Just sad song Harry Styles ff

6

Harry stoi właśnie przy recepcji, gdy ktoś go łapie za ramię.
-Witaj Harry - mówi i przytula się z nim po męsku . To Zayn Malik.
- Po co przyszedłes na stare śmieci? - Śmieje się lekko, choć żal mu, ze nie będą razem pracować.
- Odebrać tylko resztę papierów i zaczynam od nowa. Media mówią, że ty tez juz kończysz. Właściwie to już wcześniej pisały o tym, ale jak walczyłeś o nas. - Na wspomnienia ich wielu kłótni ma skręt w brzuchu. Pamięta minę Zayna, gdy im to ogłosił. To było jak uderzenie pioruna, a mimo to on został niewruszony. Był tak załamany zerwaniem z Perry, że nie był sobą. Teraz jest już wolnym człowiekiem. Taką Harry ma nadzieję.
-Jak tam w nowej wytwórni? - Na jego słowa Zayn przestał się uśmiechać i spuścił wzrok.
-Stary... Jest źle... Naprawdę... Oni mnie tam traktują jak mięso... To nie jest tak jak tutaj.
Jezu jakbym mógł cofnąć czas.
- Co ty gadasz? Przecież miało być lepiej!
-Ale nie jest. Nie podpisałem jeszcze kontraktu, więc zrezygnuje. Mam zamiar wyjechać na jakieś wyspy. Po tym jak Perry mi wybaczyła... Nie mogę zmarnować szansy. - Harry patrzył na przyjaciela i nie mógł uwierzyć w jego słowa. On też miał iść do nowej wytwórni. Nie sądził, że może być gorzej niż tutaj.
Po kilku zdaniach pożegnali się i każdy poszedł w inną stronę.
Zayn poszedł do ich menadżera byłego, a Harry do chłopaków.
Musiał ostatni dzień spędzić na zaśpiewanie jednej piosenki na ich 5 płytę i to koniec.
Gdy miał już otwierać drzwi ktoś znów złapał za rękę.
-Zayn co ty... - przerwał. Przed nim stała dziewczyna i wpatrywała się w niego. Wydała mu się bardzo ładna, a do tego inteligentna, co nie było dla niego częste.
-Oddaj mój pamiętnik - na jej słowa miał ścisk w brzuchu. Ale nie tak jak w przypadku Lucy, tylko przez motylki. Nigdy nie słyszał równie pięknego głosu. Miała dziwny akcent, choć nie irlandzki. Taki zawsze by poznał.
-Kim jesteś?
-Brook. Teraz oddaj mi mój pamiętnik. - Nie powiedział nic więcej, tylko ją przytulił.