𝕮𝖔𝖚𝖍 𝕸𝖔𝖈𝖍 ✅

✟ CHAPTER 6 ✟

"OKAY ka lang ba?" tanong niya sa akin.

Napatingin ako sa kaniya. Nakatayo siya na nakalagay ang kaniyang mga kamay sa bulsa ng puting coat niya. Habang hinahabol ko pa rin ang aking paghinga kaya hindi ko magawang sagutin ang kaniyang tanong agad. Para akong galing sa pagtatakbo sa isang malawak na oval.

"Ito inumin mo muna." Inabot niya sa akin ang isang bottled water na kinuha niya sa mesa na nasa harapan ko.

Inabot ko ito at sinimulang buksan. Lumagok ako ng mga limang beses para maibsan ang hingal kong paghinga. Pagkatapos kong inumin iyon ay nagtanong ulit ang matandang doktor sa akin. "Ano ang nakita mo? Nasagot ba ang tanong na gusto mong malaman? "

Tumingin ako sa kaniya at sinabing, "Bahay namin—mama ko at kapatid ko."

"Ibig sabihin ay totoong may kapatid ka. Mabuti at nasagot na ang katanungan na ninanais mo Mrs.?"

Marahan akong tumango sa kaniya. Tumayo na ako at inalalayan niya ako sa aking pagtayo. Inayos ko ang aking sarili at ngumiti sa doktor.

"Salamat po, dok," pasasalamat ko.

Kaagad akong tumalikod sa kaniya nung ngumiti siya sa akin. Nilisan ko kaagad ang kuwarto. Nabayaran naman na namin ang session bago kami nakapasok sa loob.

Paglabas ko ay nakita ko kaagad ang aking asawa na palakad na pabalik-balik sa isang maliit na pasilyo ng Clinic. Nilapitan ko siya at nang makita niya ako ay kaagad siyang lumapit sa akin. Hindi ko matansiya kung galit ba siya o nag-alala. Pagkalapit niya sa akin ay kaagad niya akong niyakap. Tinapik ko naman ang likod nito. Nag-alala nga siya. Nang kumalas na siya sa pagkayakap sa akin ay hinawakan niya ang magkabilang shoulder ko.

"Okay ka lang ba? Ano ba ang nangyayari, Jessica?" alalang tanong niya sa akin.

Pilit akong ngumiti sa kaniya. "I'm fine. Alam ko na ang katotohanan."

Biglang bumilog ang mga mata niya at napadiin niya ang kaniyang paghawak sa aking balikat. "Anong nalalaman mo?" tanong niya sa akin na may asik na kaniyang boses.

Bigla-bigla lang siyang nagalit. Dahil sa inasta niya ay bigla akong natakot sa tono ng boses ng asawa ko. Biglang nag-flashback sa utak ko ang banta ng bata at Mang Ricardo. Biglang nanginig ang tuhod ko ng marinig ko ang boses niya na parang galit.

At may biglang sumaging maliit na imahe akong nakita dahilan para sumakit ang aking ulo. Parang tinutusok ang sentido ko ng matalas na karayom. Napaatras ko ang aking sarili sa kaniya dahilan na makawala ako sa pagkahawak niya sa akin. Unti-ubting lumabo ang aking paningin. Naging blurry ang mukha ni Xander ng tingnan ko ang mukha niya. Pero kahit ganun ay nakikita ko na magpag-alala ang mukha niya.

"Jessica! Jessica!" rinig ko ang kaniyang boses pero pa-echo ito. Ang mukha niya ay parang nagswi-switch bigla ng batang bersyon niya mga eighteen or twenty years old niya.

Naramdaman ko na lamang ang aking likod na may braso na nakalapat dito. Sinalo ako ng asawa ko sa aking pagkabagsak. Tiningnan ko kaniyang gwapong mukha na ngayon ay klaro na.

"Did we met before?" I ask him.

"Huwag ka na munang magsalita. You are not in a good shape."

Dahan-dahan niya akong tinayo at inalalayan palabas ng clinic. Nakita ko rin ang iilang staff ng clinic na nagbubulungan dahil sa nangyari. Hindi ko halos mailakad ang aking sarili na para bang may pinapasan akong mabigat. Siguro ay dahil ito sa stress na natamasa ko, ilang araw na o hindi kaya epekto ng hypnosis.

Pagkalabas namin sa gusali ay kaagad kami nagtungo sa kotse at pinagbuksan niya ako ng pintuan at pinasakay. Nasa likod niya ako pinaupo—humiga na lang ako para kahit papaano ay maipikit ko abg mga mata ko. Kaagad siyang nagtungo sa driver seat. Hindi pa man din ako nakapikit ay nakita ko sa salamin na seryoso niyang pinaandar ang kotse.