His Tomorrow, My Yesterday

Chapter 8

Chapter 8

Minsan... hindi natin makikita ang hinahanap nating pagmamahal sa pamilya. We can share and feel this with our friends or our significant other. So for me, water is more significant than blood.

Ang pagmamahal ay hindi lang nakikita sa pamilya ngunit ang pamilya ang unang magtuturo sa 'yo kung paano magmahal. Kung paano buksan ang puso para sa iba.

"Are you okay?" nag-aalalang tanong sa akin ni Hayes habang pinupunasan nito ang ulo ko dahil nabasa kanina sa ulan.

Kitang-kita ko sa mga singkit nitong mga mata ang pag-aalala. Pinunasan din nito ang mukha at braso ko. I just stared blankly as he did that, trying hard to hold back the tears that wanted to escape from my eyes as I remembered what happened earlier.

I think I fucking deserves it.

Totoo naman kasi. Baka nga talaga ako ang problema. Kung inintindi ko lang sila at hindi ako nainggit sa pagmamahal na ibinibigay ng mga magulang ko sa mga kapatid ko ay hindi sana nangyari ang lahat ng ito.

Baka nagse-self-pity lang ako? Baka kinakaawaan ko lang ang sarili ko para ako ang maging biktima?

Ipinikit ko ang mga mata ko ay umiling pilit na nilalaban ang mga madidilim na salita mula sa aking utak.

I opened my eyes when I felt Hayes' hands on both my shoulders. When our eyes met, the comfort from his gaze immediately enveloped me, and he hugged me.
"Tell me what happened, Sioux."

I shook my head in sadness and frustration.
"Wala na akong pamilya, Hayes. I-Iniwan ko na sila." Pinahid ko paalis ang mga luha na nasa pisngi ko. "Wala na akong kasama."

Tears slowly fell as I recalled what happened earlier. It's like my heart is breaking into a million pieces.

It hurts. Even if they've been unkind to me, it won't change, and they will still be my family. At ang isiping iyon ang nagpapadilim sa buong sistema ko.

He gave me a safekeeping smile. "You have me, Sioux. Hmm." Hinawakan niya ang likuran ko at mahina iyong tinapik-tapik para patahanin ako. At sa bawat pagtapik niya ay nararamdaman ko ang comfort na kailangan ko.

"Always remember, you have me, okay? I may not be enough but I will always be by your side no matter what."

Hinawakan nito ang magkabilang pisngi ko at pinahid paalis ang mga luhang naiwan. He gave me again a safekeeping smile that calms me. Kailangan kong maging matatag dahil sa ngayon, iyon lang ang alam kong paraan upang hilumin ang puso ko.

While I may not have family to embrace me when I'm sad, scared, or lost, at least I have a friend who brings joy when I'm feeling down. There's Hayes who will be with me when I'm scared and guide me in the right direction to find my way.

Nang kumalma na ako ay pumunta sa banyo ng apartment ni Hayes para magpalit ng damit dahil nabasa ito ng ulan kanina. Pinahiram muna ako ng damit ni Hayes dahil nabasa rin ang mga damit ko na nasa travel bag.

Sobrang laki ng damit na iyon sa akin na malapit nang maabot ang mga tuhod ko dahil sa haba.

Gaano ba kataas si Hayes? Parang ang higante niya naman. My height is 5'5", and based on my estimate, the man is probably around 6'2" tall because when we stand, I only reach below his chest.

Nang tingnan ko ang sarili sa salamin ay hindi na ako nagulat nang makita ang mga pugto kong mata. If other people were to see me, they might notice that I've been crying because aside from my swollen eyes, they're also red.

Nang lumabas ako sa banyo ay nilibot ko ang paningin sa buong apartment. It's not very spacious, but the inside is incredibly clean. Parang hindi lalaki ang nakatira. The walls are simply white, while the ceiling is a shade of gray. Sa gilid ng pinto ay may lagayan ng mga sapatos. On the right side of the apartment is the bedroom, while on the left side, you'll find the sofa, and in the middle, there's a center table. Sa taas naman no'n ay may isang hindi kalakihang flat screen tv at sa ibaba naman ay may isang maliit na shelf kung saan ay may nakita akong iba't ibang libro ngunit ang nakapukaw sa akin ay ang isang libro na may nakasulat sa spine nito na Bible.