រឿង លោកប្ដីក្លែងក្លាយជាទីស្រលាញ់ ភាគទី32

1.2K 33 0
                                    

     <<ស្ហេន ឡាលី មែនទេ?>>
      ជុងអ៉ីនសួរបញ្ជាក់ព្រមជាមួយតំណក់ទឹកភ្នែកស្រក់ចុះមកល្មម។នាយឈប់ឡានរួចមើលទៅមុខទាំងគ្មានព្រលឹងក្នុងខ្លួនពេលដែលជេននីងក់ក្បាល
      <<គេ...ជាប្អូនស្រីបង!>>
      ជុងអ៉ីននិយាយទាំងនៅញ័របបូរមាត់មិនឈប់ បេះដូងដូចត្រូវគេហែកជាចម្រៀក។ការពិតមនុស្សស្រីដែលគេប្រាប់ឱ្យឡាលីដណ្ដើមគឺជាសង្សារបស់គេ ឯខ្លួនគេបែរជាដណ្ដើមប្រពន្ធរបស់ឡាលី ស្នេហាឆ្កួតស្អីទៅ? គេចង់តែអត់ដង្ហើមឱ្យស្លាប់ពេលនេះទេ។ជេននីគ្រាន់តែឮថាឡាលីជាមនុស្សដែលជុងអ៉ីនស្គាល់នាងក៏ខ្ទប់មុខយំហ៊ូ នាងអាក្រក់លើសពីអាល្រក់ទៅទៀត
      <<ហឹក...ហ៉ឺ...>>
      <<ហេតុអី? ហេតុអីក៏អូនផ្លាស់ប្ដូរច្រើនយ៉ាងនេះជេននី? អូនកុហកបងដើម្បីតែគេ អូនបំភ្លេចចំណងស្នេហារបស់ពួកយើងព្រោះតែគេឬ?>>
      <<ហឹកៗ...អូនសុំទោសជុងអ៉ីន...>>
      នាងពិតជាមិនអាចនិយាយអ្វីក្រៅតែពីពាក្យសុំទោសនេះពិតមែន ជេននីជូតទឹកភ្នែករួចក៏បើកទ្វារឡានចុះទាំងមិនហ៊ានមើលមុខនាយចំផង។ជេននីចេញទៅបាត់ជុងអ៉ីនក៏លើកដៃវាយចង្កូតឡានខ្លាំងៗដោយកំហឹង និងភាពឈឺចាប់។គេមិនអាចធ្វើអ្វីបានក្រៅពីបង្ហូរទឹកភ្នែកឡើយ ធ្លាប់តែរឹងមាំ មិនចុះចាញ់នឹងអ្នកណា តែពេលនេះបែរជាចុះចាញ់មនុស្សស្រីម្នាក់យ៉ាងស្លាប់ចិត្តទៅវិញ។ចាប់ពីពេលនេះទៅស្នេហាគឺជាអាវុធដ៏សាហាវបំផុតដែលចាក់សម្លាប់គេឱ្យស្លាប់ទាំងរស់ គេស្អប់ហើយក៏មិនចង់ជួបអារម្មណ៍បែបនេះទៀតដែរ។
      ត្រឡប់មកមើលឡាលីឯណេះវិញ មួយរយៈនេះគេរស់នៅដោយសប្បាយចិត្ត និងអាចធ្វើឱ្យចិត្តគេភ្លេចជេននីបានច្រើនហើយ។ថ្ងៃនេះគេត្រូវទៅផ្សារជាមួយឆូរ៉ុង នាងល្អិតនេះចាប់តាំងពីមានគេនាងតែងតែរំអុកសុំឱ្យគេទៅជាមួយនាងគ្រប់ជំហានមិនលែងសោះ
      <<ទៅជាមួយប៊ុនផាកទៅ ឆូរ៉ុង ថ្ងៃនេះបងមិនចង់ទៅណាទេ>>
      នាងក្រមុំបូញមាត់ដោយការខកចិត្តរួចក៏ទម្លាក់ខ្លួនក្បែរឡាលីព្រូស
      <<នៅផ្ទះរាល់ថ្ងៃបងមិនធុញថប់ខ្លះទេអី?>>
      ឡាលីជ្រួញចិញ្ចើមដោយការហួសចិត្ត
      <<ម្សិលម្ង៉ៃឯងទៅសួនពេញមួយថ្ងៃ ម្សិលមិញឯងទៅលេងទឹកមួយល្ងាចធំ ថ្ងៃនេះក៏ចង់ចេញទៅទៀត ហើយនេះនៅធុញថប់ទៀតឬ?>>
