Τα βογκητά πόνου της Τεσλας με έκαναν να ανοιξο διάπλατα τα ματια Μου και αμέσως ενας ξαφνικος πονοκέφαλος διαπέρασε την αντίληψη μου. Τι ήπια εχθες?
Σε λιγότερο απο δέκα λεπτά συνειδητοποίησα οτι ημουν ξαπλωμένη στον καναπέ σε μια πολυ περίεργη στάση με μια στίβα ρούχα απο πάνω, κάτω, δεξιά και αριστερά μου ενώ η Τέσλα βρισκόταν λιωμένη στο πουφ με τον πάγο στο κεφάλι της να βογκαει απο τον πόνο και ήπιε μονο 4σφηνάκια και κατι ουισκι που ηταν φυσικά μπόμπα. Αντιστοίχως ο Ντόνι ροχαλιζε στο κρεβάτι του και στην αγκαλιά του ηταν ενας Ξανθός ρώσος απο μια αλλη σχολή του Λονδίνου.
"Ξυπνησες?" ρώτησε η τέσλα. Η πιο χαζή ερωτηση που εχω ακούσει.
"Εσυ τι λες!?" γρύλισα και σηκωθηκα καθιστά στον καναπέ πιάνοντας με το Χέρι μου το μέτωπο μου καθώς θυμόμουν όλο το χθεσινό ντράμα.
"Εγω λεω χρόνια πολλά." είπε με ενα χαμόγελο αλά ταυτόχρονα πέθαινε από πονοκέφαλο.
"Που το θυμήθηκες?" Ρώτησα με μια αδιαφορία καιως περπάτησα μέχρι το ψυγείο για να δω οτι δεν εχει τίποτα..
"Ολα τα θυμάμαι εγω." είπε οσο εγω κατευθυνόμουν στην ντουλάπα για να αλλάξω και να παω στο πρωινο γεύμα της καφετέριας.
Εβαλα πραγματικά ότι βρω μπροστά μου εκείνη την στιγμή, δεν ήμουν και σε καλή κατάσταση για να σκεφτώ και τρελούς σχεδιασμους!
"Παω να φάω." είπα ξερά στην Τέσλα και εφυγα απο το δωμάτιο ενω ακριβως την ίδια στιγμή βγήκε απο το Δικό της η Οντρεϊ και τα βλέμματα μας συναντήθηκαν.
"Πως εισαι!?" ειπε γελώντας αλλα αποφάσισα να την αγνοησω καθώς ξεκίνησα να περπαταω προς την καφετέρια και αυτή απλα γελούσε επίτηδες για να μου σπασει τα νεύρα.
Εφτασα στην καφετέρια, πήρα τον δίσκο μου σε ενα τραπέζι και μετά απο λίγο ηρθε ο Ντέρεκ ο οποίος ήταν σε καλυτερη κατάσταση αλλα τον πέθαινε και αυτον το κεφάλι του. Και να φανταστείτε ειναι ο πιο σοβαρός.
Καθίσαμε λιγο να μιλήσουμε και μου ευχήθηκε και Αυτός για τα γενεθλια μου, απορω που το ξέρουν Ολοι καθώς στο πρωινό ερχόντουσαν διάφορα άγνωστα και γνωστά παιδιά να μου πουν χρονια πολλά. Τι διαολο
Μετά από λίγο ηρθε και ο Ντόνι μαζι με την τέσλα και έκατσαν στην παρέα μας και η πρώτη κουβέντα που βγήκε από το στόμα του Ντόνι ήταν ένα κουτσομπολιό Για την Αμπέλ από την δευτέρα. Η τέσλα εντομεταξύ με εκραζε που την άφησα να πιεί και ο Ντέρεκ απλά γέλαγε. Ο κάθε ενας το βιολί του.
DU LIEST GERADE
Sweet Holland (+18)
Fanfiction"Θες να ξανά γυρίσουμε το 365μερες?" μου ψιθυρίζει στο αυτί "Ο-οχι! Οχι!" λεω και κλείνω την ταινία αμέσως "Α ναι ξέχασα είσαι πολύ μικρή για αυτά ακόμα." λέει με ένα πονηρό υφάκι και με βγάζει έξω από τα ρούχα μου, ΜΕΤΑΦΟΡΙΚΑ! "Εσένα σου ειναι πο...
