Hatemate Part Two (Lovestruck Series)

Chapter 17

031422 #HatemateWP Chapter 17

Tulog pa ang kalahati ng kaluluwa't katawan ko nang mag-vibrate ang cellphone kong nakapatong sa hita ko. Sinilip ko lang 'yon sa notification sa lockscreen. Hm, si Deion.

Ni-lock ko ang phone ko at sinubsob na ulit ang ulo sa lamesa. Inaantok pa talaga ako. Wala pang alas-cinco, gising na ako kahit late na akong natulog kagabi . . . o kanina ba 'yung madaling araw? Hindi ko na rin sure.

Hindi ako hinayaang bumalik sa tulog ng pag-vibrate ng phone ko. Tiningnan ko ulit sa lockscreen kung sino ang nag-text. Si Deion ulit. Hindi ko 'yon pinansin at tinaob ang phone ko sa mesa. Ang aga-aga pa para mangulit siya.

"Billie?" rinig kong tawag ni Je sa 'kin galing sa kuwarto. Nag-hum lang ako bago isandal ang ulo sa pader na sinasandalan ng upuan ko. Bagsak ako nito mamaya sa sasakyan, for sure. Tapos tulog ulit ako buong umaga sa bahay. "Nagtatanong si Deion kung gising ka na."

Kumunot ang noo ko. Nag-uusap sila? Huh. Hindi halata. Kailan pa? Parang 'pag pinagsama ko silang dalawa sa isang kuwarto, kaya nilang tuamgal ng isang buong araw nang hindi nag-iimikan. "Ngayon?" tanong ko.

Sumilip ang ulo ni Je sa pintuan ng kuwarto namin. Pinakita niya 'yung phone niya kahit hindi ko naman nababasa 'yung nasa screen dahil mabigat ang mata ko sa antok. "Oo. Nasa baba raw siya."

Tumango ako. "Okay. Sabihin mo gising na ako." Ang weird, bakit niya itatanong? Ano'ng kailangan niya?

Binaba ni Je ang kamay niyang may hawak ng phone. Tumitig siya sa 'kin kaya nagsalubong ulit ang kilay ko. Ano ba dapat ang response ko? E alam naman ni Je na hindi talaga kami ni Deion.

"Nasa baba rin si Jo. Kasabay natin siya."

Tumango ako. "Okay."

"Nasa baba si Deion."

Hinayaan ko ang sariling pumikit. Ang sakit sa mata ng liwanag ng bumbilya namin. "Okay," sabi ko at napahikab.

Napayakap ako sa sarili dahil sa lamig. Hindi ko alam kung paano nakaya ni Je na maligo agad pagkagising. Ako, mamaya na lang pag-uwi. Lalo akong aantukin 'pag naligo ako.

Nag-vibrate ulit ang phone ko pero hindi ko na 'yon tiningnan. Si Deion lang ulit 'yon, sigurado ako. Ano kayang naisip n'un at pumunta dito nang ganitong oras? May dala kaya 'yung sasakyan? Buti hindi siya inantok habang nagda—

WAIT. Ano?!

Napamulat ako. Sa kamamadaling tumayo at magsuot ng tsinelas kahit hindi pa nakaka-adjust ang mata sa liwanag, muntik na akong tumumba. Ano'ng ginagawa ng isang 'yon dito?! Wala naman kaming pinag-usapang magkikita kami bago ako umuwi!

Hindi na ako nagpaalam kay Je na bababa ako. Lumuwag na ang pagkaka-clamp ng buhok ko dahil sa pagmamadaling bumaba ng hagdan.

Pagtingin ko nga sa harap ng barber shop na katabi lang, nando'n si Deion. Sa may tapat niya, si Jo na mukhang bad trip. Nawala lang ang simangot ni Jo at napalitan 'yon ng ngiti nang mapatingin siya sa 'kin.

Nilipat ko ang tingin kay Deion. Binulsa niya ang phone niya at talagang sumulyap pa siya kay Jo bago ako lapitan. Kasasabi ko lang sa kaniya kahapon na 'wag niyang inaangas-angasan si Jo e!

Yumuko siya para magpantay ang tingin namin. Napatanggal ako sa clamp ng buhok ko dahil gulo-gulo na 'yon. My gosh, nakapambahay lang ako! Wala naman kasi akong pakialam sa suot ko 'pag bibiyahe pauwi.

Napatigil ako saglit sa paghinga nang suklayin niya ang bangs ko gamit ang mga daliri niya. Teka . . . nag-toothbrush naman ako, di ba? Pagkagising? Oh my gosh, teka nga, nag-toothbrush ba ako?!