      <<បើបងមិនទៅខ្ញុំនឹងយំ...>>
      <<ជាក្មេងឬយ៉ាងម៉េចហ្អាស៎? ហ៉ើយក៏បានៗ តោះទៅ>>
      ប្រកែកមិនបានក៏មានតែស្របតាម គ្រាន់តែឮថាឡាលីព្រមទៅជាមួយភ្លាមឆូរ៉ុងប្រែទឹកមុខរីកដូចគ្រាប់ជី ញញឹមហែកមាត់។
      <<បងជាមនុស្សគួរឱ្យស្រលាញ់ជាងគេ!>>
      <<ស្ដាប់ក៏ដឹងថាបោក!>>
      បោក ឬមិនបោកមិនដឹងទេសំខាន់នាងចង់ឱ្យគេទៅជាមួយ។ដៃម្ខាងរុញរទេះដៃម្ខាងកៀកដៃឡាលី ឆូរ៉ុងនិយាយរៀបរាប់ប្រាប់ពីទិដ្ឋភាពនៅជុំវិញខ្លួនប្រាប់ដល់គេ បើទោះជាគេពិការភ្នែកតែនាងនឹងធ្វើជាភ្នែកសម្រាប់គេ គេទៅដល់ទីណានាងនឹងនិយាយប្រាប់គេពីសភាពនៅទីនោះឱ្យឡាលីដឹង។
       ភ្លាមនោះក៏មានមនុស្សប្រុសមួយក្រុមបានដើរកាត់ឡាលី និងឆូរ៉ុង។គ្រាន់តែឃើញឡាលីភ្លាមមនុស្សប្រុសម្នាក់រាងក្រាស់ មុខសង្ហា ពាក់អាវយឺតពណ៌ស មានអាវសាច់ក្រណាត់ពណ៌ខ្មៅពីក្រៅភាំងជាមួយនឹងវត្តមានឡាលីជាខ្លាំង
      <<ម្ចាស់បង...ម្ចាស់បងឡាលី?>>
      គេហៅឡាលីដោយស្ទាក់ស្ទើរធ្វើឱ្យឆូរ៉ុងប្រញាប់ទាញឡាលីចេញឆ្ងាយពីនាយ
      <<លោកជាអ្នកណា?>>
      គេគឺអាល់ដាន់ ប្អូនជីដូនមួយរបស់ឡាលីត្រូនជាកូនប្រុសរបស់ម្ចាស់មីងឡាន។ឆូរ៉ុងប្រែទឹកមុខសម្លក់នាយយ៉ាងមាំ តែអាល់ដាន់មិនបានខ្វល់នឹងនាងឡើយអ្វីដែលគេខ្វល់គឺសភាពរបស់ឡាលី
      <<ម្ចាស់បង...កើតអី?>>
      <<អាល់ដាន់មែនទេ?>>
      ឡាលីប្ដូរទឹកមុខសួរបញ្ជាក់ពេលឮសំឡេងនាយ
       <<បាទ!>>
       ឆូរ៉ុងមើលពួកគេឆ្លាស់ទៅឆ្លាស់មកទាំងមិនយល់
       <<យើងរកកន្លែងនិយាយគ្នាឱ្យសមរម្យជាងនេះបន្តិចទៅ!>>
      ក្រោយពីបានមកដល់ហាងកាហ្វេមួយឡាលីក៏ណែនាំអាល់ដាន់ទៅឱ្យឆូរ៉ុងស្គាល់
      <<ឆូរ៉ុង! នេះជាអាល់ដាន់ប្អូនប្រុសជីដូនមួយរបស់ខ្ញុំ>>
      <<សួស្ដី! អ្នកនាងឆូរ៉ុង>>
      <<សួស្ដី!>>
      <<នេះសម្រេចថាបងពិការភ្នែកពិតមែនឬ?>>
      គេភ្ញាក់ផ្អើលមិនតិចទេដែលដឹងបែបនេះ ឡាលីងក់ក្បាលតិចៗរួចក៏និយាយបន្ត
      <<ប៉ាម៉ាក់បង សុខសប្បាយទេ?>>
      អាល់ដាន់ធ្វើមុខជូរឆ្លើយតបទាំងធុញទ្រាន់
      <<បងសួរខ្ញុំក្រៅពីរឿងក្នុងវាំងបានទេ?>>
      ឮពាក្យថាវាំងភ្លាមឆូរ៉ុងក៏ចំហរមាត់ធ្លុងដោយភាពភ្ញាក់ផ្អើល។ពួកគេជាអ្នកណាឱ្យប្រាកដ? ហេតុអ្វីនិយាយដល់រឿងវាំង?
