Chain Of Symphony (On-going)

Kabanata 18

Curious

The salty breeze of the ocean is now touching my cheeks. The wind danced my long hair as if swaying to the song heard on the atmosphere.

I don't even notice the time and the rotation of the world. Everything is very rapid and very overwhelming. I have been living here for over a year and I am quite accustomed to the life I am leading on.

I became contented with the simple life here in the province. I never even thought of going back to the city. The happiness I felt right now is very wholesome I did not experience this when I was still in Manila.

They said, it was happier to live in Manila but I think they are all wrong. Living in solitude, fresh air and also together with people who loves me in an unconditional way is so damn awesome.

"Liah kanina pa kita hinanap at nandito ka lang pala. May naghahanap pala sayo." Si Rius.

Sa pagkakaalam ko ay wala namang na banggit ang mga kaibigan ko na gagala sila rito sa bahay ngayon kaya hindi ko ma iwasan na kumunot ang aking noo dahil sa kanyang sinabi.

Nakita ko na medyo pawisan si Rius ngayon. Hindi ko alam kung ano ba ang ginawa niya buong araw dahil palagi nalang siyang umaalis ng bahay o di kaya sumama naman kina mang Romel upang pumalaot.

"Saan ka galing?" tanong ko sa kanya.

Hindi siya makatingin sa aking mga mata kaya mas lalo lang na nadagdagan ang aking mga iniisip ngayon.

He is always acting like something is going on. Even though he wasn't saying something on what's really happening on him. Ngunit hindi ako bulag para hindi ma pansin kung ano ang nag-iba sa kanya.

"May problema kaba Rius? Kung meron man ay huwag kang mahiyang magsabi sa akin. Malay natin na kaya kitang tulongan."

Ngayon ay hindi na siya makatingin sa akin ng maayos kaya sinuklian ko nalang ng ngiti ang kanyang reaksyon.

This past month, he was acting like very weird but I can't tell what's really is. I just shrugged everything and waited for the day when he would tell me his burdens. I don't want to force him because it sounds so cringe because we don't have any relationship we are just civil and that's it.

Na una na lang akong naglalakad sa kanya at alam kung sinusundan niya parin ako papuntang bahay.

Habang nasa harapan ko na ang puting gate ay bigla akong na pahinto ng marinig ko ang isang familiar na boses. Kahit hindi ko man nasisilayan ang mukha neto ay alam na alam ko kung sino ang nasa loob ng bahay.

Dahil sa tuwa at saya ay mabilisan kung pinasok ang bahay at parang nanginginig pa ang aking mga kamay dahil hindi ko ma ipaliwanag ang saya sa aking dibdib ngayon.

At tama nga ako sa aking nakikita ngayon. Siya nga at paano siya na punta sa Albay. Alam ba ng kanyang mga magulang na nandirito siya?

"Liah!" sigaw niya ng makita niya akong naka tayo sa bunganga ng pinto. "OMG! I miss you so much friend." Sambit ni Monique.

Mangiyak-ngiyak kaming nagyayakapan dahil sa tuwang naramdaman ngayon.

"Wait totoo ba ito?" na patingin ako kay lola at pati kina Rius at tita Rosaly.

"Hoy baka akala mo nanaginip ka lang huh! But totoo talaga ang lahat ng ito. Sa susunod na araw pa ako uuwi ng Manila dahil we have three days acad break. And because I really miss you na, kaya pinuntahan kita rito." Si Monique.

Napanguso na lang ako habang nanatili parin na naka yakap sa kanya. "Bakit di mo man lang sinabi sa akin."

"Duhhhh...... I just want to surprise you Liah."