Z&U
"ဒီ present perfect ႀကီးကလည္း ဆိုးဝါးလိုက္တာ ဂ်ီမင္းေဟ်ာင္း ဘယ္သူ႔စာအုပ္လဲ လက္ေရးကလည္း စုတ္ခ်ာေနတာပဲ ဘာမွနားမလည္ေနဘူး"
ထူထူျပစ္ျပစ္လက္ေရးအျပင္ စာလံုး႐ွည္ေျမာေျမာေတြေၾကာင့္ အျမင္႐ႈတ္ပါ၏။ စုတ္ျပတ္ေနသည္မဟုတ္ေသာ္ျငား စိတ္မၾကည္မႈႏွင့္ ေဂ်ာင္ကုစိတ္႐ႈတ္စြာ ပိုပိုကဲကဲ ဆဲေရးမိသလိုပင္ ျဖစ္သြားသည္။
"အာ အာ့က ဟိုေဆာ့ငွါးလာေပးတာ ဘယ္သူ႔စာအုပ္လဲေတာ့ ငါလည္းမသိဘူးကြ"
"ဟမ္ အဲ့တစ္ေယာက္နဲ႔က တည့္သြားၿပီလား"
"ဘယ္ကသာ သူကလာေပးလို႔ ငါကယူလိုက္ရတာပါကြ တည့္စရာလား အဲ့လိုလူနဲ႔ က်စ္"
မ်က္လံုးကိုအေပၚလွန္ရင္း ျပန္ေျဖေနသည္က သိပ္ဂ႐ုမစိုက္သလို။ ဟိုေဆာ့ဆိုသူကလည္း အျမဲဂ်ီမင္းေဟ်ာင္းကို ျပႆနာေတြ႐ွာခဲ့ၿပီး အခုမွ ေစတနာသဒၵါတရားေတြပိုေနသည္မွာ မသတီခ်င္စရာ။
"ေအာ္ အဲ့လိုကိုး ဂ်ီမင္းေဟ်ာင္း ဒီတစ္ခု႐ွင္းျပပါလား"
"ဟင့္ present perfect ငါလည္း ခ်ာလည္လည္ေနဆဲပဲ ေသေသျခာျခာမသံုးတတ္ေသးဘူး"
"ေဟ်ာင္းမႏွစ္က သင္ထားတယ္ေလ"
"ဟာ ေမ့ကုန္ၿပီ ၿပီးေတာ့ သိပ္မပိုင္ႏိုင္ခဲ့ဘူး ငါတို႔အတန္းလည္း အဲ့ဒါေတြ ျပန္ပါလာတယ္ေလ ဒီေလာက္ခက္ခဲတဲ့ Grammer ကို ငါႏိုင္ႏိုင္နင္းနင္း ရရင္ ဂလိပ္ျဖစ္ေနၿပီေပါ့ကြ"
"ေဟ်ာင္းကေတာ့ စာေက်မေနဘူး"
ေဂ်ာင္ကုမေက်နပ္သလိုဆိုေတာ့ ဂ်ီမင္းေဟ်ာင္းက မ်က္ေထာင့္နီနီနဲ႔ ၾကည့္ေနသည္မို႔ ေဂ်ာင္ကုလည္း မသိခ်င္ေယာင္သာေဆာင္ေနလိုက္ေလသည္။
"ကိုကိုႀကီးေမးၾကည့္ေလ ကိုကိုႀကီးကအကုန္ႂကြမ္းတယ္ ႂကြမ္ဘိကေတာင္အေဖေခၚရေလာက္တယ္ အဂၤလိပ္စာမွာဆိုရင္"
"ဟင့္အင္ မေမးခ်င္ဘူး ဟိုေန႔ကမွအ႐ိုက္ခံထားရတာ စာေမးရင္ ေသျခာလိုက္မၾကည့္ဘူးလားကစလို႔ အျပစ္ေတြေပးခံရဦးမယ္ မေမးေတာ့ဘူး ေၾကာက္တယ္"
ဂ်ီမင္းမွာ ေျခသလံုးျဖဴျဖဴဆီက အခ်ိဳးရာေတြကိုၾကည့္ကာ ၾကက္သီးေမႊးညႇင္းေတြထၿပီး သက္ျပင္းသာျခလိုက္မိသည္။ ေသျခာေပါက္ေတာ္ေတာ္နာမွာ။ ဂ်ီမင္းလည္း အရင္က ကိုကိုႀကီးဆီမွာ အ႐ိုက္ခံထိဖူးခဲ့ပါ၏။ အဲ့ေန႔က ကိုကိုႀကီးဘြဲ႔ရတဲ့ေန႔ေပါ့.....။
