Zawgi...
ဒီေန့ ရာသီဥတုသာယာတာမို႔ ဂြၽန္ေျမာင္ၿခံထဲ လမ္းေလ်ွာက္ထြက္ေနတာ ျဖစ္သည္။ ရက္သတၲပတ္ အေတာ္ၾကာၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ ဂြၽန္ေျမာင့္ခါးမွာ အေတာ္သက္သာေနၿပီျဖစ္သည္။ လမ္းေလ်ွာက္ေနရင္းမွ ျမက္ခင္းေပၚထိုင္ခ်လိုက္ၿပီး ထြက္ခါစေနလံုးႀကီးကိုေငးၾကၫ့္မိသည္။ ဒီလိုေငးၾကၫ့္ရတာ ဂြၽန္ေျမာင္သေဘာက်သည္။ ထြက္ခါစ၊ ဝင္ခါစ ေနမင္းႀကီးကို တဖြဲဖြဲက်ေနတဲ့ မိုးစက္ေတြကို ၿပီးေတာ့ တစ္စံုတစ္ေယာက္ကိုေပါ့။
အခ်ိန္အေတာ္ၾကာ လည္ပတ္ၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ ဂြၽန္ေျမာင္အရာအားလံုးကိုသေဘာေပါက္နားလည္ခဲ့သည္။ အဲ့အတြက္ ဂြၽန္ေျမာင္ သူ႔ေရ႔ွကိုမသြားဘဲ ေနာက္ကြယ္ကေန သူ႔ကိုေစာင့္ေရွာက္မည္။ ထိုအခ်ိန္ၿခံထဲေကြ့ဝင္လာတဲ့ ၿပိဳင္ကားအနက္ေလးကိုၾကၫ့္ၿပီး ဂြၽန္ေျမာင္ ပထမဆံုးအႀကိမ္ သက္ျပင္းခ်မိသည္။
ဒီေန့က သူရဲ့အမ်ိဳးသမီးေလးကို အိမ္ေခၚလာမည္တဲ့ေလ။ ဂြၽန္ေျမာင္ေတာ့ ရင္မဆိုင္ႏိုင္ပါ။ ထိုကားေလးကိုမသိဟန္ေတာင္ရင္း ေကာ္ဖီဆိုင္သြားဖို႔သာ စိတ္ေလာမိ၏။ ဪ အခ်စ္ဒုကၡဆိုတာ ဒါမ်ိဳးပါလား။
"မဂၤလာပါ ဦးဂြၽန္"
"ေကာင္းေသာေန့ပါ"
ဆိုင္ေရာက္ေတာ့ ကေလးေတြက သူ႔ကိုတရိုတေသ ႏႈတ္ဆက္ၾကသည္။ ဆိုင္ကအႀကီးႀကီးမဟုတ္ေပမဲ့ သူ႔ေနရာႏွင့္သူေတာ့ အေတာ္အသင့္က်ယ္သည္။ ကုမၸဏီကေန အလုပ္ထြက္ၿပီး ေကာ္ဖီဆိုင္ဖြင့္ဖို႔အႀကံဉာဏ္ရတာ သိပ္မၾကာေသးေပ။ ဆိုင္အျပင္အဆင္ေတြ ဝန္ထမ္းေခၚဖို႔ အင္တာဗ်ူးတာေတြကို ဂြၽန္ေျမာင္ဝွီးခ်ဲေပၚကေန ႀကီးၾကပ္ခဲ့ရတာ ျဖစ္သည္။ အခက္အခဲေတြၾကားက အသီးအပြင့္ေတြပါဘဲ။
ၿပီးေတာ့ ဂြၽန္ေျမာင့္ဆိုင္က ဆယ္ေက်ာ္သက္ေလးေတြမ်ားသည္။ တစ္ခ်ိဳ႕ကေက်ာင္းတက္ရင္း အလုပ္လုပ္ၾကသည္။ တစ္ခ်ိဳ႕ ဝါသနာပါရာ စုၾကသည္။ ပညာရွင္ေလးေတြ စုမိသြားတဲ့ ဂြၽန္ေျမာင္ဆိုင္က တစ္ခဏျခင္း ေအာင္ျမင္သြားတာပင္။ ဆိုင္ကဝန္ထမ္းေလးေတြကေတာ့ သေဘာေကာင္းလြန္းတဲ့ သူ႔ကို နတ္သားေလးဂြၽန္လို႔ေတာင္ ေခၚၾကေသးသည္။
