(Uni Vers....)
"ကလေးငယ် ခဏလောက်ဆင်းပါလား ကိုယ်အိမ်သာခဏသွားမလို့....."
သူ့အပြောကို ပတ်ဂျီမင်ကတော့ ကျိတ်ပြီးရယ်နေသည့်အတွက် မျက်ထောက်နီကြီးဖြင့်လှမ်းကြည့်လိုက်သည် ။
"မစားဝော့ဖူးလား ဂုဂီက ....."
"အွန်း ကိုယ် မသားတော့ဖူး ခု ခဏဆင်းအုံး...."
"ဟုတ်...."
ထယ်ယောင်းလဲ ပေါင်ပေါ်ကဆင်းရော တစ်ချိုးထဲ လစ်ပြေးသွားသော ဂျောင်ဂုကြောင့် ဂျီမင်တစ်ယောက် တစ်ဟားဟားဖြင့် အော်ရယ်လေတော့သည် ။
"ဘာလို့ရယ်တာလဲ ဟင်....."
"ရယ်စရာပါလို့ပါ ဒါနဲ့ခုနကထိုင်နေရင်းနဲ့ မာမာကြီးဖြစ်နေတာလား...."
"အစက အဲ့လိုဖြစ်ပါဖူး နောက်ပိုင်းကျ အဲ့လိုကြီးဖြစ်လာတာ ။ အယ် ဒါနဲ့ ဘယ်လိုသိတာလဲ....."
ဂုဂီ သူငယ်ချင်းက အကြားအမြင်တွေ ရနေတာတော့ မဟုတ်ဖူးမလား ။
"ဒီလိုပါပဲ မှန်းကြည့်တာ ။ ဟက် ဂျောင်ဂုတို့တော့ လက်သမား လုပ်နေရပြီထင်ပါ့....."
"ဟင် ယောင်းတတ်ထိုင်လိုက်လို့ လက်သမား ဖြစ်သွားတာလားဟင်....."
ထယ်ယောင်းအပြောကို ခေါင်းငြိမ့်ပြလာသော ဂျီမင် ။
"လက်သမားက အရမ်းပင်ပန်းတာ ။ ဂုဂီလေးသနားပါတယ် ....."
"သနားရင် ထယ်ယောင်းလဲ သွားကူလုပ်ပေးလိုက်ပါလား ပင်ပန်းတာသက်သာတာပေါ့....."
"အွန်း သွားကူလိုက်အုံးမယ်....."
"အဂီလည်း ကူလုပ်ပေးမယ် ။ မြန်မြန်ပြီးတာပေါ့...."
ပြောလည်းပြော ထရပ်လိုက်သော ယွန်းဂီကြောင့် ဂျီမင်မှာ ပြာပြာသလဲ ငြင်းဆန်ရတော့သည် ။
"ဒါက ဖြူလုံးကူလို့မရဖူး ယောင်းငယ်ပဲကူလို့ရမှာ .."
"ဘာလို့မရတာလဲ...."
မျက်မှောင်ကျုံ့ပြီးမေးလာသော ယွန်းဂီ ။
"ယောင်းငယ်က ဂျောင်ဂုနား အလုပ်လုပ်နေတာဆိုတော့ ယောင်းငယ်ပဲ ကူပေးရမှာ အဂီနဲ့မဆိုင်ဖူး....."
