𝐏𝐒𝐘𝐂𝐇𝐎 𝐅𝐀𝐍𝐁𝐎𝐘

5

"Босоорой, хён би танд хоол авчирлаа."

Жонгүг юу ч болоогүй юм шиг тавцантай хоол барьж орж ирээд түүний хажууд тавих үед Тэхён бараг л үхчихсэн аятай хэвтэж байсан юм.

"Аливээ, та үнэхээр муу харагдаж байна, би танд туслая?"

"Надад хүрээд үзээрэй! Зайл муу хараал идсэн гаж донтон!"

Тэхёны бие тэр чигтээ улаан нялга болсны зэрэгцээ өчигдөр хуглуулсан хөл нь юу ч үгүй хавдаад хөхөрчихсөн байх аж.

"Та өөрийгөө ямар өрөвдөлтэй харагдаж байгааг мэддэг ч болоосой. Хэрвээ та надад ингэж хатуурхахгүй бол би таныг усанд оруулж өгч болох л юм?"

"Одоо намайг сулла! Чи хүссэнээ авчихсан биздээ! Чамд өөр юу хэрэгтэй юм новш минь! Миний дотор тавьсан чинь багдаад байна уу!"

"Би танд тэнэг юм шиг харагдаад байна уу? Эсвэл намайг юугаа ч мэдэхгүй мэдрэл бацаан гэж бодоо юу? Таныг би тавьж явуулчихаад юугаа бодож тайван суух юм? Тайвшир, та эндээс хэзээ ч гарч чадахгүй!"

Жонгүг аягтай хоолноос халбагадан түүний аманд хийх гэтэл Тэхён ганц огиод л өнөөх шөлийг гаргаж орхив.

" Би таныг хөдлөх ч тэнхэлгүй байгаа гэж бодтол надтай маргалдах хүчтэй байгаа байх нээ? За яахав, би таныг энэ удаа өршөөе дараагийн удаа илүү болгоомжтой байгаарай?"

Жонгүг түүний хацрыг шахаж бариад ам руу нь хүчээр хоол хийж эхэлсэн ч Тэхён тийчигнэсээр байгаад өнөөх шөлийг нүүрлүү нь цацаж орхисонд Жонгүг аль болох тайван байхыг хичээх аж.

"Яасан бэ? Танд таалагдахгүй байгаа хэрэг үү? Уг нь энэ таны хамгийн дуртай хоол юмсан... Хэрвээ хүсэхгүй байвал би дахиад хийгээд ирэх үү?"

"Наадахаа хая! Би чиний хийсэн хоолыг үхсэн ч идэхгүй!"

" Та намайг гомдоож байна шүү? Ядаад ганц халбагадачих л даа? Эсвэл миний амнаас идмээр байгаа юм уу?"

Жонгүг өнөөх шөлнөөс амандаа хийж аваад Тэхёнд ойртон хүчээр үнсэж эхэлсэнд Тэхён яахын аргагүй хариу авч залгиж эхэлсэн юм.

"За тээр, та идэж л байна шүү дээ? Зүгээр миний амнаас идмээр байна гэдгээ хэлчихгүй, алив наашир?"

Тэхён үг хэлж амжаагүй байтал Жонгүг дахиад л түүний уруул руу дайрч эхлэн, тэд энэ янзаараа бүтэн аяга хоол идээд дуусгачих нь тэр.

"Амттай байсан биздээ? Надад ч гэсэн ингэж идэх их таалагдлаа! Цаашдаа ийм маягаар хоолоо идэцгээж байя! Харин одоо таныг усанд оруулах хэрэгтэй байх..."

Жонгүг түүний хариуг үл сонсон яг л гүнж шиг өргөөд өнөөх хүйтэн хонгилоос дээш гарч үнэхээрийн тансаг орд харш шиг газар ороод ирэх нь тэр. Тиймдээ, баян болохоороо л түүнийг хулгайлсан биз.

"Та үнэхээр даарчихжээ? Хэрвээ надад хэлсэн бол хоёулаа хамт унтаж болох байлаа? Цаашдаа хамт унтаж байцгаая!"

"Намайг яг одоо буулга новш минь! Би өөрөө алхаж чадна!"

Тэхён учир зүггүй чичрээд байгаа хэрнээ түүнийг буулгахыг шаардаад байх бөгөөд мэдээж Жонгүг түүнийг алхаж чадахгүй гэдгийг мэдэж байгаа.

" За алив, тэгээд алх л даа?"

Жонгүг гэнэт л түүнийг буулгаж орхисонд Тэхён шууд л чичрэн хөл алдан унаж орхив. Гэвч тэр бууж өгсөнгүй, урагшаа бага багаар мөлхсөөр байсан ч Жонгүг түүнийг удаан харж тэсэлгүй тэврээд авах нь тэр.

"Хөөрхөн гэдэг нь? Яаж ийм зөрүүд тэвчээртэй байж чаддаг байна аа? Таны бөгс хөндүүрлэхгүй байна гэж үү?"

Жонгүг инээсээр баананд ус дүүргэн түүнийг хэвтүүлээд зөөлхөн биеийг нь угааж өгсөнд Тэхён түүнийг түлхсэн ч сүүлдээ ямар ч тэнхэлгүй болон унтаад өгсөн юм.

"Бурхан минь...яагаад ийм хөөрхөн юм бэ?"