ჯიმინს რამდენიმე წუთი დასჭირდა სავარჯიშო დარბაზამდე მისულიყო,ვერ ხვდება როგორ მოხვდა ჯონგუკი აქ ასე სწრაფად.
ჯიმინმა მადლობა გადაუხადა დაცვის კეთილ თანამშრომელს რომელიც კარის წინ იდგა.როგორც კი ჯიმინი დაინახა კარები გაუღო და თავი დაუკრა.
მალევე ჯიმინი სავარჯიშო ოთახში აღმოჩნდა სადაც ხმამაღალი მუსიკა იყო ჩართული.
-მალე დაყრუვდება ეს ბიჭი-დაიჩურჩულა ჯიმინმა,კარები დახურა და ოთახში ჯონგუკის ძებნა დაიწყო.მხოლოდ რამდენიმე წამი დასჭორდა მის საპოვნელად,ის სკამზე იყო მოკალათებული და სიმძიმეებს წევდა
-ვაუ...-წამოსცდა ჯიმინს,ჯონგუკი დიდებულად გამოიყურებოდა,მისი მოხდენილი 6 კუბიკების დანახვისას ნერწყვი გადაყლაპა.
ჯიმინის თვალები ჯონგუკის სხეულზე იყო მიჯაჭვული.მოხიბლული იყო მისი ღვთაებრივი გარეგნობით,ვერც კი მიხვდა როგორ შეამჩნია ჯონგუკმა მისი არსებობა ოთახში.
-არ ვიცოდი სტალკერი თუ მყავდა-ჩაიცინა,შტანგა დადო და ოფლი მოიწმინდა
-აჰ...ჯ-ჯონგუკ გთხოვ მომისმინე...მე რაღაც მაქვს სათქმელი-ჩაიბურტყუნა ჯიმინმა და თავი საპირისპირო მიმართულებით გადაატრიალა,რათა ყურადღება არ გაფანტვოდა.
-კარგი მინი,შეგიძლია მითხრა
ჯიმინმა გაიღიმა და ჯონგუკის გვერდით ჩამოჯდა
-კარგი....მისმინე ჯონგუკ ყველა ძალიან ღელავს შენზე და ჩვენ არ გვინდა დაზიანდე,გთხოვ იფიქრე დახმარებაზე,ან უბრალოდ ორი კაცი მაინც წაიყოლო...გთხოვ-შეევედრა ჯიმინმა და შეხედა მისი ლეკვის თვალებით,ცდილობდა მასზე მანიპულირებდა მოეხდინა.
ჯონგუკმა თვალები დახუჭა და დაიჩურჩულა,ეს თვალები დაუძლეველია,ვერავინ ვერ იტყვის უარს,როცა ამ თვალს იყენებს,ეს მისი ლეკვის თვალებს სუპერ ძალაა
-კარგი...კარგი ჩემთან ერთად ორ კაცს წავიყვან
-მიყვარხარ ბაჭიავ!
