Chain Of Symphony (On-going)

Kabanata 14

Talent Portion

The school covered court is now really crowded and wild. All of the students set their mood to hype the program.

The introduction program was already done it was very successful. I didn't even know or notice the other contestant because inside of my mind was to give my best and try to enjoy the dance.

The time sway smoothly as the air blew freely on the atmosphere. It was so overwhelming every time we stood up on the stage because I see a lot of people roaring like a wild waves on the shore just to cheer us.

I glare towards Steven and I didn't even know that he is already watching towards my direction kaya napatawa nalang ako dahil alam kung binigay niya rin ang kanyang best para mapanalunan namin ang contest na ito.

"Go Steviah! Go Steviah!" Ito nalang ang paulit-ulit kung narinig tuwing kami ay lalabas sa stage.

Hindi ko alam kung okay paba ang kanilang mga lalamunan dahil sa lakas ng kanilang tilian matapos ang third part ng program which is yung sports attire namin. Suot ko ang isang volleyball jersey at ganoon din si Steven.

Medyo kabado pa ako sa part na ihahagis ko ang bola sa kanya, hindi ko alam kung tama lang ba ang pwersa na ibinigay ko para masalo niya ang bola.

Parang nag slowmo ang paligid ng ihahagis ko na ang bola papunta sa kanya. Sobrang lakas ng tibok ng aking puso ng muntikan niyang hindi masalo ang bola. At buti nalang at mabilis ang pagkilos ni Steven kaya na salo niya ito ngunit napaluhod ang isang tuhod niya.

Dahil sa aking nasaksihan ay gusto ko nalang ma iyak dahil hindi ito ang inaasahan namin. Pero hindi ko inexpect na mas lalong lalakas ang ingay mula sa mga estudyante na naka tingin sa amin.

Halos mapunit ang aking mukha at labi dahil sa lawak ng aking ngiti ng sa wakas ay na salo ni Steven ang bola. Mas lalong lumakas ang hiyawan ng mga nanonood sa amin ngayon.

Nang kami ay bumalik na sa backstage ay nilapitan ako ni Steven upang pagtawanan dahil kitang-kita niya raw ang aking reaksyon na para bang nawalan na ng pag-asa.

"Siguro kabado ka pa hanggang ngayon no? Buti nalang at mabilisan yung paggalaw ko parang pang action star ang moves ko kanina." Pagyayabang ni Steven kaya na tawa nalang ako.

"Alam mo apaka hambog mo talaga." Hindi ko maiwasan na matawa dahil sa lalaking ito.

Hindi naman siya mahirap pakisamahan kaya kahit ang mga kaibigan ko ay naging komportable na rin pag nandito si Steven.

He seems so friendly to anyone. Kumpara sa ibang lalaki na aking na kilala, Steven is very bubbly and helpful. Kahit pasaway ngunit alam niya parin ilugar ang kanyang sarili.

For the next part of the program will be the talent portion. I feel a little bit serious because anytime, I can do some errors pag hindi ko ginalingan. Ito ang pinakamalaking score na dapat kung pagtuonan ng pansin.

All of the judges are very particular on what type of talent we are going to present.

Nandito na ako sa bungang ng pinto papuntang stage. Tapos na ang representative ng freshmen at ang na pili nilang talent ay sayaw. Maingay naman ang mga estudyante na naka tingin sa kanila ngunit hindi ito ganon ka wild.

Nararamdaman ko na ang pagnginig ng aking mga tuhod na para bang kahit anong oras ay matutumba na ako. Ang aking mga kamay naman ay hindi matigil ang pawis sa pagdaloy nito habang hawak-hawak ko ang electric guitar ni Rius.

Napatingin ako kay Steven na may hawak na acoustic guitar at medyo excited ang isang to dahil mahilig din siyang sumali sa mga minor band competition . Na mana niya raw ang talent ng kanyang daddy kung kaya't galamay niya na ang paggamit nito.

