ჯიმინი მშვიდად ეძინა ჯონგუკის საწოლში,როდესაც ჯონგუკი ლეპტოპში მუშაობდა-ჯ-ჯონგუკ?-ჩაიჩურჩულა ჯიმინმა.ჯონგუკმა სწრაფად გადადო ლეპტოპი და მის მოჩისკენ წავიდა.
ის უკვე 7 საათია რაც ჯიმინის მძინარე სხეულს დაჰყურებს.როგორც კი ჯიმინმა გაიღვიძა წამოხტა და ყინულიანი წყალი მიუტანა,რომელიც ჯიმინმა სიამოვნებით დალია-როგორ გრძნობ თავს ჩემო ცხოვრებავ?-ჩასჩურჩულა ჯონგუკმა,მის გვერდით ნელა წამოწვა და შუბლზე ეამბორა
ჯიმინი ჯონგუკს აეკრო და მისი საყვარელი მამაკაცის სურნელი შეიგრძნო-ჰმმ,თავს უკეთ ვგრძნობ,მადლობა რომ გადამარჩინე,არ ვიცი რას გავაკეთებდი შენ რომ არა,ქუქ ძალიან მიყვარხარ!-უპასუხა ჯიმინმა და ჯონგუკი კოცნებით აავსო
ამის გამო ჯონგუკს სიცილი აუტყდა და სული აევსო სიხარულით.მისი პატარას ბედნიერები სახის დანახვისას თვითონაც გაბედნიერდა.ნელა ასწია ხელები და ჯიმინის გამხდარ და კოხტა სხეულზე აატარა.
გონება სიბრაზით აევსო,როცა ხედავდა იმ ნაბიჭვარის კვალს თავის შეყვარებულზე- ვინ გაბედა და ჩემ შეყვარებულს შეეხო!-თქვა ჯონგუკმა მკაცრი ხმით,რაც საფრთხეს ნიშნავს.ჯონგუკს სძულს როცა თავის საკუთრებას ვინმე ეხება.
-ოსტატო...რატომ არ გააქრობ ამ ნიშნებს შენი ნიშნებით ? ისე გამჟიმე რომ ჩემი სახელი დამავიწყო...გთხოვ სერ...-ჯიმინმა მაცდურად ჩასჩურჩულა ჯონგუკს ყურთან.
ჯონგუკის გაბრაზებული მზერა მთლიანად გაქრა,ახლა უკვე ვნებიანი გამომეტყველება აქვს-ოჰ ასეა ჩემო პატარავ? გინდა ოსტატმა შენი სხეული მონიშნოს ჰა,უთხარი სხვა მახინჯ სულელებს,შენ....ჩემი...ხარ....პატარავ ეს მართლა გინდა?
-დიახ ბატონო...ძალიან მინდა,რომ ეს გავაკეთოთ!-უკვე ჯიმინი ჯონგუკის ქვემოთაა მოქცეული.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