      <<ឯងធំហើយអាល់! ល្មមមានទំនួលខុសត្រូវខ្លះហើយ ឯងក៏ដឹងថាឯងនឹងត្រូវឈរឈ្មោះជារាជ្ជទាយាទណា>>
      <<ម្ចាស់បង! ខ្ញុំមិនធ្វើឡើយ ខ្ញុំស្អប់បំផុតពាក្យថារាជ្ជទាយាទនេះ ព្រោះតែតំណែងនេះហើយដែលធ្វើឱ្យម្ចាស់ប៉ាខ្ញុំសុគតនោះ>>
      និយាយដល់រឿងនេះពេលណាអាល់ដាន់ក៏ក្ដៅក្រហាយពេលហ្នឹង។គេស្រែកគំហគខ្លាំងៗរហូតដល់ឆូរ៉ុងខ្លាចឡើងញ័រខ្លួនសសុលចូលអង្គុយក្បែរឡាលីកៀកទៅៗ
       <<បើឯងមិនធ្វើអ្នកណាធ្វើហ្អាស?>>
       <<គឺម្ចាស់បងហ្នឹងហើយ>>
       <<ហាសហាស យើងហ្អេស?>>
       ឡាលីសើចដោយភាពហួសចិត្ត គេឬ? គេនេះមែនទេដែលត្រូវឡើងគ្រងរាជ្យនោះ?
       <<ឯងមើលមកយើងឥឡូវនេះទៅមើលអាល់! យើងដើរក៏មិនត្រង់ផ្លូវផងចង់ឱ្យយើងទៅធ្វើរាជ្ជទាយាទយ៉ាងម៉េច?>>
      អាល់ដាន់ក្រោកឈររួចនិយាយដោយភាពច្បាស់លាស់មុននឹងដើរចេញទៅ
      <<ខ្ញុំស្គាល់ម្ចាស់បងច្បាស់ណាស់ មិនថាបងពិការភ្នែក ឬពិការដៃជើងបែបណាទេ តាមសមត្ថភាពភាពបងគ្រប់គ្រងប្រទេសគ្រាន់ជារឿងតូចតាចមួយប៉ុណ្ណោះ ត្រឡប់ទៅវិញទៅ បើបណ្ដោយឱ្យលូស៉ីឡើងធ្វើរាជ្ជទាយាទ ប្រទេសនឹងត្រូវប្រជាជនគ្រប់គ្នាថ្កោលទោសមិនខាន ជាពិសេសភាពពុករលួយដែលបង្កើតឡើងដោយម្ចាស់ម៉ាក់>>
      ហៀបនឹងដើរចេញតែឡាលីក៏ឃាត់ដំណើរគេទាំងក្ដាប់ដៃយ៉ាងណែន
      <<ដើរហើរប្រយ័ត្នប្រយែងកុំឱ្យបែកធ្លាយរូបភាពចេញទៅក្រៅឱ្យសោះអាល់>>
      <<ខ្ញុំដឹងហើយ!>>

#យមរាជ

រឿង លោកប្ដីក្លែងក្លាយជាទីស្រលាញ់Where stories live. Discover now