Saving Austin

Meeting Spot

-Raquel Sein Lucid-

Maaga akong lumabas ng bahay para puntahan ang hulugan ng sulat sa may harapan ng gate namin. Inaasahan ko ang bagong balita mula sa kaiimprintang diyaryo na tungkol sa ipinapatayong pagawaan ng orasan sa may Kiran Street. Interesadong interesado ako sa pagawaang iyon at hindi na ako makapaghintay na matapos nila ang pagawaan ng Orasan.

Bumalik ako sa loob ng bahay na may dalang ngiti sa mukha saka diyaryo sa kamay. Umupo ako sa may salas saka humigop sa kape bago ibinuklat ang pahayagan at sa wakas ay mayroon nga sa mga pangunahing isyu 'yon.

Kasalukuyang pagpapatayo ng Pagawaan ng Orasan Ngayong 1995 sa Kiran Street dito sa Syudad ng Ireal.

Kasalukuyang inaasikaso ang pagpapatapos ng ipinapatayong bagong Pagawaan ng Orasan dito sa Kiran Street na pinangungunahan ng Arkitektong si Mr. Antonio. Ayon kay Mr. Antonio, nais niyang maayos ang magiging resulta ng establisyimentong siya ang may disenyo at hinihiling na lamang nito na magtatagal ng ilan pang dekada ang Pagawaan para maipakita sa mga susunod na panahon ang ganda ng Orasang ating pinagbabasehan ng panahon.

Sa mga iteresado hinggil sa mga detalyeng nagbibigay-impormasyon sa bagong Pagawaan ng Orasan. Maaari ninyong lapitan si Mr. Antonio sa Kiran Street ngayon. Siya na rin ang nagsasabing hihintayin niya ang mga taong lalapit, kakausap at magtatanong sa kanya.

Isinara ko kaagad ang binabasa kong Journal nang dumaan si Rosellia sa harapan, may dalang tasa ng kape.

"Interesado ka na naman sa Pagawaan? Iba ka talaga, Raquel," saad niya na umiiling pa. "Nabasa ko na 'yan, at sino naman ang may sira sa ulo na lalapit kay Mr. Antonio na 'yan para pag-usapan ang Pagawaan?"

Kumibit ako kay Rosellia bago siya humigop sa kape niya. Hindi ko rin alam kung bakit ganoon ang sinabi ni Mr. Antonio sa mga tao. Siguro, ang akala niya ay maraming lalapit sa kanya para tanungin siya at pag-usapan ang Clock Shop.

"Hindi natin alam, mukhang may inaasahan naman talaga siya," saad ko kay Rosellia at humalakhak. Ilang beses na lamang na umiling at umungot si Rosellia nang mapansin niyang mabilis akong tumayo para magbihis na.

"Eh? At saan ang punta mo ngayon? Hindi ba't wala ka namang trabaho?" tanong niya kasi may dala na akong tuwalya patungo sa banyo.

"Huwag mong sabihing ikaw 'yong isa sa mga inaasahan ng Arkitekto na lalapit sa kanya ngayon?" tila hindi niya makapaniwalang tanong at halos ibuga niya ang hinihigop na kape dahil sa pagsagot ko ng, "Ganoon, na nga. Kakausapin ko siya nang personalan!"

Hindi man alam ni Mr. Antonio na isa ako sa mga interesado tungkol sa Clock Shop, dali-dali pa rin akong tumungo sa Kiran Street upang makipagkita sa kanya at sana naman ay pansinin niya ako.

Wala naman akong nais na tanungin sa kanya tungkol sa Clock Shop. Gusto ko lang na malaman niya kung gaano ako ka-interesado. Gusto kong malaman ng Arkitekto na sang-ayon ako sa nais niya.

Nais niyang tumagal ang Clock Shop sa matagal na panahon.

Inayos ko ang aking sarili bago ako tumawid sa kalsada para dumiretso sa kasalukuyang ipinapatayong gusali sa tapat ko. Pagkarating ko ay halos mawalan ako ng hininga sa pagtawid dulot ng kaba at pagod. Mainit pa kasi kaya mas dumagdag 'yon sa paghingal ko.

"Magandang umaga," bati ng isang lalaki sa tapat ko. Mula sa pagkakasandal ko sa sariling mga tuhod, napatayo ako nang maayos at aking nasilayan ang napakapormal na lalaki.

Ang bata ng itsura niya at mukhang matalino rin. Hindi ko namalayang matagal kaming nagkatitigan hanggang sa ako ang umiwas ng tingin.

Nanikip ang dibdib ko dahilan ng aking paglunok. Hindi ko alam, iba ang epekto niya sa akin. Ang pagtitig niya.