(Unicode....)
"မသာကောင်ကြီး....."
ထိုအသံကြောင့် အပေါ်တတ်မည့် အိမ်တော်ထိန်း၏ ခြေလှမ်းတို့သည် တိကနဲရပ်တန့်သွားခဲ့ရသည် ။
"အိမ်တော်ထိန်း ကျွန်မ ကြားသလို ကြားလိုက်တယ်မလား ....."
"အွန်း ...."
"ဘယ်အခန်းက ဖြစ်မလဲ...."
"ဒါကတော့ ငါလဲ ဘယ်သိမလဲ....."
"သိရအောင် အိမ်တော်ထိန်း တတ်ကြည့်ပါလား ။ကျွန်မတို့ဆို အဆူခံထိမှာ ။အိမ်တော်ထိန်းကျ ဘာမဖြစ်ဖူးလေ...."
ကောင်မလေးနှစ်ယောက်ကို အိမ်တော်ထိန်းတစ်ယောက် ဘုကြည့်ကြည့်ပြီး အပေါ်ထပ်သို့ တတ်ခဲ့လိုက်သည် ။ သူမထင်သည့်အတိုင်းပင် ထိုအသံသည် သခင်လေး ဂျီမင်အခန်းက ဖြစ်လို့နေသည် ။ ဟနေသော တံခါးကြားကနေ အသာချောင်းကြည့်လိုက်တော့ သခင်လေးဂျီမင်က ကတင်အောက်မှာ ဒူးထောက်နေပြီး ဖြူလုံးလေးကတော့ သခင်လေးဂျီမင်ကို ဂျိုကြည့်ကြည့်နေလေရဲ့ ။
"ဖြူလုံးပဲ တစ်ချက်ထဲနဲ့ ဂူပေါက်ရှာပေးဆိုလို့ ကိုယ်က ရှာပေးတာလေ....."
"ဒါဆို ဘာလို့ ကျွန်တော်ဖင်က ဘာလို့ သေလောက်အောင် နာနေရတာလဲ ပြော ခုချက်ခြင်း ....."
"အဲ့တာက ခပ်မြန်မြန်ရှာလိုက်တော့ ....."
"ခပ်မြန်မြန်ကို နာအောင်ရှာရမယ်လို့ ဘယ်သူပြောလဲ ။ ပြီးတော့ အဲ့ဂူပေါက်က ဖင်ဆိုတာကို အစကတည်းက ကြိုပြောရင် ဘာမှနာစရာ အကြောင်းမရှိဖူး....."
"ဒါကတော့ ဖြူလုံးမှမမေးပဲ ရှာမယ်ဆိုလို့ ရှာကူတာလေ......"
ဒီလူ့သဘောက သူ့အမှားလို့ဆိုလိုချင်တာပေါ့ ။
"ခင်ဗျားခုချက်ခြင်း အခန်းထဲကထွက်....."
"အနာပျောက်အောင် ကိုယ်လုပ်ပေး...."
"မလိုဖူး ခုချက်ခြင်းထွက်....."
သခင်လေးဂျီမင် အခန်းပြင်မရောက်ခင် သူမ အမြန်အောက်သို့ ပြေးဆင်းခဲ့လိုက်ပြီး မသိသလိုပင် ခပ်တည်တည်နေလိုက်သည် ။
"အိမ်တော်ထိန်းကြီး ..."
"ဟုတ်ကဲ့ သခင်လေးဂျီမင်...."
