Keyifli okumalar~
Namjoon'dan
"Sana güveniyorum."
Herkes bana güveniyor ama ben kendime güvenimiyorum.
Artık bana güvenmeyi kesin ben kimseyi koruyamayan bir aptaldan başkası değilim!
Saraydan omuzlarım dik sanki kendime çok güveniyormuşum gibi çıktım. Herkes beni güçlü görüyordu yaslanacağı ağaç, ağlayacağı omuz'dum. Benimde ağlayacak bir omuza yaslanacak bir ağaca ihtiyacım yok muydu? Neden beni kurak bir çölde yalnız bıraktınız, nasıl kıydınız içimde ki çocuğa...
Kumarhane'de ki odalardan birine girerek gelecek misafirimi beklemeye başladım. Bakalım bu sefer nelerle gelecekti.
"Bir şey arzu eder misiniz?"
Gelen kıza bakmayarak siparişi verip önümde ki çizimlere odaklandım. Kral adına yeni bir tapınak inşa edilecekti bununda başında benim durmamı istiyordu. Kral olmak bu muydu? Her şeyi bir başkasının omuzlarına bırakmak mı? Suçsuz yere sırf sevdi diye masum birini sürgün etmek mi?
Yun hee, seni unutmamı istiyorlar. sırf seni aramayayım diye başıma bir sürü ip doluyorlar, benden aşkımı unutup görevlerimi yapmamı emrediyorlar, benimde insan olduğumu unutuyorlar duygularım olmazmış! Kimseyi sevemez sadece suclu mu suçsuz mu olduğunu bilmediğim insanları öldürür kral ve kraliçe ne emrederse onu yapmak zorundaymışım.
Bu düzeni bozmak, yıkmak, paramparça etmek istiyordum!
Binlerce insan burda köle muamelesi görüyordu bunlar bizim halkımız değil mi? Kendi halkımıza köle muamelesi yaparken nasıl yükselmemizi beklerlerdi? Hepsi bir avuç bencil aptallardı!
"Oo kimleri görüyorum..."
Seokjin? Onun burda ne işi vardı.
"Hyung burda ne işin var?"
"Kardeşimi özledim."
Gözlerimi devirerek, sandalyeden kalktım. Eli ile isaret ederek tekrardan oturmamı söyledi. Ben oturunca oda karşımda ki sandalyelerden birini çekerek oturdu.
"Kimi bekliyordun?"
"Bir haber gelecek onu bekliyorum."
"İyi beraber bekleyelim."
Ne yapmaya çalışıyordu? Bir amacı olmasa böyle bir durumda karşımda oturmadı.
"Ne istiyorsun?"
"Ama ayıp ediyorsun ben sen beni görüp mutlu ol diye karşına çıkıyorum sen ne istediğimi soruyorsun. Alındım!"
Yeniden gözlerimi devirmiştim.
"Uzatma hyung, morelim yerinde değil."
Oturuşunu düzelterek yüzüne ciddi bir tavır takınmıştı.
Çıkar bakalım ağzında ki baklayı...
"Yanımda olmanı istiyorum."
Diğerleri ile konuşurken yanında olacağız demiştik ama neden yanında olmamızı istiyordu? Amacı neydi? Bunları öğrenmedikçe yanında olmazdım.
"Neden?"
Kaşlarını çatarak malmışım gibi bir kaç saniye yüzüme baktı.
"Neden olduğunu biliyorsun."
Ellerimi masanın üzerinde birleştirerek öne eğildim.
"Neler yapacağını bilmezsem yanında olmayacağımı bilmelisin."
Gözleri bir şeyleri tartarmışcasına yüzüme bakıyordu.
Bende ne arıyordu bilmiyordum. Oda diğerleri gibi gücü ele geçirince değişecek miydi? Seokjin benim kardeşimdi değişmesi istediğim en son şey bile değildi. Şu an ne düşünüyorsun, Seokjin?
Ben seninde benim gibi olmandan korkuyorum kimse benim gibi acı çekmesin istiyorum.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
𝕷𝖎𝖋𝖊 𝕿𝖗𝖎𝖆𝖓𝖌𝖑𝖊 "𝖑𝖆𝖇𝖎𝖗𝖊𝖓𝖙" 𝐾𝑖𝑚 𝑆𝑒𝑜𝑘𝑗𝑖𝑛
Fanfiction[TAMAMLANDI] Bir grup genç vardı; geçmişleri bir olan, yaraları aynı yerden kaynayıp aynı yerden sarılan bir grup genç. Onlar çoğu zaman üzgün olduklarını göstermez her şeyi şakaya vururlardı ama geçmişleri böyle değildi. Ya geçmiş kapanmamışsa? Lif...
