Z&U
"Sunflower ေနၾကာပန္း"
နန္းဂြၽန္အားခ်ိန္ေလးမို႔ အဂၤလိပ္ဒႆနစာအုပ္တစ္ခုကို ဖတ္ရင္း ကုတင္ေအာက္ကေန တစ္ေန႔ကမွ ဝယ္ေပးေသာ ႐ုပ္ျပစာအုပ္ကစာလံုးေပာင္းေတြကို ဖတ္ေနသည့္ ေဂ်ာင္ကုကို လွမ္းၾကည့္မိသည္။ ထိုခဏသက္ျပင္းကလည္း အလိုလိုခ်မိသြား၏။
တစ္ဦးတည္းသီးသန္႔သာ အိပ္တတ္ေနတတ္ေသာ္ျငား တစ္ေယာက္တည္း အိပ္ပါကသရဲေၾကာက္သည္ဟုဆိုကာ အာျပဲေအာင္ငိုတတ္ေသာ ထိုကေလးေပါက္စေၾကာင့္ နားညီးသည့္ဒဏ္အနည္းငယ္ကို နန္းဂြၽန္ခံစားေနရသည္။
သို႔ေသာ္ျငား ယခုေတာ့ျဖင့္နန္းဂြၽန္မွာ ကိုယ့္စာကို ေအးေအးေဆးေဆး မဖတ္ႏိုင္ေတာ့ဘဲ ထိုကေလးကိုသာ ဂ႐ုျပဳေနမိသည္။ ထိုကေလးေ႐ွးအနာဂါတ္ ေကာင္းစားေရး အဆင္ေျပေရးသာ ဦးစားေပးေတြးသည့္ နန္းဂြၽန္စိတ္သည္ အရင္ကလို ကိုယ့္အတြက္တစ္စိုးတစ္စိမ်ွ ပါမေနပါေျခ။
"ေခြးကိုေကာ ဘယ္လိုေခၚလဲ"
နန္းဂြၽန္အကဲစမ္း၍ ပက္လက္ထိုင္ခံုေပၚကေန လွမ္းေမးေတာ့ နန္းဂြၽန္ကိုမ်က္လံုးဝိုင္းႀကီးေတြႏွင့္ လွမ္းၾကည့္သည္။ မ်က္ခံုးေလးႏွစ္ခုကို ေသခ်ာက်ံဳ႕ၿပီး စဥ္းစားေနပံုက ဆရာႀကီးလိုလိုရယ္။
"အို႔ အို႔ လို႔ေခၚတယ္"
"ဘာ!"
"သားမွားလို႔လား ဒယ္ဒီ"
နန္းဂြၽန္ေသြးေစာင့္တိုးသြားေလသည္။ အဂၤလိပ္စာဖတ္ေနၿပီး အဂၤလိပ္လိုေျဖရမွန္းမသိေသာ ေဂ်ာင္ကုကို နန္းဂြၽန္႐ိုက္ခ်င္လာသည္။ ရြဲေျဖသလားၾကည့္မိေတာ့ မ်က္လံုးအဝိုင္းသားက နန္းဂြၽန္ဆီက စကားကိုငံ့လင့္ေနသလို။ ႏႈတ္ခမ္းကလည္း အလိုလိုမဲ့က်ကာ ငိုေတာ့မည့္ပံုေျပာင္းလာေလသည္။
"မမွားဘူး ေမးမိတဲ့ငါပဲမွားတာ ဆက္ဖတ္ ဆက္ဖတ္"
နန္းဂြၽန္ေခါင္းခါကာ စာအုပ္ဆီကိုသာ မ်က္ႏွာအပ္ထားလိုက္ေလသည္။ တကယ္ႀကီး နန္းဂြၽန္စိတ္တိုေနပါၿပီ။ သို႔ေပသိကေလးေပမို႔ အေၾကာင္းအရာပိစိေလာက္ႏွင့္ေတာ့ ေျပာဆိုဖို႔မသင့္ပါေခ်။
"ဒယ္ဒီ"
"အင္းေျပာ"
"သားကိုစိတ္ဆိုးသြားတာလား သားကအမွန္အတိုင္းပဲေျပာတာပါ ေခြးကိုလာပါအံုးလို႔မွ ေခၚမရတာႀကီး ေခြးကလူမွမဟုတ္တာ အို႔ အို႔ အို႔ လို႔ေခြးေခၚသလိုေခၚမွ ေခၚလို႔ရမွေပါ့ ဒယ္ဒီတို႔ကတစ္မ်ိဳးမ်ားေခၚလို႔လား"
