კიდევ რამდენიმე წუთი და ჯონგუკი ვარჯიშს ასრულებს და მისაღებში გავდივართ სადაც ბიჭები გველოდებიან.
როგორც კი ოთახში შევედით,ბიჭები მომღიმარი სახით დაგხვდნენ,თითქოსდა თავიდანვე უკვე იცოდნენ რომ ჯონგუკს დავიყოლიებდი.
-გეგმები შეიცვალა,გადავწყვიტე იინთან მხოლოდ ორი წავიყვანო....
-მე და ჰოსოკი წამოვალთ-არც კი აცადა საუბრის დასრულება ჯონგუკს ნამჯუნმა,ფეხზე წამოდგა და ჰოსოკს მიჰკრა ხელი რომელიც არხეინად მიირთმევდა კიმჩს
-რა?...-იკითხა პირგამოტენილმა და ნამჯუნს შეუღრინა
-რა და ჯონგუკს უნდა გავყვეთ
-მერედა ნორმანულად ვერ მეტყოდი?
-კარგი ხო ადექი,სწრაფად
ჰოსოკს სხვა გზა აღარ დარჩა,ბუზღუნით წამოდგა ფეხზე
-ნამჯუნ,თავს მოუფრთხილდი იცოდე....-სოკჯინი წამოდგა და თავის შეყვარებულს თვალცრემლიანი თვალებით შეხედა
-ნუ ტირიხარ პატარავ
-ჯონგუკ....იცოდე ცოცხალი და საღსალამათი უნდა დაბრუნდე-ჯიმინი ჯონგუკს მიუახლოვდა და თბილად ჩაეხუტა.
-ჰეი გეყოთ! აქ მარტოსული ხალხიც ვართ! -დაიყვირა ჰოსოკმა და ყველას ყურადღება მიიპყრო
-რა მარტოსული? შენ არ მითხარი თეჰი....-ჯინს ჰოსოკის გამოქნეული ბალიში აწყვეტინებს სიტყვის დასრულებას
-რა თეჰიონი?-მეგობრის სახელის გაგებისას ყურები ცქვიტა ჯიმინმა
-ჩვენ გვეჩქარებოდა არა?-დაიყვირა ჰოსოკმა და ოთახიდან გავარდა
-ახალი წყვილი გვიახლოვდება-თქვა ნამჯუნმა და ჩაიცინა
[არა არ გეჩვენებათ,დავბრუნდი.ვიცი პატარა თავია მაგრამ რატომღაც მუზა არ მაქ ამ ფიკის გასაგრძელებლად და არც დრო.დილით სკოლა,შემდეგ სამსახური,სახლში გვიან ვბრუნდები და გაკვეთილებს ვსწავლობ და პრაქტიკულად არ მაქვს დრო.არ მინდა გავწელო ეს ფიკი ამიტომ რამდენიმე თავიც და დასრულდება]
