YENİ MAHALLE -BXB

Özel bölüm 2

Heyooo bölüme başlamadan önce küçük bir bilgilendirme yapayım, hepinizi DÜŞMAN isimli yeni kurguma davet ediyoruum🙂 En azından bir göz atarsanız çok sevinirim🤟

"Bence şu yeşil olan olsun. Salona biraz renk katsın, her şeyi siyah ya da beyaz aldık."

Alaycı bir gülüşle yüzüme baktı. "Oldu gülüm, seneye 'bu rengin modası geçti' diye koltuk mi değiştireceğiz?" Benim gösterdiğimin aynısı olan, sadece farklı renkte olan koltuğun yanına doğru yürüdü ve üzerine oturdu. "Her şeyle uyacak bir renk olsun, şu krem rengi olan güzel işte."

"Hani koltuğu ben seçecektim?" diye sordum kollarımı göğsümde bağlayarak. Suratımı asarak yanına gidip oturdum. "Söz vermiştin, karışmayacaktın."

Evimize eşya seçeceğimiz için o kadar heyecanlanmıştım ki bütün gece uyuyamamıştım bile. Ben onun seçtiklerine tek laf etmemiştim, hevesimi kursağımda bırakmasa olmaz mıydı?

Kısa bir süre sessizce yüzüme baktı, sonra oflayarak önüne döndü geri. "Bari daha güzel bir renk seç, ben bu renkte bir koltuğu salonumun ortasına koymam."

Salonunun ortasına koymazsın?

"Nasıl bir şey koyarsın," diye sordum imayla. "Sadece sana ait olan salonun ortasına?"

Yaptığı gafı fark etmiş olacak ki gözlerini büyüterek dudaklarını birbirine bastırdı.

"Bana ait olur mu hiç, ikimize ait tabi ki. Aşk yuvamız orası bizim." Gönlümü almak için yalakalık yaptığını görünce keyiflenmiştim. "Gülüm beni de anla, koltuk evin en önemli ikinci eşyası."

Koltuk en önemli eşya değil miydi ki? Bütün günümüz salonda geçiyordu ikimizin de.  "İlki neymiş?"

Muzip bir tavırla kafasını kulağıma doğru yaklaştırdı. "Tabi ki yatak." Bize doğru yaklaşan görevli kadını görünce geri çekilip boğazını temizledi ve ensesini kaşıdı. "Yoksa nasıl sabaha kadar.."

"Hangisini istediğinize karar verdiniz mi?"

Lanet olsun ki tek bir imasıyla bile heyecanlanmıştım, kalkışa geçen aletimi hissedince titreyen ellerimi yumruk yaparak oturduğum yerde rahatsızca kıpırdandım.

Bu azgınlığımın tek sorumlusu kendisiydi. Kaç haftadır gececi çalıştığı için, ve onun eve geldiği zamanlarda ben kafede olduğum için bir türlü beraber vakit geçiremiyorduk.

Haftada bir günü vardı çalışmadığı, ama onda da çok yorgunum diyerek akşama kadar uyuyordu zaten.

Özlemiştim kocamı yahu!

O hiçbir şey olmamış gibi benim bu durumuma alayla gülerken ne yazık ki sessiz kalamamıştım.

"Biz biraz da başka yerlere bakacağız," dedim ayağa kalkarak, hem sinirlenmiştim hem de dayanacak gücüm kalmamıştı. Kenan'ın yakasını kavradım ve sündürerek onun da ayağa kalkmasını sağladım. "Gidelim biz."

Kadın neye uğradığını şaşırırken hala bırakmadığım yakasını daha da çok çekiştirerek mağazanın çıkışına doğru yöneldim. Bana yetişmekte zorlanıyordu.

Beni kendinden mahrum bırakıp, olur olmadık yerlerde böyle imalar etmesinin bedelini ödetecektim.

Benimle dalga geçmek neymiş ona gösterecektim.