Hatemate Part Two (Lovestruck Series)

Chapter 10

010122 Chapter 10 #HatemateWP

Hindi man lang ako sinabihan ni Deion kung ano'ng gagawin ko. Nakatingin lang tuloy ako sa mga ate niya at hinintay silang magsalita. Nasaan na ba si Mark? Kung nandito siya, hindi sana masyadong awkward.

Wala namang nagsasalita sa kanilang dalawa. Kilala ko sila, pero hindi na ako mag-e-expect na kilala nila ako, dahil the who ba naman ako sa buhay ni Deion noong high school, 'di ba? Nakita na nga ni Deion ang parents ko nung sinundo niya ako once sa bahay e, pero hindi ko matandaan kung nakapunta na ako sa kanila ever. Parang hindi pa.

Pasimple ko na sanang lalapitan iyong bag kong nasa tabi ng kama ni Mark nang lapitan ako ng ate ni Deion—'yong mas bata, si Ate Nikola. "Gusto mo?"

Bumaba ang tingin ko sa hawak niyang lollipop. Hindi ko alam kung kukuhain ko ba 'yon o tatanggihan dahil hindi naman ako mahilig sa candy. Umiling ako. Nagkibit-balikat lang siya at binalik 'yong candy sa bulsa bago umupo sa kama ni Deion. Sumunod 'yong panganay sa kaniya na hindi pa rin yata nakaka-recover na may nakita siyang stranger dito sa condo nina Deion.

"You slept here?" tanong niya sa 'kin habang inaayos ko ang covers ng kama ni Mark. Tumango ako. "Kayo lang ni Deion?"

Doon ako sunod-sunod na umiling. 'Kaloka. Never 'yon mangyayari. Mahal ko pa buhay ko. "Hindi . . . po." Shocks, ang awkward. "Kasama namin si Mark . . . po."

Tumaas ang isang kilay sa akin ni Ate Nadia kaya bumaling agad ako sa kama. Kahit na banat na banat na 'yong covers, pinagpagan ko ulit at inayos ang gusot na ako rin ang gumawa. Hindi ba siya naniniwala? OMG. Nakakatakot naman kasi siya e. Si Deion, mukhang snob. Siya, mukhang . . . judgmental. Iyong isa . . . hindi ko mabasa 'yung mukha niya, pero parang may tinatago siyang taray. Nakatingin lang siya sa 'kin kanina pa.

"Where's Mark?"

Nagkibit-balikat ako. "Pagkagising ko wala na siya . . . po."

"Don't po me."

"Okay po." Nagsalubong ang kilay niya at mukhang ready siyang sabunutan ako nang mag-slip ulit ako ng po. "I mean, okay," pagtatama ko sa sarili. Height pa lang, wala na akong laban sa kaniya e. Kawawa ako kapag inaway ako nito.

Natawa si Ate Nikola pag-alis niya ng lollipop sa bibig niya. Nilingon siya ni Ate Nadia nang nakasimangot. Lalo lang natawa si Ate Nikola bago tuluyang humiga sa kama ni Deion at humarap sa pader. "What? Natawa lang ako."

"Do you know her?" tanong ni Ate Nadia sa kaniya na parang wala ako rito. Niyugyog niya ang braso ni Ate Nikola. "Why does Deion tell you everything? Bakit ako walang alam? It's unfair."

"Wala siyang sinasabi sa 'kin."

"I don't believe you."

"Not my problem, Ate."

Hindi ko alam kung puwede na akong lumabas. Ibinaling ulit ni Ate Nadia sa 'kin ang tingin niya, so . . . hindi nga yata puwede.

Gusto ko lang namang umuwi, my gosh. Bakit may paganito?

"What's your name?" tanong ni Ate Nadia, mas malumanay na ngayon. Mas mukha ngang mataray si Ate Nikola kaya hindi ko alam kung bakit kay Ate Nadia ako mas kinakabahan. Gawa yata talaga ng height niya kaya ako nai-intimidate. O dahil ba sa singkitin niyang mga mata?

"Billie," sagot ko, awkward. Parang nasa interrogation room ako, ganu'n 'yung feeling. "Classmates kami 'tapos . . . gumawa kaming project kagabi," paliwanag ko kahit hindi niya hinihingi. Tumango-tango siya, pero pakiramdam ko hindi siya pleased doon sa sinabi ko. Nakatitig pa rin siya sa 'kin na parang may hinahanap, parang may hinihintay na aminin ko. Hinubad ko tuloy 'yong jacket ni Deion at tinupi. Baka mamaya bigyan niya pang malisya 'yun e.