Ugly Nerd Falling In Love With A Playboy (COMPLETED)

Chapter 7

Devon's PoV

"Next time, wag kang magpapa-api kita mo ang nangyari sa tuhod mo ngayon? Tsk!" pangangaral nya sa akin.

Wow! Coming from him.

"Yeah! Yeah! Ayiee! Concern siya sa akin." panunukso ko. Gusto ko lang siyang asarin e.

Natigilan naman siya sa biro ko. Pero isang saglit lang yun at biglang nagsalubong ang kilay nya. uh-huh! Nagalit ata?

Binibiro ko lang naman sya e.

"Who told you that I'm concerned to you?" asar nyang tanong.

Luh? Bakit biglang naasar ang isang ito?

"Chill! I'm just kidding. Huwag mong seryosohin!" pagbabawi ko. Pikon talaga ang lalaking ito.

Pero ang loko, inirapan lang ako. Bakla ba to? Nagbibiro lang naman e.

Nandito parin kami sa clinic. Nakakabanas talaga siya kahit kailan, lagi niya na lang ako iniinis. Ugh!

But thanks to him. Dahil hindi ako bored ngayon dito. Kahit kanina pa ako nabibwisit sa kanya. Joke!

Inihintay lang namin ang magbell bago lumabas. At isa pa, baka inahanap na kami.

"Did your knee's fine? Masakit pa ba?" bigla na lang nyang tanong sa akin.

Napatingin naman ako sa kaniya. Bakit nararamdaman kong nag-aalala siya sa akin, pero sabi niya naman hindi. Naguguluhan talaga ako sa isang to.

Huminga muna ako ng malalim na buntong hininga bago sumagot.

"Hmm. Oo. Thanks sa pagsama sa akin dito." Ngumiti ako sa kaniya ng totoo.

Don't worry ngayong araw lang 'to. Just kidding. :-D hehe!

"Wuoh! Ikaw ba yan? You thanked to me?" manghang tanong nya at sinabayan ng tawa.

I mentally rolled my eyes at him.

"Kaasar ka talaga kahit kailan." bwisit 'to.

Nagpapasamat na nga lang ako, may gana pang mang asar. Ang sarap ingudngud.

Pero ang lalaking ito, nginisihan lang ako.

*click*click*

"Ehem!"

Gulat naman akong napatingin sa tumikhim, kaya sabay kami ni Calvin na bumaling sa pinto ng clinic.

Nakita ko naman sina Trisha na sobrang lapad ng ngiti, parang kinikilig sila ng naabutan nila ang ganung itsura namin.

At isa pang nakakagulat ay ang kinuhanan kami ng pictures na magkaharap, na parang nagkukuwentohan.

Wuaah! Nakakahiya. Bakit kasi pinityuran pa kami. Ang lakas talaga makaasar ang mga ito. Ang lalakas ng topak.

"K-kanina pa k-kayo dyan?" takang tanong ko. Nauutal pa ako. Nakakahiya.

Pekeng nag iisip naman sila. Sabi ko na nga e, kanina pa sila dyan. Bakit hindi ko man lang naramdaman na may tao na pala sa pinto.

"hmm! Kani-kanina lang. Nung naabutan namin kayong nagngingitian." inosenteng sagot nila.

Alam kong nagmaang maangan lang sila. Hindi na naman matatapos ang pang aasar ng mga ito sa amin.

Napayuko naman ako para hindi nila makita ang pamumula ng pisngi ko.

"Tsk!"

Napatingin naman kami kay Calvin na tumayo. At nauna ng umalis. Luh? Anyare dun?