WHEN THE MAFIA LORD BECAME A FATHER

CHAPTER 28

CHAPTER 28

"M-MOM... L-LET M-ME e-explain." Kinakabahang wika ni Laxus kay Lexien na nakatingin lang sa kanya ng galit at hindi makapaniwalang expression.

"What did you do this time, Laxus?" Lexien voice was calm but that made Laxus feel so scared more. Alam ni Laxus na sa tuwing kalmado ang ina niya, ay siyang pinipigilan nito ang galit na nararamdaman.

Nagsimulang manginig si Laxus dahil sa takot sa ina. And Klane felt that. Nakita nito ang reaksiyon ni Laxus. Agad na kumilos si Klane para pakalmahin ang anak.

"Kiddo..." Klane whispered

Worrying, Laxus looked at Lexien with a teary-eyes. "M-mom... I'm sorry..." Then, his head down low. " Hindi ko po naman sinasadya na mang-away ng kaklase ko. It just happened when they bullied my twin for being unintelligent person. Nagalit ako sa narinig at nakita ko kaya napaaway ako."

Akala ni Laxus na masesermonan siya ng ina pero nagulat na lamang siya ng biglang hinawakan nito ang mukha niya para maiharap dito.

"Baby..." Lexien voice was calm and it gives Laxus a chills on. " Nasaktan ka ba?" Bigla ay tanong ni Lexien sa kanya.

Umiling naman si Laxus saka itinuro ang kapatid. "I'm not hurt mom, but she does. Itinulak kasi si Lex ng kaklase namin kaya siya natumba at nasugatan sa kamay. That make me mad, mom. Watching my sister getting hurt by them making my blood boils in so much anger kaya–––"

"–––nakipag-away ka..." Pagpapatuloy ni Lexien sa sasabihin ni Laxus.

"Sorry..." All Laxus can say.

Then, seconds later, Laxus can heard his mother sighed.

"Lexie, your okay now?" Tanong ni Lexien sa anak na babae na tahimik lang na kumakain sa kabilang upuan.

With a head low, a lone tear slid in Lexie's eyes. " I'm okay, mommy. Hindi na naman po masakit yung hand ko po. Masakit lang pong marinig yung mga sinasabi nila na bobo daw po ako."

"Sinong bobo, huh?" Sabad ni Klane. "Walang bobo sa pamilyang 'to. Hell, our family is a bunch of smart and intelligent people! How dare them to say that!" Klane was fuming mad. Hindi niya matanggap na may isang taong nagsalita ng gano'n sa anak niya. Napakuyom siya ng kamao saka kalmadong nagsalita muli. "Lexie, my princess, tell me that guy's names. They will pay for their mistake! How dare them to judge you!"

Lexien shook her head as she looked at Klane. "Don't do that. Alam ko na kung ano ang nasa utak mo kaya huwag mo nang ituloy iyang pinaplano mo, Klane."

Klane looked at Lexien with disbelief. "What? You'll stop me? No! Hindi ako papayag na wala akong gawin dun! They should take the consequences of their actions! I'll talk to their dean later. Kakausapin ko rin si Daisy about dito. This situation should never be happen again. Hindi ako papayag na maulit to." Then, Klane's eyes locked on hers. " Don't you try to stopped me, love. Kahit pigilan mo 'ko, gagawin ko pa rin iyon. How dare them to hurt our children!"

Napailing muli si Lexien dahil sa katigasan ng ulo ni Klane. Wala pa nga siyang ginagawa, binalaan lang siya nito. Kapagkuwan ay tiningnan niya ang liham muli saka ginusot iyon at tinapon sa basurahan.

Pagkatapos, tiningnan niya si Laxus na ngayon ay tahimik na pinagpatuloy ang pagkain.

"Laxus..." Tawag niya sa anak.

Sumagot naman ito pero hindi ito tumingin sa kanya. "Hmmm?"

"Can you looked at me, please?" Lexien pleaded to her son. Alam niyang hindi siya mahihindian ni Laxus dahil ganon ito sa kanya.

When Laxus eyes dropped on hers, Lexien smile as she stood up and went to him and embrace him softly.

"Natakot ba ang baby ko, hmmm?" Lexien asked in a  sweet and caring voice.