçmişti. Şimdi ben senin kalbinden öpsem geçer mi? Tüm acıların diner mi?"

Kaşlarım havalandı. Dudaklarını, kalp atışlarımı hissettiği noktaya bastırdı. "Burayı tamir etmek çok zor biliyorum. Senin için elimden geleni yapacağım. Özür dilerim sevdiğim. Binlerce kez özür dilerim. Sana yalan söylediğim için, seni kırdığım için özür dilerim." Ellerimi saçları arasında gezdirdim. "Ben seni affettim. Geçmişte kaldı o günler. Konuşmayalım." Kollarını sıkıca belime sardı. "Ben kendimi asla affetmeyeceğim. Gözyaşlarının akmasına sebep olan, kendimi asla affetmeyeceğim."

Derin bir nefes alıp verdim. "Uyuyalım mı artık?" dedim. Başını aşağı yukarı salladı. Doğrulup dudaklarıma minik bir buse bıraktı. Gülümsüyordu. "Öptükten sonra senden sert bir tepki almadığım için mutluyum." Hafifçe burnuna vurdum. "Bu arada üçüncü defa sen beni öpecektin ama yine ben öptüm." Başını tekrardan göğüsüme yasladı. "Belki de öpmüşümdür."

Başını ağır ağır kaldırıp gözlerime baktı. "Ne zaman?" Alnına düşen saç tutamlarını yana doğru ittim. "Sen yoğun bakımdayken." Başını aşağı yukarı salladı. "Ben de onu diyecektim. Başka bir şekil olması imkânsızdı zaten. Ben hissederdim." Başını tutup göğüsüme yasladım. "Hadi uyuyalım artık." Homurdanmaya başladı. "Çok romantiksin sevdiğim." Kıkırdadım.

Gözlerimi yumdum. Poyraz saçlarımla oynuyordu. Uyumamaya devam edersem kalkıp Poyraz'ı odadan kovacaktım.

"Asena?" Yumuşacık bir ses tınısıydı.

"Hm?" Poyraz'ınkinin aksine sertti.

"Sevgilim olur musun?" Gözlerimi araladım.

"Olurum." Gülümseyerek konuşmuştum.

Başını kaldırıp gözlerime baktı. "Teşekkür ederim." Doğrulup yanağına minik bir öpücük bıraktım. Sağ tarafıma dönüp gözlerimi yumdum. Poyraz kahkaha atmıştı. "Sevgili olalı bir kaç saniye oldu ve sen uyuyacak mısın?" Omuzumun üzerinden Poyraz'a baktım. "Saat gecenin dördü. İki saat sonra uyanacağız. Daha ne yapabiliriz?" Arka tarafıma uzanıp kollarını vucüduma sardı. Çıplak koluma dudaklarını bastırdı.

"Uyu bakalım, sevgilim." Gülümsedim. "Benim sevgilim." Sanki inanamıyor gibiydi. "Asena?" Poyraz'ı gerçekten döveceğim artık. "Efendim." Pikeyi üzerimize örttü. "Rüya görmüyorum değil mi? Yaşadığımız şeyler, benim sevgilim olman... Hepsi gerçek değil mi?" Yüzümü Poyraz'a çevirdim. "Gerçek." Gülümsedi. "Sevindim." Gözlerimi yumdum. "Uyumama izin verirsen ben de çok sevineceğim." Dudaklarım üzerinde dudaklarını hissettim.

"İyi uykular, sevgilim."

🐺

Normal şartlarda alarmdan önce ayakta dikilen ben şu an alarm sesiyle uyanıyordum. Üzerimdeki pikeyi kaldırıp karnıma sarılır vaziyette uyuyakalan Poyraz'a baktım. Bu adam birkaç hafta sonra otuz yaşına girecekti. Başımı iki yana sallayıp güldüm.