"Ready kana ba?" tanong niya sa akin at agaran naman akong napatango. "Huminga ka ng malalim upang ma ibsan ang iyong pangangamba Liah." Sambit niya sabay ngiti sa akin. Siguro halata sa aking mukha ang kaba na kanina ko pa nararamdaman.

Nang tinawag na ang aming pangalan ay sabay kaming umakyat ni Steven at agaran naman ang paghiyaw ng mga manonood ngunit na pansin ko kung paano nila ako titigan na para bang may mali akong na gawa kahit hindi pa naman naming sinimulan ang pagkanta.

Napansin ko rin kung paano sila magbulong-bulongan ngunit hindi ko alam kung ano ang ibig sabihin ng mga iyon.

Tatlong araw lang naming napagkasunduan ni Steven kung ano ang magiging talent namin ngunit confident parin ako na magiging maganda ang kalalabsan nito dahil tinuruan ako ni Rius buong magdamag doon sa bahay.

1....... 2....... 3....... Go

Unang kumanta si Steven. Masyadong malamig ang kanyang boses kahit isa siyang lalaki. Lahat ng mga kababaehan ay nag hihiyawan dahil sa kanyang boses.

Hindi ko ma ipagkakaila na may angking ka gwapohan si Steven mataas ang kanyang sex appeal at bukod pa nito, isa siyang athelata sa paaralan namin.

I've made up my mind.......
Don't need to think it over
If I'm wrong, I am right
Don't need to look no further
This ain't lust
I know this is love, but

Ibinuga ko ang hangin at negatibong imahinasyon sa kaing isipan at dahan-dahang kinaluskos ang strings ng electric guitar kaya mas lalong umingay ang mga nanonood sa amin.

If I tell the world
I'll never say enough
'Cause it was not said to you
And that's exactly what I need to do
If I end up with you

At sabay naming kinanta ang chorus kaya ang mga nanonood sa amin ay itinaas ang kanilang mga kamay at lumikha ng parehong galaw na kung saan sinabayan ang himig ng kanta.

Should I give up?
Or should I just keep chasing pavements?
Even if it leads nowhere
Or would be it be a waste?
Even if I knew my place, should I leave it there?
Should I give?

Halos hindi ko na marinig ang tonog ng electric guitar dahil sa lakas ng kanilang hiyawan. Kahit ang puso ko ay naghaharumintado na dahil sa mabilis na pagtibok nito ng mag tama ang mga mata namin ni Rius.

He was looking at me intently like he doesn't want to make any glimpse because he might loss me in his eyes. Those stare are very deadly. He even plants a small smirk on his lips so I immediately turn away.

"Wow the crowd was very wild because of this two contestant. Anyway, thank you for sharing your talents Mr. and Miss Sophomore. You can go back to the backstage." Ani ng EMCEE.

Nang matapos naming marinig ang sinabi ng EMCEE ay sabay kaming napatalikod ni Steven at sinunod ang sinabi nito.

Habang ako ay pababa sa may hagdan ay nakita ko ang tatlong babae na umuusok ang galit sa kanilang mga mata.

I don't have any time to ask about their opinion so I decide to pass on their way.

But I was so stunt on what she said. "Ginamit mo lang si Rius!." Galit na galit na saad mula sa bibig ni Lissandra.

Hindi ko alam kung ano ang kanyang mga pinagsasabi. Medyo lutang pa ako sa mga pangyayari kanina kaya kunot noo ko siyang tinignan.

"What are you saying?"

"Huwag ka ng mag maang-maangan pa Liah! Ginamit mo lang si Rius upang makuha ang simpatya ng mga ibang estudyante." Mas lalo siyang lumapit sa akin kaya litong-lito na tumingin si Steven sa amin.

"Hoy ano yan!" si Steven.

''Huwag kang makialam Steven, usapang babae lang to." Sumbat ni Lissadra.

Napapikit na lang sa galit si Steven kaya hinawakan ko ang kanyang kamay ngunit hindi ko inasahan ang pagpasok ni Rius sa loob ng backstage.