...
Ετοιμάζω τα πράγματα μου για την τάξη της υποκριτικής με χαμηλή αυτοπεποίθηση χαραγμένη στο προσωπο μου καθώς ειχα κλειστεί τελείως στις σκέψεις μου. Αυτός δεν με εχει ερωτευτεί? Γιατι δεν είπε οτι ειναι ερωτευμένος μαζι μου? Τι είδους απάντηση ηταν αυτή που μου έδωσε?
Για πρώτη φορά δεν ήμουν θυμωμένη μαζι του αλλα στεναχωρημένη.
"Μην αργησεις." λέει ο Ντόνι καθώς φεύγει απο την εστία μας με την Τσάντα του κρεμασμένη στον ώμο.
Ντυνομαι και φεύγω και εγω καθώς πηγαίνω από το κυλικείο για να παρω έναν καφέ. Ο δεύτερος που πίνω σήμερα... Στην συνέχεια περπατάω και μπαίνω μέσα στο αμφιθέατρο με 5λ καθυστέρηση.
Αμα πάω στην ώρα μου καποιος φούρνος θα εχει γκρεμιστεί.
Ο Τομ μου έριξε μια δολοφονική μάτια όταν μπήκα μέσα αλλα δεν Είπε κάτι καθώς συνέχισε το μάθημα του και σχεδόν με αγνόησε.
Μετά από αρκετή ώρα το μάθημα τελείωσε ενώ έξω ο ήλιος έδυε. Ολοι σηκώθηκαν αφού μάζεψαν τα πράγματα τους και εφυγαν απο την τάξη καθώς κλασικά εγώ και η Όντρεϊ μείναμε τελευταίες, όπως πάντα.
Την ειδα να τον Πλησιάζει. Δεν εχει βαρεθεί να τρώει Χυλοπιτες, ήθελα να ήξερα? Αλλα ξερω οτι το κάνει μόνο και μόνο από το πείσμα της, δεν την αναγνωρίζω ποια! Η καινούργια παρεα της την έχουν διαλύσει αλλα κάποια στιγμή θα το καταλάβει.
"Κύριε Χόλαντ, θέλετε να έρθετε απο το δωμάτιο μου να μου εξηγησετε κατι που δεν κατάλαβα?" ρωτάει με την ναζιάρικη φωνή της καθώς εγω μάζεψα τα πράγματα μου και περπάτησα με αργό ρυθμο προς την έξοδο.
"Δεν γίνεται Όντρεϊ εχω κατι δουλειές." λεει και αυτή ξινιζει την μούρη της οσο εγω κανω fangirling από μεσα μου.
Καθίστε. Τι δουλειές εχει!? Και με ποια τις έχει!? Δεν μας τα λεει καλα ο κύριος Χόλαντ.
Δεν άκουσα την υπόλοιποι συνομιλια καθώς βγηκα εξω απο το αμφιθέατρο και περπατησα αργά στους διαδρόμους ενω απο το πουθενά σκάει η Όντρεϊ με γρήγορο βήμα να με διαπερνάει ξιστα και το χερι της να συγκρούεται τα βιβλια μου και τα χαρτιά που κρατούσα στο χέρι μου με αποτέλεσμα να πέσουν στο πάτωμα.
"Πρόσεχε που πας γαμω το σπιτι σου!" της φωνάζω θυμωμένη οσο αυτή έβγαζε εναν Ηχου πόνου οσο στεκόταν απέναντι Μου.
"Το χερι μου γρατζουνιστηκε!" είπε σαν το κλαψομουνο που ειναι.
"Καλα πριγκίπισσα μην βάλεις τα κλάματα, χαρτί ειναι οχι μαχαίρια." λεω ειρωνικά καθώς μάζεψα τα χαρτιά και το βιβλίο μου από το πάτωμα.
YOU ARE READING
Sweet Holland (+18)
Fanfiction"Θες να ξανά γυρίσουμε το 365μερες?" μου ψιθυρίζει στο αυτί "Ο-οχι! Οχι!" λεω και κλείνω την ταινία αμέσως "Α ναι ξέχασα είσαι πολύ μικρή για αυτά ακόμα." λέει με ένα πονηρό υφάκι και με βγάζει έξω από τα ρούχα μου, ΜΕΤΑΦΟΡΙΚΑ! "Εσένα σου ειναι πο...
