Zawgyi chapter 10

215 36 1
                                    

တစ္လေလာက္ မႈိအတက္ခံၿပီးေနာက္(ဘာဆိုဘာမွမလုပ္ပဲ ပ်င္းရိၿငီးေငြ႕ေနတယ္ဆိုတဲ့သေဘာ) တစ္ရက္က်ေတာ့ အခန္းထဲဝင္လာတဲ့ ငါ့ရဲ႕ အကိုႀကီးရဲ႕မ်က္ႏွာမွာ ဒဏ္ရာေတြကိုေတြ႕လိုက္ရတယ္။ (အ႐ုပ္ေတြျပည့္ၿပီး ရႈပ္ယွက္ခတ္ေနတာမို႔) ငါဘယ္နားမွာရွိေနသလဲဆိုတာသိဖို႔အတြက္ အကိုႀကီးက ငါ့နာမည္ကိုလွမ္းေခၚတယ္။ သါျပန္ထူးေတာ့ ငါ့ဆီကိုေလွ်ာက္လာၿပီး ခါတိုင္းလိုပဲ ငါ့ေခါင္းကိုပြတ္သပ္ေပးတယ္။

"ဘာျဖစ္တာလဲ။ အကိုႀကီးဘာလို႔ ဒဏ္ရာေတြနဲ႔လဲ။"

" အိုး... အဲ့ဒါ။" အကိုႀကီးက သူ႔ႏွာေခါင္းက္ို လွမ္းပြတ္ရင္း ဒဏ္ရာတစ္ခုထိမိၿပီး မ်က္ႏွာႀကီး ရႈံ႕မဲ့သြားတယ္။

"မင္းရဲ႕ က်ဳကြၽယ္ အခုလြတ္လာၿပီ။"

ငါက ဒီဇာတ္ကြက္ထဲမပါတာမို႔ အေသးစိတ္ဘာေတြျဖစ္သြားလဲဆိုတာ ငါလည္းမသိဘူး။ အခ်ိန္တန္လို႔လည္း ျဖစ္ႏိုင္တာပဲ။ အကိုႀကီးနဲ႔ ဘယ္လိုဆက္စပ္ေနတာလဲဆိုတာကိုေတာ့ ငါမသိလိုက္တဲ့အတြက္ အကိုႀကီးေျပာျပမွာကိုပဲ ေစာင့္ေနလိုက္တယ္။ အကိုႀကီးက ေျပာတာက

"ဗီလိန္ေဘာ့စ္တစ္ေယာက္အေနနဲ႔ သူထြက္လာတဲ့အခါလုပ္ရမယ့္ ငါ့ဇာတ္ကြက္ကိုမင္းသိပါတယ္။ ငါ သူ႔ဆီသြားၿပီး သူ႔ကိုေလွာင္ေျပာင္ရမယ္ေလ။ ဒါေပမယ့္ သူက ငါ့က္ိုေတြ႕တာနဲ႔ စကားတစ္ခြန္းမွမေျပာပဲ ငါ့ကိုအသားကုန္ခ်ေတာ့တာပဲ။ သူအဲ့ဒီမွာ ဘာအေမြအႏွစ္ေတြရခဲ့လဲဆိုတာ ဘယ္သူကသိမွာတုန္း။ ဒါေပမယ့္ .." အကိုႀကီးက ရပ္လိုက္ၿပီးမွ "မုဖုန္း၊ သူငါ့မ်က္ႏွာကို ထိုးၿပီး ငါ့ဆံပင္ေတြကိုပါ ျဖတ္ပစ္လိုက္တယ္။ T.T"

႐ုတ္တရက္ႀကီး ငါ့အက္ိုႀကီးရဲ႕ ဉာဏ္ရည္နိမ့္ဆင္းသြားတယ္လို႔ ခံစားရတယ္။

ငါ့ စိတ္ကူးသပ္သပ္ပဲ မဟုတ္ဘူးေနာ္။

ငါလည္း ငါနဲ႔ပါလာတဲ့ေဆးေတြနဲ႔ပဲ အကိုႀကီးကို မ်က္ႏွာလုပ္ရေတာ့တယ္။ ငါသိသေလာက္ဆိုရင္ က်ဳကြၽယ္က ဒီအတိုင္းပဲ အကိုႀကီး မ်က္ႏွာက္ို ထိုးလိုက္႐ုံပါ။ အကိုႀကီးရဲ႕ ပုံမွန္ဆို ေခ်ာေမာခန္႔ညားေနတဲ့ မ်က္ႏွာက အခု ေတာ္ေတာ္ေလး ၾကည့္ရဆိုးေနတာပဲ အကိုႀကီးကို ပတ္တီးစည္းေပးေနတုန္း အကိုႀကီးက ဆက္ေျပာလာတယ္။

အရန်ဇာတ်ကောင်တစ်ယောက်၏အသက်ရှင်သန်ခြင်းနည်းလမ်းပေါင်းချုပ်(complete)Where stories live. Discover now